Algemeen
Verdrietig nieuws voor Rob Kemps: ‘Rust zacht’
Het is een zware periode voor de familie van Kimberley en Melody Klaver. De zussen, die een hechte band met hun grootvader Max hadden, hebben afscheid moeten nemen van hun geliefde opa. Kimberley, actrice en bekend gezicht in Nederland, deelde het verdrietige nieuws op haar Instagram-account. Met een emotioneel bericht stond ze stil bij het verlies en blikte ze terug op de mooie momenten die ze met hem heeft gedeeld.
Een Moedig Gevecht
In haar post beschreef Kimberley hoe haar opa Max zich ondanks alles altijd taai heeft gehouden. “Lieve opa Max… jouw geest was er nog lang niet aan toe, je was een taaie. Maar jouw lichaam wilde niet meer en heeft losgelaten,” schreef de actrice. Ze benadrukte hoe dankbaar ze was voor het laatste gesprek dat ze slechts enkele dagen voor zijn overlijden met hem heeft gehad. Dit moment gaf haar troost en bevestigde de bijzondere band die ze met hem had.
Familieband in Moeilijke Tijden
Opa Max was niet alleen belangrijk voor Kimberley en Melody, maar ook voor Stephanie Klaver, de verloofde van Snollebollekes-zanger Rob Kemps. De familie Klaver staat bekend om hun hechte band en samenhorigheid, en dat werd in deze moeilijke tijd opnieuw duidelijk. Rob Kemps en zijn gezin waren nauw betrokken bij de familie en boden steun waar nodig.
Ondanks het verdriet vonden ze afgelopen zondag een moment om samen te zijn tijdens Sinterklaasavond. Het werd een bijzondere avond vol warmte en gezelligheid, waarbij de familie herinneringen deelde en marshmallows roosterde bij het kampvuur. De gedeelde video’s op sociale media laten zien hoe belangrijk deze momenten van verbondenheid voor hen zijn, zeker in tijden van verlies.
Troost en Herinneringen
Voor de familie Klaver is het overlijden van Max een groot verlies, maar de steun die ze bij elkaar vinden, maakt het draaglijker. Kimberley’s emotionele woorden en de beelden van hun hechte familietijd weerspiegelen hoe belangrijk Max voor hen was en altijd zal blijven.
“Hoewel het een verdrietige periode is, kunnen we samen terugkijken op mooie herinneringen. De liefde die opa ons gaf, blijft altijd bij ons,” gaf Kimberley aan. Haar bericht kreeg massale steun van vrienden en volgers, die hun medeleven betuigden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een Onuitwisbare Invloed
Het verlies van Max laat een leegte achter, maar ook een nalatenschap van liefde en verbondenheid die de familie blijft koesteren. Door samen tijd door te brengen, zoals tijdens Sinterklaas, eren ze niet alleen zijn herinnering, maar versterken ze ook de band die hij altijd heeft gekoesterd.
De familie Klaver bewijst dat zelfs in tijden van rouw, liefde en samenzijn een bron van troost kunnen zijn. Met hun steun aan elkaar en de vele herinneringen aan Max, houden ze zijn geest levend in alles wat ze doen.
Leo Beenhakker
Een groot hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis is afgesloten. Leo Beenhakker, de man die generaties voetballiefhebbers wist te boeien met zijn kennis, charisma en karakteristieke stijl, is op 82-jarige leeftijd uit het leven verdwenen. Zijn familie heeft het droevige nieuws bevestigd aan de NOS. Vanuit de voetbalwereld stromen de reacties binnen: clubs, oud-spelers en fans eren de man die bekendstond als ‘Don Leo’.
Jongste coach in het betaald voetbal
De carrière van Beenhakker begon al op jonge leeftijd. In 1968 nam hij als 26-jarige het roer over bij Veendam en werd daarmee de jongste hoofdtrainer in het Nederlandse betaalde voetbal. Wat volgde was een indrukwekkende reis langs topclubs, nationale teams en historische momenten.
Zijn stijl was direct, zijn visie helder en zijn persoonlijkheid onvergetelijk. Al vroeg werd duidelijk dat Leo anders was dan anderen: hij combineerde tactische scherpte met charisma en had de gave om spelers op scherp te zetten.
Succes bij zowel Ajax als Feyenoord
Beenhakker behoort tot een zeldzaam rijtje coaches die bij zowel Ajax als Feyenoord titels wonnen. Met Ajax pakte hij in 1980 en 1990 het landskampioenschap, met Feyenoord werd hij in 1999 kampioen. Een unicum dat hem in beide kampen tot een gerespecteerd figuur maakte.
In Amsterdam liet hij jeugdspelers bloeien, in Rotterdam straalde hij rust en controle uit. Zowel de Johan Cruijff ArenA als De Kuip is vandaag in rouw, en dat zegt alles over zijn unieke positie in het Nederlandse voetbal.
Gloriejaren bij Real Madrid: ‘Don Leo’
Internationaal maakte Beenhakker furore bij het machtige Real Madrid. Tussen 1987 en 1989 werd hij drie keer op rij kampioen van Spanje. Onder zijn leiding schitterden sterren als Hugo Sánchez, Butragueño en Michel.
