Algemeen
Denk Werk! Weet jij hoe je deze som moet oplossen?
Soms lijken sommen eenvoudig, maar blijken ze een slimme valstrik voor je brein. Neem bijvoorbeeld de opgave: (50 + 50) – (40 + 20) x 2 = ?. Op het eerste gezicht lijkt het een simpele kwestie van optellen en aftrekken, maar veel mensen maken hier toch een fout. Hoe komt dat? Het antwoord ligt in de volgorde van bewerkingen, een essentiële wiskundige regel die vaak wordt vergeten.
Waarom deze som zo uitdagend is
Het menselijke brein werkt automatisch. Wanneer we een reeks cijfers en symbolen zien, willen we deze meestal van links naar rechts oplossen, zoals we gewend zijn bij lezen. Maar wiskunde werkt anders. Hier gelden vaste regels voor de volgorde waarin je bewerkingen moet uitvoeren: eerst haakjes, daarna vermenigvuldigen of delen, en pas als laatste optellen en aftrekken. Deze volgorde wordt vaak samengevat in de afkorting PEMDAS (in het Engels) of BODMAS (in andere talen). Het niet volgen van deze regels leidt vaak tot foutieve antwoorden.
Stap-voor-stap de som oplossen
Om te begrijpen hoe deze som werkt, volgen we de regels stap voor stap:
- Los eerst de haakjes op:
- (50 + 50) wordt 100.
- (40 + 20) wordt 60.
Nu ziet de som er als volgt uit: 100 – 60 x 2.
- Vermenigvuldigen gaat voor aftrekken:
Hier gaat het vaak mis. Veel mensen rekenen van links naar rechts en doen eerst 100 – 60, wat 40 oplevert, en vermenigvuldigen dat vervolgens met 2. Dat geeft 80, maar dat is fout.Volgens de regels moet je eerst 60 x 2 berekenen, wat 120 oplevert. - Reken vervolgens de aftrekking uit:
Trek 120 af van 100. Dit geeft -20.
Het juiste antwoord is dus -20. Dit resultaat is verrassend, omdat je misschien geen negatieve waarde had verwacht. Maar het klopt volledig als je de volgorde van bewerkingen correct volgt.
Waarom maken mensen fouten?
De meest voorkomende fout is het negeren van de regel dat vermenigvuldigen en delen voorrang hebben op optellen en aftrekken. Dit komt vaak doordat we in de haast intuïtief van links naar rechts rekenen. Dat voelt logisch, maar wiskundig klopt het niet.
Waarom zijn zulke sommen populair?
Dit soort raadsels zijn een mix van uitdaging en plezier. Ze spelen met onze neiging om te snel te willen zijn en laten zien hoe belangrijk het is om stap voor stap te werken. Tegelijkertijd bieden ze een waardevolle oefening in logisch nadenken.
Een praktijkvoorbeeld
Tijdens een avond met vrienden werd precies deze som besproken: (50 + 50) – (40 + 20) x 2. Iedereen begon enthousiast te rekenen, maar vrijwel niemand had het meteen goed. Antwoorden als 80, 20, en zelfs 160 werden geroepen. Pas toen we samen de stappen doornamen, realiseerde iedereen zich waar de fout lag. Het grappige was dat de meeste mensen de juiste regels kenden, maar ze simpelweg vergaten in hun enthousiasme.
Leren van je fouten
Dit soort puzzels zijn niet alleen leuk, maar ook nuttig. Ze helpen je bewuster na te denken over de volgorde van bewerkingen, wat ook handig kan zijn in het dagelijks leven. Of het nu gaat om het splitsen van een rekening in een restaurant of het berekenen van een korting, een fout in de volgorde kan je zomaar een verkeerde uitkomst opleveren.
Had jij het goed?
Nu je weet hoe deze som werkt, vraag je je waarschijnlijk af: had ik het goed? Het juiste antwoord op (50 + 50) – (40 + 20) x 2 is -20. Als je het fout had, wees gerust: dat overkomt de meeste mensen. Het belangrijkste is dat je nu begrijpt hoe het werkt.
