Algemeen
B&B Vol Liefde-Els openhartig over ziekte: „Ik heb ontzettend veel pijn”
Els, bekend van het populaire televisieprogramma B&B Vol Liefde, leeft al jarenlang met de progressieve bindweefselziekte van Dupuytren. Deze aandoening heeft een grote impact op haar dagelijks leven en carrière. In een openhartig interview met weekblad Party vertelt Els over de pijn en beperkingen die haar dwongen om haar droombaan als stewardess op te geven. „Ik praat er niet vaak over, maar ik heb heel veel pijn,” deelt ze.
Diagnose en gevolgen
In 2011 begon Els’ gezondheidsreis met een schouderblessure. Na een reeks medische onderzoeken werd vastgesteld dat ze lijdt aan de ziekte van Dupuytren, een aandoening waarbij het bindweefsel in de hand verandert. Deze ziekte veroorzaakt niet alleen pijn, maar ook ingrijpende fysieke beperkingen.
De diagnose betekende het einde van haar carrière als stewardess, een beroep dat ze met passie uitoefende. „Wat ik heb, gaat niet weg,” legt ze uit. Naast het verliezen van haar werk, merkt Els dat andere alledaagse activiteiten steeds moeilijker of zelfs onmogelijk worden.
Leven met pijn
De constante pijn speelt een grote rol in Els’ leven. Het beperkt haar in haar huidige werk als auteur, waarbij lang achter een computer zitten essentieel is. Ondanks deze belemmering heeft ze met doorzettingsvermogen gewerkt aan haar boek. „Ik praat er niet vaak over, maar ik heb gewoon veel pijn. Daardoor slaap ik soms slecht; ik noem het mijn ‘plafonddienst’,” zegt ze met een vleugje humor.
Operatie onvermijdelijk
Hoewel operaties de symptomen van Dupuytren kunnen verlichten, heeft Els tot nu toe geen ingreep ondergaan. Ze erkent dat een operatie onvermijdelijk is, maar schuift deze voorlopig voor zich uit vanwege haar drukke leven. „Aan mijn handen kan ik weer geopereerd worden, en dat moet ook wel een keer gebeuren. Maar daar heb ik nu geen tijd voor,” legt ze uit.
In de tussentijd heeft Els praktische oplossingen gevonden om haar leven gemakkelijker te maken. Zo rijdt ze in een automaat, zodat ze niet hoeft te schakelen, wat haar veel inspanning bespaart.
Aanpassingen en veerkracht
Ondanks de pijn en beperkingen blijft Els optimistisch. Ze past haar leven aan waar nodig en probeert het beste te maken van haar situatie. Haar openheid over haar ziekte en pijn biedt herkenning en inspiratie voor anderen die met vergelijkbare uitdagingen worstelen. Els laat zien dat het mogelijk is om, ondanks beperkingen, doelen na te streven en het leven te blijven omarmen.
„Ik wil blijven doen wat ik leuk vind, zelfs als dat betekent dat ik mijn dagen anders moet indelen,” vertelt ze. Haar positieve instelling is een krachtig voorbeeld van veerkracht en doorzettingsvermogen.
Inspiratie voor anderen
Met haar persoonlijke verhaal benadrukt Els hoe groot de impact van onzichtbare ziektes kan zijn. Ze nodigt mensen uit om meer begrip te tonen voor degenen die dagelijks met pijn en beperkingen leven. Haar doorzettingsvermogen laat zien dat een ziekte je niet hoeft te definiëren, zolang je je blijft aanpassen en vechten voor wat je belangrijk vindt.
Els’s boodschap is duidelijk: zelfs in moeilijke omstandigheden is het mogelijk om doelen te bereiken en het beste uit het leven te halen. Haar verhaal inspireert velen om hoop te houden en door te zetten, ongeacht de uitdagingen die het leven met zich meebrengt.
Leo Beenhakker
Een groot hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis is afgesloten. Leo Beenhakker, de man die generaties voetballiefhebbers wist te boeien met zijn kennis, charisma en karakteristieke stijl, is op 82-jarige leeftijd uit het leven verdwenen. Zijn familie heeft het droevige nieuws bevestigd aan de NOS. Vanuit de voetbalwereld stromen de reacties binnen: clubs, oud-spelers en fans eren de man die bekendstond als ‘Don Leo’.
Jongste coach in het betaald voetbal
De carrière van Beenhakker begon al op jonge leeftijd. In 1968 nam hij als 26-jarige het roer over bij Veendam en werd daarmee de jongste hoofdtrainer in het Nederlandse betaalde voetbal. Wat volgde was een indrukwekkende reis langs topclubs, nationale teams en historische momenten.
Zijn stijl was direct, zijn visie helder en zijn persoonlijkheid onvergetelijk. Al vroeg werd duidelijk dat Leo anders was dan anderen: hij combineerde tactische scherpte met charisma en had de gave om spelers op scherp te zetten.
Succes bij zowel Ajax als Feyenoord
Beenhakker behoort tot een zeldzaam rijtje coaches die bij zowel Ajax als Feyenoord titels wonnen. Met Ajax pakte hij in 1980 en 1990 het landskampioenschap, met Feyenoord werd hij in 1999 kampioen. Een unicum dat hem in beide kampen tot een gerespecteerd figuur maakte.
In Amsterdam liet hij jeugdspelers bloeien, in Rotterdam straalde hij rust en controle uit. Zowel de Johan Cruijff ArenA als De Kuip is vandaag in rouw, en dat zegt alles over zijn unieke positie in het Nederlandse voetbal.
