Algemeen
Inschrijving van 11-jarige jongen geweigerd door scholen vanwege kapsel
Onderwijs is van vitaal belang voor elk kind, en school biedt niet alleen de gelegenheid om nieuwe kennis op te doen, maar ook om vriendschappen te sluiten en sociale vaardigheden te ontwikkelen. Kinderen communiceren, leren en groeien samen, maar soms worden sommige kinderen geweigerd op scholen vanwege regels die de instellingen opleggen, zelfs als het niet om academische prestaties gaat.
Dit verhaal gaat over een jongen genaamd Farouk James, die in Londen woont en bekendheid verwierf vanwege zijn weelderige haar. Hij werd het gezicht van een belangrijke campagne tegen discriminatie nadat hij problemen ondervond bij zijn inschrijving op de middelbare school.
Farouks moeder, Bonnie Miller, voerde een strijd om haar zoon op een school te krijgen. Ze deelde haar ervaring over het zoeken naar een middelbare school voor Farouk en hoe ze herhaaldelijk werd geconfronteerd met obstakels en afwijzingen. Het probleem was dat Londense scholen strikte regels hadden over de lengte van het haar van studenten.
Bonnie legde uit dat Farouk is geboren uit een relatie met haar partner, die afkomstig is uit Ghana. Het verschil in culturen was altijd een welkom aspect binnen hun gezin. Om de traditie van zijn vader te eren, werd Farouks haar nooit geknipt vanaf zijn geboorte tot de leeftijd van 3 jaar. Bonnie deelde dat iedereen in de familie dol was op zijn prachtige haar, dus besloten ze het volumineus te laten groeien. Dit leverde lange tijd geen problemen op, maar toen Farouk naar de middelbare school moest, veranderde de situatie.
“Ik probeerde me aan te melden bij de school waar mijn oudste zoon al studeerde, ondanks hun strenge haarregels. Ik hoopte op een verandering,” vertelde Bonnie. Maar helaas werd haar verzoek meerdere keren afgewezen. Het idee van kinderen dwingen hun haar af te knippen, ongeacht de culturele achtergrond, werd als strijdig met de mensenrechten beschouwd. Bonnie was vastberaden om niet op te geven en pleitte voor wetgeving die kinderen zou beschermen tegen dergelijke verouderde en bestraffende regels.
Het weigeren van een kind op basis van zijn haar, zonder diepgaande redenen, is niet aanvaardbaar, en Farouk is een symbool geworden van de strijd voor gelijke rechten. Bonnie heeft verklaard dat ze haar zoon nooit zal dwingen zijn haar af te knippen om toegang te krijgen tot een school. Het is een kenmerk dat hem onderscheidt en niemand zou dat van hem moeten afnemen.
Wat denk jij? Moet Bonnie blijven vechten voor haar zoon’s recht om naar school te gaan, ongeacht zijn haar, of zou ze de regels moeten respecteren?
Suzan & Freek delen hoopvolle update: “We gaan er alles aan doen om de uitzondering te worden”
Een week na het hartverscheurende nieuws dat Freek (32) kampt met een ernstige vorm van longk*nker, delen Suzan & Freek opnieuw een persoonlijke update. Via Instagram lieten ze hun volgers weten hoe het nu met Freek gaat. Hun boodschap is eerlijk, emotioneel én hoopvol: “We gaan er alles aan doen om de uitzondering te worden.”
Een intiem moment gedeeld
In hun Instagram Stories plaatste het geliefde muzikale duo een ontroerende selfie, vergezeld van een lange tekst waarin ze hun gevoelens van de afgelopen dagen verwoorden. De foto laat Suzan en Freek zien zoals we ze kennen: dicht bij elkaar, verbonden en sterk. Maar achter die blik schuilt een week die hun leven voorgoed veranderde.
“Omringd door onze lieve vrienden en familie, die ons nog geen moment los hebben gelaten, hebben we afgelopen week geprobeerd de keiharde klap een plek te geven,” schrijven ze. “Samen zoeken we naar richting in deze bizarre situatie.”
Wat volgde na het schokkende bericht dat Freek ongeneeslijk z!ek is, was een stroom van steunbetuigingen uit het hele land. Fans, collega-artiesten en volgers lieten massaal weten met hen mee te leven. En juist die liefdevolle omgeving helpt hen nu om de draad op hun eigen manier op te pakken.