Zijn bijnaam ‘Don Leo’ kreeg hij niet voor niets: hij combineerde Rotterdamse nuchterheid met Spaanse flair. Hij hield van controle, maar liet ook ruimte voor creativiteit. Met zijn karakteristieke houding en scherpe persconferenties groeide hij uit tot een van de meest herkenbare coaches in Europa.
Oranje: ambitie en teleurstelling
Als bondscoach van het Nederlands elftal kende Beenhakker hoogte- en dieptepunten. In 1986 liep Oranje op het nippertje kwalificatie voor het WK mis, na een pijnlijke tweestrijd met België. In 1990 leidde hij Nederland wel naar het WK in Italië, maar het toernooi werd overschaduwd door interne spanningen.
Veel is er gespeculeerd over wat er precies misging, maar Beenhakker bleef altijd discreet. “Sommige dingen houd je voor jezelf,” zei hij daar later over. Die houding leverde hem zowel respect als vragen op – maar hij week nooit van zijn principes.
Wereldreiziger met een missie
Na zijn tijd bij Oranje bleef Beenhakker actief in het internationale voetbal. Hij coachte onder meer Saudi-Arabië, Trinidad en Tobago en Polen. En met succes: met Trinidad kwalificeerde hij zich voor het WK in 2006, met Polen voor het EK in 2008.
Wat hem bijzonder maakte, was zijn vermogen om zich aan te passen aan totaal verschillende culturen. Hij leerde snel, paste zich aan én wist het beste uit spelers te halen, ongeacht waar hij werkte. Dat maakt hem tot een van de meest veelzijdige coaches die Nederland ooit heeft voortgebracht.
Meester van de oneliners
Beenhakker was meer dan een coach. Hij was ook een taalvirtuoos. Zijn scherpe uitspraken en droge humor zorgden voor legendarische momenten voor de camera. Termen als “de patatgeneratie” (voor verwende jonge spelers) en “de cup met de grote oren” (voor de Europa Cup I) zijn onlosmakelijk met hem verbonden.
Zijn persmomenten waren nooit saai. Soms cynisch, vaak raak, altijd memorabel. Hij had de gave om dingen kernachtig te verwoorden en hield niet van mooipraterij. Dat maakte hem geliefd bij journalisten én supporters.
Massale steunbetuigingen
Na het nieuws over zijn afscheid deelden talloze clubs, spelers en voetbalorganisaties hun herinneringen aan Beenhakker. Ajax, Feyenoord en Real Madrid plaatsten een eerbetoon op sociale media. Oud-internationals zoals Giovanni van Bronckhorst en Wesley Sneijder spraken hun respect uit.
“Leo was geen man van oppervlakkigheid. Hij had een scherpe blik en een groot hart,” aldus Van Bronckhorst. Ook de KNVB liet weten dankbaar te zijn voor zijn bijdrage aan het Nederlandse voetbal. “Hij was een gezicht, een stem en een bouwer van generaties.”
Invloed op meerdere generaties
Wat Beenhakker uniek maakte, was zijn langdurige impact. Spelers uit de jaren ’70 en ’80 kennen hem als een veeleisende vakman. Latere generaties zagen hem als analist, mentor en voetbaldenker. Hij overbrugde generaties en wist zich altijd relevant te houden.
Hij stond bekend als iemand die zijn spelers serieus nam, maar ook durfde te confronteren. Hij eiste inzet, maar gaf vertrouwen. En dat maakte hem een echte leermeester.
De man achter de coach
Achter het publieke figuur ging een warme, betrokken man schuil. Collega’s roemen zijn loyaliteit, zijn aandacht voor het individu en zijn oprechte interesse in mensen. Hij kon streng zijn, maar had ook altijd oog voor het menselijke aspect van topsport.
Zijn favoriete uitspraak, vaak herhaald in interviews: “Voetbal is het belangrijkste van de minst belangrijke dingen.” Het laat zien hoe diep hij in het spel zat – en tegelijk hoe goed hij het wist te relativeren.
Een onuitwisbare erfenis
Leo Beenhakker laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in prijzen of statistieken, maar vooral in invloed. Hij hielp spelers groeien, bouwde teams met visie en liet overal een herkenbare signatuur achter.
Zijn nalatenschap leeft voort in trainersopleidingen, in de voetbalcultuur van Nederland én ver daarbuiten. De impact van Don Leo zal nog jaren voelbaar zijn – op velden, in kleedkamers en in herinneringen.
Conclusie: Don Leo blijft voor altijd een voetbalicoon
Met het afscheid van Leo Beenhakker verliest de voetbalwereld een man die veel méér was dan alleen een coach. Hij was een inspirator, een denker, een leider en een persoonlijkheid. Hij maakte van voetbal een kunstvorm, met oog voor detail en respect voor het spel.
Zijn stem zal gemist worden, zijn lessen blijven bestaan. Don Leo heeft het veld verlaten, maar zijn invloed blijft voelbaar in elke wedstrijd waar passie, discipline en visie samenkomen.
Leo Beenhakker