Gloriejaren bij Real Madrid: ‘Don Leo’
Internationaal maakte Beenhakker furore bij het machtige Real Madrid. Tussen 1987 en 1989 werd hij drie keer op rij kampioen van Spanje. Onder zijn leiding schitterden sterren als Hugo Sánchez, Butragueño en Michel.
Zijn bijnaam ‘Don Leo’ kreeg hij niet voor niets: hij combineerde Rotterdamse nuchterheid met Spaanse flair. Hij hield van controle, maar liet ook ruimte voor creativiteit. Met zijn karakteristieke houding en scherpe persconferenties groeide hij uit tot een van de meest herkenbare coaches in Europa.
Oranje: ambitie en teleurstelling
Als bondscoach van het Nederlands elftal kende Beenhakker hoogte- en dieptepunten. In 1986 liep Oranje op het nippertje kwalificatie voor het WK mis, na een pijnlijke tweestrijd met België. In 1990 leidde hij Nederland wel naar het WK in Italië, maar het toernooi werd overschaduwd door interne spanningen.
Veel is er gespeculeerd over wat er precies misging, maar Beenhakker bleef altijd discreet. “Sommige dingen houd je voor jezelf,” zei hij daar later over. Die houding leverde hem zowel respect als vragen op – maar hij week nooit van zijn principes.
Wereldreiziger met een missie
Na zijn tijd bij Oranje bleef Beenhakker actief in het internationale voetbal. Hij coachte onder meer Saudi-Arabië, Trinidad en Tobago en Polen. En met succes: met Trinidad kwalificeerde hij zich voor het WK in 2006, met Polen voor het EK in 2008.
Wat hem bijzonder maakte, was zijn vermogen om zich aan te passen aan totaal verschillende culturen. Hij leerde snel, paste zich aan én wist het beste uit spelers te halen, ongeacht waar hij werkte. Dat maakt hem tot een van de meest veelzijdige coaches die Nederland ooit heeft voortgebracht.
Meester van de oneliners
Beenhakker was meer dan een coach. Hij was ook een taalvirtuoos. Zijn scherpe uitspraken en droge humor zorgden voor legendarische momenten voor de camera. Termen als “de patatgeneratie” (voor verwende jonge spelers) en “de cup met de grote oren” (voor de Europa Cup I) zijn onlosmakelijk met hem verbonden.
Zijn persmomenten waren nooit saai. Soms cynisch, vaak raak, altijd memorabel. Hij had de gave om dingen kernachtig te verwoorden en hield niet van mooipraterij. Dat maakte hem geliefd bij journalisten én supporters.
Massale steunbetuigingen
Na het nieuws over zijn afscheid deelden talloze clubs, spelers en voetbalorganisaties hun herinneringen aan Beenhakker. Ajax, Feyenoord en Real Madrid plaatsten een eerbetoon op sociale media. Oud-internationals zoals Giovanni van Bronckhorst en Wesley Sneijder spraken hun respect uit.
“Leo was geen man van oppervlakkigheid. Hij had een scherpe blik en een groot hart,” aldus Van Bronckhorst. Ook de KNVB liet weten dankbaar te zijn voor zijn bijdrage aan het Nederlandse voetbal. “Hij was een gezicht, een stem en een bouwer van generaties.”
Invloed op meerdere generaties
Wat Beenhakker uniek maakte, was zijn langdurige impact. Spelers uit de jaren ’70 en ’80 kennen hem als een veeleisende vakman. Latere generaties zagen hem als analist, mentor en voetbaldenker. Hij overbrugde generaties en wist zich altijd relevant te houden.
Hij stond bekend als iemand die zijn spelers serieus nam, maar ook durfde te confronteren. Hij eiste inzet, maar gaf vertrouwen. En dat maakte hem een echte leermeester.
De man achter de coach
Achter het publieke figuur ging een warme, betrokken man schuil. Collega’s roemen zijn loyaliteit, zijn aandacht voor het individu en zijn oprechte interesse in mensen. Hij kon streng zijn, maar had ook altijd oog voor het menselijke aspect van topsport.
Zijn favoriete uitspraak, vaak herhaald in interviews: “Voetbal is het belangrijkste van de minst belangrijke dingen.” Het laat zien hoe diep hij in het spel zat – en tegelijk hoe goed hij het wist te relativeren.
Een onuitwisbare erfenis
Leo Beenhakker laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in prijzen of statistieken, maar vooral in invloed. Hij hielp spelers groeien, bouwde teams met visie en liet overal een herkenbare signatuur achter.
Zijn nalatenschap leeft voort in trainersopleidingen, in de voetbalcultuur van Nederland én ver daarbuiten. De impact van Don Leo zal nog jaren voelbaar zijn – op velden, in kleedkamers en in herinneringen.
Conclusie: Don Leo blijft voor altijd een voetbalicoon
Met het afscheid van Leo Beenhakker verliest de voetbalwereld een man die veel méér was dan alleen een coach. Hij was een inspirator, een denker, een leider en een persoonlijkheid. Hij maakte van voetbal een kunstvorm, met oog voor detail en respect voor het spel.
Zijn stem zal gemist worden, zijn lessen blijven bestaan. Don Leo heeft het veld verlaten, maar zijn invloed blijft voelbaar in elke wedstrijd waar passie, discipline en visie samenkomen.
Leo Beenhakker
