Algemeen
Nederlandse influencers spreken zich uit tegen steun aan Israël
Een groep prominente Nederlandse influencers heeft zich uitgesproken tegen de steun van de Nederlandse overheid aan Israël. Via sociale media hebben zij hun ongenoegen geuit over dit beleid, waarbij ze premier Dick Schoof openlijk bekritiseren en hem beschuldigen van medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden. Hun boodschap “Niet in mijn naam” heeft zowel steun als kritiek opgeroepen.
Sociale media als podium
Bekende namen zoals Roxeanne Hazes, Kim Feenstra en Emma Wortelboer hebben hun platformen gebruikt om aandacht te vragen voor de situatie in de Palestijnse gebieden. Ze deelden posts waarin ze Nederland oproepen om de steun aan Israël te heroverwegen, met de hashtag “#NietInMijnNaam”. De influencers stellen dat de steun van Nederland aan Israël bijdraagt aan de escalatie van geweld in het gebied en noemen het beleid van premier Schoof een “directe bijdrage aan oorlogsmisdaden”.
Historische context: Eurovisie en kritiek
De huidige protesten volgen op eerdere kritiek uit de Nederlandse entertainmentwereld. Tijdens het Eurovisie Songfestival ondertekenden verschillende BN’ers, waaronder Najib Amhali en Nasrdin Dchar, een petitie waarin ze opriepen tot solidariteit met de Palestijnse bevolking. Deze petitie vroeg destijds Joost Klein, die Nederland vertegenwoordigde, om zich uit te spreken tegen wat zij “genocide” in de Gazastrook noemden.
In hun verklaring verwezen de ondertekenaars naar Joost’s nummer Europapa, waarin hij zingt over een “wereld zonder grenzen”. Volgens hen contrasteerde deze boodschap sterk met de situatie in de Palestijnse gebieden.
Verdeelde reacties op protesten
De protesten van de influencers hebben een sterk verdeelde reactie uitgelokt. Veel van hun volgers prijzen hun moed om zich uit te spreken over een controversiële kwestie. Anderen beschuldigen hen echter van opportunisme en het versimpelen van een complex conflict. Sommigen stellen dat de influencers onvoldoende kennis hebben van de politieke en historische achtergronden van de situatie en het debat daarmee geen recht doen.
“Influencers hebben een verantwoordelijkheid om hun volgers goed te informeren, maar dit voelt meer als een PR-stunt,” aldus een kritische volger. Toch laten de influencers zich niet ontmoedigen door de kritiek en blijven ze hun boodschap delen.
Impact van de campagne
Hoewel het nog onduidelijk is of de protesten daadwerkelijk beleidsveranderingen zullen beïnvloeden, hebben de acties van de influencers bijgedragen aan een hernieuwd debat over de rol van Nederland in het conflict tussen Israël en de Palestijnen. De hashtag “#NietInMijnNaam” is inmiddels trending op sociale media, wat aangeeft dat de boodschap bij veel mensen resoneert.
Een breder maatschappelijk debat
De acties van de influencers passen in een bredere trend waarin publieke figuren zich steeds vaker uitspreken over politieke en maatschappelijke kwesties. Of dit altijd even effectief is, blijft een onderwerp van discussie. Wat wel duidelijk is, is dat sociale media een krachtig middel zijn geworden om aandacht te vragen voor dergelijke onderwerpen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Toekomstige ontwikkelingen
Met de blijvende verdeeldheid binnen Nederland over de steun aan Israël, is het waarschijnlijk dat deze discussie nog lang zal voortduren. Of de protesten van de influencers daadwerkelijk invloed zullen hebben op het Nederlandse beleid, valt nog te bezien. Wat wel zeker is, is dat ze een publiek debat hebben aangewakkerd dat niet snel zal wegebben.
De frustratie van Elianne Zweipfenning, de ex-partner van zanger Thomas Berge, klinkt luid en duidelijk: ondanks haar centrale rol in het leven van hun kinderen mag ze haar achternaam niet aan die van hen toevoegen. Haar emotionele oproep op Instagram raakt een gevoelige snaar en wakkert de discussie aan over de rechten van moeders binnen het Nederlandse naamsrecht.
Een moeder die alles geeft, maar geen naam mag geven
In haar openhartige bericht vertelt Elianne hoe zij de kinderen negen maanden heeft gedragen en hoe zij er alleen voor stond toen Thomas geen contact wilde. Nu nog zijn de kinderen tachtig procent van de tijd bij haar, en ook de volledige financiële verantwoordelijkheid ligt dit jaar bij haar. Ze heeft haar carrière op pauze gezet voor haar kinderen, maar wordt juridisch buitenspel gezet: zonder de toestemming van de vader mag ze haar achternaam niet toevoegen aan die van de kinderen.
Een wet die moeders weinig ruimte geeft
De wet is helder, maar hard: voor het wijzigen van de achternaam van een minderjarig kind is toestemming van beide ouders vereist. Als die toestemming er niet is, moet de andere ouder naar de rechter stappen. Die beoordeelt of de wijziging in het belang van het kind is – een langdurig en emotioneel belastend traject dat in veel gevallen op verzet stuit, vooral wanneer de relatie tussen de ouders moeizaam is.
Monica Geuze ondervindt hetzelfde obstakel
Elianne is niet de enige. Ook Monica Geuze vertelde in haar populaire podcast Geuze & Gorgels over haar frustraties. Haar dochter Zara-Lizzy draagt alleen de achternaam van vader Lars Veldwijk, ondanks het feit dat Monica al jaren als alleenstaande moeder voor haar zorgt. “Het is absurd dat ik moet aantonen dat ik vijf jaar alleen voor mijn dochter heb gezorgd om mijn achternaam te mogen toevoegen,” zegt Monica. Ook zij noemt het oneerlijk dat moeders zo hard moeten vechten voor iets dat zo vanzelfsprekend zou moeten zijn.
Nieuwe wet, oude problemen
Met de invoering van de Wet Introductie Gecombineerde Geslachtsnaam (WIGG) per 1 januari 2024 leek er verbetering op komst. Deze wet biedt ouders de mogelijkheid om hun kind de achternamen van beide ouders te geven. Toch blijkt in de praktijk dat dit vooral opgaat voor nieuwe ouders. Voor kinderen die vóór 1 januari 2025 zijn geboren, kan de wijziging slechts met terugwerkende kracht worden aangevraagd – en ook daar geldt de dubbele toestemming.
Een oproep tot verandering
Elianne roept vrouwen op om hun ervaringen te delen via een platform dat ze onder haar post heeft gelinkt. Ze hoopt zo het debat breder op de kaart te zetten. “Onrecht maakt me onrustig en verdrietig,” schrijft ze. “Maar ik ben bereid om dit aan te kaarten, voor mezelf én voor andere moeders.”
Tijd voor een eerlijker systeem?
De verhalen van Elianne en Monica werpen de vraag op of het huidige systeem wel recht doet aan de werkelijkheid van veel alleenstaande moeders. Waarom krijgt een moeder, die alles doet en alles geeft, niet de mogelijkheid om haar naam te verbinden aan die van haar kind? De roep om een eerlijker, moeder-inclusiever naamsrecht wordt steeds luider. De vraag is: wanneer luistert de politiek?