Algemeen
Rachel Hazes houdt personeel onder strikte controle met camera’s: ‘Stevige kritiek!’
Rachel Hazes is opnieuw het middelpunt van controverse, ditmaal vanwege haar houding tegenover de medewerkers van haar restaurant Casa Hazes in Torremolinos, Spanje. Het restaurant, dat eind vorig jaar werd geopend ter nagedachtenis aan haar overleden man André Hazes, lijkt volgens diverse berichten geen prettige werkomgeving te zijn. Bronnen geven aan dat de werknemers onder constante druk staan door de strenge controle van Rachel.
Juicechannel meldt dat het restaurant vol hangt met camera’s om de werknemers nauwlettend te monitoren. Bij fouten of ongewenst gedrag zou het personeel stevige kritiek krijgen van Rachel. Deze manier van leidinggeven, waarbij nauwlettend toezicht en reprimandes centraal staan, creëert volgens velen een gespannen werkomgeving.
Vertekend beeld op sociale media
Op Instagram wekt Rachel Hazes de indruk betrokken te zijn bij de
dagelijkse werkzaamheden in haar restaurant, door foto’s te
plaatsen waarop ze meewerkt. Echter, bronnen stellen dat dit beeld
misleidend is en dat Rachel voornamelijk toezicht houdt, vaak zelfs
op afstand via de camera’s wanneer ze niet in het restaurant
aanwezig is.
Personeel onder zware druk
Volgens berichten is de druk die Rachel uitoefent zo groot dat
meerdere medewerkers huilend hun werk verlieten. De constante
controle en angst om fouten te maken, hebben hun tol geëist bij
verschillende personeelsleden. Hoewel Rachel zichzelf vaak als
slachtoffer neerzet in de media, suggereren deze verhalen dat zij
zelf een bron van de problemen is.
Klachten van klanten bevestigen de situatie
Ook klanten hebben aangegeven dat het restaurant inderdaad vol
hangt met camera’s. Een bezoeker meldde op Juicechannel dat de
kassa volledig automatisch werkt, waardoor het personeel geen
invloed heeft op het geld. Bij foutieve rekeningen moeten
medewerkers zelfs de verschillen uit hun fooienpot halen, wat de
werkdruk nog verder verhoogt.
Werken zonder toegang tot de kassa
Dat medewerkers geen toegang hebben tot de kassa maar afhankelijk
zijn van automatische systemen, maakt hun werk nog uitdagender. Als
er iets misgaat met het systeem, zijn de werknemers vaak zelf
verantwoordelijk om het probleem op te lossen, soms met hun eigen
fooien, wat leidt tot extra stress.
Kritiek op leidinggevende stijl
Rachel Hazes ontvangt veel kritiek op de manier waarop ze haar
restaurant runt. Ze lijkt geen rekening te houden met de behoeften
van haar personeel, wat een gespannen werksfeer veroorzaakt.
Terwijl ze naar buiten toe een beeld schetst van een succesvolle en
betrokken ondernemer, ervaren haar medewerkers de werkomgeving als
veeleisend en onaangenaam.
Gebrek aan respect voor medewerkers
Het feit dat personeelsleden hun eigen fooi moeten inleveren bij
fouten en continu onder toezicht staan, wijst op een gebrek aan
vertrouwen en respect voor het personeel. Deze situatie heeft
geleid tot toenemende kritiek op de manier waarop Rachel haar
restaurantleiding invult.
Leo Beenhakker
Een groot hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis is afgesloten. Leo Beenhakker, de man die generaties voetballiefhebbers wist te boeien met zijn kennis, charisma en karakteristieke stijl, is op 82-jarige leeftijd uit het leven verdwenen. Zijn familie heeft het droevige nieuws bevestigd aan de NOS. Vanuit de voetbalwereld stromen de reacties binnen: clubs, oud-spelers en fans eren de man die bekendstond als ‘Don Leo’.
Jongste coach in het betaald voetbal
De carrière van Beenhakker begon al op jonge leeftijd. In 1968 nam hij als 26-jarige het roer over bij Veendam en werd daarmee de jongste hoofdtrainer in het Nederlandse betaalde voetbal. Wat volgde was een indrukwekkende reis langs topclubs, nationale teams en historische momenten.
Zijn stijl was direct, zijn visie helder en zijn persoonlijkheid onvergetelijk. Al vroeg werd duidelijk dat Leo anders was dan anderen: hij combineerde tactische scherpte met charisma en had de gave om spelers op scherp te zetten.
Succes bij zowel Ajax als Feyenoord
Beenhakker behoort tot een zeldzaam rijtje coaches die bij zowel Ajax als Feyenoord titels wonnen. Met Ajax pakte hij in 1980 en 1990 het landskampioenschap, met Feyenoord werd hij in 1999 kampioen. Een unicum dat hem in beide kampen tot een gerespecteerd figuur maakte.
In Amsterdam liet hij jeugdspelers bloeien, in Rotterdam straalde hij rust en controle uit. Zowel de Johan Cruijff ArenA als De Kuip is vandaag in rouw, en dat zegt alles over zijn unieke positie in het Nederlandse voetbal.