“Ons toekomstbeeld is ineens niet meer vanzelfsprekend”
In hun bericht geven Suzan & Freek ook een inkijkje in hun emotionele beleving. “Het voelt allemaal nog zo onwerkelijk en beangstigend, omdat ons beeld van ‘lekker samen oud worden’ nu ineens geen vanzelfsprekendheid meer is.”
Een opmerking die recht naar het hart gaat van iedereen die zelf wel eens met z!ekte of verlies te maken heeft gehad. Juist dat toekomstbeeld — samen dromen, plannen maken, genieten van kleine dingen — wordt plots op losse schroeven gezet. Toch kiezen Suzan en Freek bewust voor strijdlust. “We hebben besloten er samen de schouders onder te zetten en er vol voor te vechten.”
Eerste stappen in het behandeltraject
Ook delen ze medische details over Freeks huidige situatie. Hij is inmiddels gestart met een vorm van levensverlengende medicatie, en dat brengt gelukkig enige verbetering. “Freek is begonnen aan de medicatie (gelukkig geen chemotherapie), bedoeld om de k*nker zoveel mogelijk te remmen. En sinds hij gestart is, voelt hij zich fysiek weer een stuk beter.”
Wat opvalt, is dat Freek aanvankelijk slechts met een ‘onschuldig hoestje’ naar de dokter ging. “Na maanden eindelijk verlost van dat hoestje, en inmiddels ook weer een paar gezonde kilo’s erbij.” Dat zijn kleine, maar hoopgevende tekenen die houvast bieden.
De komende periode staan er opnieuw z!ekenhuiscontroles op de agenda. Dan zal blijken of de behandeling daadwerkelijk aanslaat. “Als dat zo is, kan de situatie hopelijk voor een langere tijd stabiel blijven,” schrijven ze.
“We houden ons vast aan mensen die al jaren leven met deze medicijnen”
Hoewel ze realistisch blijven over de ernst van de situatie, zoeken Suzan & Freek nadrukkelijk naar lichtpuntjes. Ze geven aan dat de gebruikte medicatie op den duur minder effectief wordt, omdat de k*nkercellen resistent kunnen worden. Maar er zijn voorbeelden van mensen die al jaren vooruit kunnen dankzij dezelfde behandeling. “Daar houden we ons aan vast,” klinkt het hoopvol. “En ondertussen hopen we heel hard op een wonder.”
Zwangerschap als lichtpunt in donkere tijden
Tegelijkertijd speelt er ook iets moois in het leven van het duo: Suzan is zwanger van hun eerste kindje. Eerder lieten ze al weten dat deze zwangerschap hen kracht geeft. “We focussen ons nu zoveel mogelijk op de baby, onze allergrootste droom,” schreven ze vorige week al. Suzan is inmiddels het eerste trimester door, en gelukkig verloopt de zwangerschap voorspoedig.
In hun nieuwe update delen ze dat er veel gelachen werd tijdens hun optredens, onder meer om de snacks die ze backstage verstopten om Suzan door haar cravings heen te helpen. “De echo’s zien er goed uit en de baby stuitert vrolijk op en neer.” Die kleine bewegingen vormen voor hen een bron van geluk en hoop in een moeilijke tijd.
Fans reageren massaal: “Jullie zijn licht in donkere dagen”
Op sociale media wordt massaal gereageerd op de update van Suzan & Freek. Onder de oorspronkelijke post stromen de reacties binnen. Veel volgers geven aan geraakt te zijn door de openhartigheid van het stel. “Ik word hier gewoon emotioneel van,” schrijft iemand. “Niet alleen jullie muziek is prachtig, maar jullie zijn ook twee geweldige mensen.”
Andere volgers prijzen de manier waarop het duo zich kwetsbaar opstelt. “Zoveel kracht en liefde in één bericht. Dankjewel dat jullie ons meenemen op deze reis,” laat iemand weten. De post wordt breed gedeeld en geliket, en vele bekende Nederlanders hebben hun steun uitgesproken.
Muziek als houvast
Ondanks de onzekerheid en de intensiteit van de afgelopen dagen, blijven Suzan & Freek vasthouden aan wie ze zijn: muzikanten, makers, partners en ouders-in-spe. “We proberen vooral niet te stoppen met leven,” schrijven ze. “Tot nu toe hebben we nog elke dag samen muziek gemaakt, en dat voelt zó fijn.”
Die muziek biedt niet alleen hen troost, maar ook hun fans. Voor velen zijn de liedjes van Suzan & Freek een veilige plek, een bron van herkenning en troost. En juist nu, in deze fase van hun leven, krijgt hun werk een diepere lading.