Waarom het werkt
Deze puzzels zijn ontworpen om je kritisch te laten nadenken en wiskundige regels beter te begrijpen. Ze herinneren je eraan dat precisie belangrijk is en dat je soms even moet stoppen om goed na te denken voordat je een antwoord geeft.
Conclusie
Deze opgave is meer dan een hersenkraker. Het is een kans om te
leren en je vaardigheden te verbeteren. Dus de volgende keer dat je
een som ziet, neem even de tijd om na te denken. Wie weet word jij
dan degene die het wél goed heeft, terwijl anderen de mist in gaan.
Oohja en het antwoord op 3 x 3 – 3 : 3 + 3 is 11! 
De Librije herrijst in liefdevolle handen: nalatenschap van Jonnie Boer leeft voort in familie en team
Sinds het onverwachte 0verlijden van sterrenchef Jonnie Boer op 23 april is het stil in de Nederlandse culinaire wereld. De geliefde chef-kok 0verleed op 60-jarige leeftijd tijdens een vakantie op Bonaire aan de gevolgen van een longembolie. Zijn heengaan liet diepe sporen na – niet alleen bij foodliefhebbers, collega’s en volgers wereldwijd, maar vooral bij zijn gezin en het hechte team van zijn levenswerk: restaurant De Librije in Zwolle.
Toch blijkt dat liefde, herinnering en vakmanschap sterker zijn dan verdriet. Zijn vrouw, Thérèse Boer (54), en hun kinderen staan samen met het personeel op om zijn droom voort te zetten. Niet met weemoed, maar met overtuiging. En bovenal: met toewijding.
“We gaan hem trots maken”: Een belofte uit het hart
Op sociale media deelde Thérèse kort na het verlies een indringende foto: zij, haar kinderen en het volledige team van De Librije, samen op één beeld. In het bijschrift stond simpelweg: “We gaan hem trots maken.” Die woorden bleven hangen – krachtig in hun eenvoud, gedragen door verdriet maar gevuld met toekomst.
Waar veel families zich na zulk verlies zouden terugtrekken, kiest de familie Boer ervoor om zichtbaar, verbonden en daadkrachtig te blijven. Want De Librije is meer dan een restaurant: het is een familie, een verhaal, en een baken van liefde voor smaak, sfeer en samenzijn.
Jonnie’s laatste wens: geen einde, maar een nieuw begin
Voor zijn 0verlijden sprak Jonnie Boer nog over de toekomst van zijn restaurant. Zijn wens was duidelijk: De Librije moest blijven bestaan, niet als museum van het verleden, maar als levend organisme. Hij droomde van een keuken waarin traditie én innovatie samenkomen. Waar chefs met passie blijven zoeken naar de perfecte balans tussen smaak, beleving en duurzaamheid.
Jonnie wilde geen kopie van zijn werk, maar een voortzetting van zijn filosofie: gerechten die mensen raken, oprechte gastvrijheid en een omgeving waar vakmanschap wordt gekoesterd. Zijn idealen worden nu vertaald naar plannen voor een gerichte renovatie van de keuken – geen rigoureuze verbouwing, maar een verfijnde upgrade zoals hij het zelf zou hebben gewild.
Twee weken stilte, daarna een krachtig gebaar
Na het verdrietige nieuws bleef De Librije twee weken gesloten. Het team kreeg ruimte om te r0uwen, te herdenken en zich voor te bereiden op de toekomst. De stilte in het restaurant voelde als een eerbetoon – een pauze die meer zei dan duizend woorden.
Op 7 mei heropende De Librije opnieuw de deuren. Niet als afsluiting, maar als belofte. In elke gang die geserveerd wordt, leeft Jonnie’s visie voort. Elke gast wordt niet alleen ontvangen met een glimlach, maar ook met het gevoel dat ze deel uitmaken van iets groters: een eerbetoon aan een leven vol smaak en ziel.
De familie blijft bouwen – met het hart als kompas
Voor Thérèse is de heropening emotioneel. Samen met haar kinderen – die al langere tijd actief betrokken zijn bij het restaurant – staat ze symbool voor de verbinding tussen verleden en toekomst. Ze vormen geen schaduw van Jonnie, maar eerder de voortzetting van zijn licht. Met elke service, elke toast, en elke nieuwe menuontwikkeling wordt zijn gedachtegoed voortgezet.
Thérèse was al sinds de beginjaren méér dan de gastvrouw van De Librije. Zij is mede-architect van de sfeer en het succes. Haar kennis van wijn, gevoel voor detail en persoonlijke warmte maken haar tot een spilfiguur in het restaurant. Dat zij nu, samen met het team, de leiding op zich neemt, voelt voor velen als vanzelfsprekend én troostend.
De Librije: meer dan een restaurant
Met drie Michelinsterren is De Librije al decennialang een culinaire parel in Nederland – en ver daarbuiten. Wat ooit begon als een klein restaurantje in een voormalig klooster, groeide onder leiding van Jonnie en Thérèse uit tot een gastronomisch icoon. Maar belangrijker nog: De Librije werd een plek waar mensen samenkomen. Voor bijzondere gelegenheden, om te vieren, te ontdekken en te genieten.
Nu, na het verlies van zijn geestelijk vader, krijgt De Librije een extra dimensie. Het restaurant is niet alleen een instituut van topgastronomie, maar ook een levend monument van liefde, doorzettingsvermogen en verbondenheid.
Internationaal medeleven
De reacties op Jonnie’s 0verlijden kwamen vanuit de hele wereld. Chef-koks, culinaire critici en trouwe gasten deelden hun herinneringen, foto’s en anekdotes. Van Japan tot Spanje, van New York tot Stockholm – overal klonk dezelfde boodschap: Jonnie Boer was een pionier, maar bovenal een man van het hart.
In veel posts werd niet alleen zijn kookkunst geprezen, maar ook zijn bescheidenheid, zijn oprechte nieuwsgierigheid en zijn vermogen om mensen te raken met eenvoud en elegantie. Die reputatie is niet te koop – die bouw je op met decennia van trouw aan je waarden.
Een nieuwe energie in de keuken
Hoewel Jonnie’s fysieke aanwezigheid ontbreekt, voelt zijn energie nog steeds overal in De Librije. In het ritme van de keuken, de precisie van de gerechten, de sfeer in het restaurant. Medewerkers vertellen dat ze extra scherp zijn, extra toegewijd – niet omdat het moet, maar omdat ze voelen dat ze werken aan iets groters.
De aangekondigde renovatie van de keuken wordt gezien als symbolisch. Niet alleen een praktisch project, maar ook een manier om het restaurant klaar te stomen voor de toekomst. Jonnie wilde een werkomgeving die energie gaf, die uitnodigde tot creativiteit en rust bood voor concentratie. Die wens wordt nu werkelijkheid.
De toekomst in eigen handen
De grote vraag blijft: hoe ziet de toekomst van De Librije eruit zonder Jonnie? Het antwoord is verrassend hoopvol. Want hoewel zijn aanwezigheid wordt gemist, is zijn invloed voelbaarder dan ooit. Het team blijft samen, de missie blijft duidelijk, en het vertrouwen is groot.
Met Thérèse aan het roer en een team dat al jarenlang op elkaar is ingespeeld, lijkt De Librije niet alleen in veilige handen, maar in warme handen. De komende jaren zullen niet draaien om het kopiëren van wat was, maar om het voortbouwen op wat is.
Een inspirerend afscheid met een open einde
Het 0verlijden van Jonnie Boer is een verlies dat nog lang zal worden gevoeld. Maar wat blijft, is de geest van zijn werk: een diepgewortelde liefde voor het ambacht, een onuitputtelijke nieuwsgierigheid en een vermogen om mensen samen te brengen rondom een tafel.
De Librije is geen hoofdstuk dat eindigt, maar een verhaal dat doorloopt – nu geschreven door zijn geliefden en collega’s. Het is een toonbeeld van wat er kan ontstaan als mensen zich verbinden door passie, herinnering en liefde.
Jonnie zou trots zijn.