Gloriejaren bij Real Madrid: ‘Don Leo’
Internationaal maakte Beenhakker furore bij het machtige Real Madrid. Tussen 1987 en 1989 werd hij drie keer op rij kampioen van Spanje. Onder zijn leiding schitterden sterren als Hugo Sánchez, Butragueño en Michel.
Zijn bijnaam ‘Don Leo’ kreeg hij niet voor niets: hij combineerde Rotterdamse nuchterheid met Spaanse flair. Hij hield van controle, maar liet ook ruimte voor creativiteit. Met zijn karakteristieke houding en scherpe persconferenties groeide hij uit tot een van de meest herkenbare coaches in Europa.
Oranje: ambitie en teleurstelling
Als bondscoach van het Nederlands elftal kende Beenhakker hoogte- en dieptepunten. In 1986 liep Oranje op het nippertje kwalificatie voor het WK mis, na een pijnlijke tweestrijd met België. In 1990 leidde hij Nederland wel naar het WK in Italië, maar het toernooi werd overschaduwd door interne spanningen.
Veel is er gespeculeerd over wat er precies misging, maar Beenhakker bleef altijd discreet. “Sommige dingen houd je voor jezelf,” zei hij daar later over. Die houding leverde hem zowel respect als vragen op – maar hij week nooit van zijn principes.
Wereldreiziger met een missie
Na zijn tijd bij Oranje bleef Beenhakker actief in het internationale voetbal. Hij coachte onder meer Saudi-Arabië, Trinidad en Tobago en Polen. En met succes: met Trinidad kwalificeerde hij zich voor het WK in 2006, met Polen voor het EK in 2008.
Wat hem bijzonder maakte, was zijn vermogen om zich aan te passen aan totaal verschillende culturen. Hij leerde snel, paste zich aan én wist het beste uit spelers te halen, ongeacht waar hij werkte. Dat maakt hem tot een van de meest veelzijdige coaches die Nederland ooit heeft voortgebracht.
Meester van de oneliners
Beenhakker was meer dan een coach. Hij was ook een taalvirtuoos. Zijn scherpe uitspraken en droge humor zorgden voor legendarische momenten voor de camera. Termen als “de patatgeneratie” (voor verwende jonge spelers) en “de cup met de grote oren” (voor de Europa Cup I) zijn onlosmakelijk met hem verbonden.
Zijn persmomenten waren nooit saai. Soms cynisch, vaak raak, altijd memorabel. Hij had de gave om dingen kernachtig te verwoorden en hield niet van mooipraterij. Dat maakte hem geliefd bij journalisten én supporters.
Massale steunbetuigingen
Na het nieuws over zijn afscheid deelden talloze clubs, spelers en voetbalorganisaties hun herinneringen aan Beenhakker. Ajax, Feyenoord en Real Madrid plaatsten een eerbetoon op sociale media. Oud-internationals zoals Giovanni van Bronckhorst en Wesley Sneijder spraken hun respect uit.
“Leo was geen man van oppervlakkigheid. Hij had een scherpe blik en een groot hart,” aldus Van Bronckhorst. Ook de KNVB liet weten dankbaar te zijn voor zijn bijdrage aan het Nederlandse voetbal. “Hij was een gezicht, een stem en een bouwer van generaties.”
Invloed op meerdere generaties
Wat Beenhakker uniek maakte, was zijn langdurige impact. Spelers uit de jaren ’70 en ’80 kennen hem als een veeleisende vakman. Latere generaties zagen hem als analist, mentor en voetbaldenker. Hij overbrugde generaties en wist zich altijd relevant te houden.
Hij stond bekend als iemand die zijn spelers serieus nam, maar ook durfde te confronteren. Hij eiste inzet, maar gaf vertrouwen. En dat maakte hem een echte leermeester.
De man achter de coach
Achter het publieke figuur ging een warme, betrokken man schuil. Collega’s roemen zijn loyaliteit, zijn aandacht voor het individu en zijn oprechte interesse in mensen. Hij kon streng zijn, maar had ook altijd oog voor het menselijke aspect van topsport.
Zijn favoriete uitspraak, vaak herhaald in interviews: “Voetbal is het belangrijkste van de minst belangrijke dingen.” Het laat zien hoe diep hij in het spel zat – en tegelijk hoe goed hij het wist te relativeren.
Een onuitwisbare erfenis
Leo Beenhakker laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in prijzen of statistieken, maar vooral in invloed. Hij hielp spelers groeien, bouwde teams met visie en liet overal een herkenbare signatuur achter.
Zijn nalatenschap leeft voort in trainersopleidingen, in de voetbalcultuur van Nederland én ver daarbuiten. De impact van Don Leo zal nog jaren voelbaar zijn – op velden, in kleedkamers en in herinneringen.
Conclusie: Don Leo blijft voor altijd een voetbalicoon
Met het afscheid van Leo Beenhakker verliest de voetbalwereld een man die veel méér was dan alleen een coach. Hij was een inspirator, een denker, een leider en een persoonlijkheid. Hij maakte van voetbal een kunstvorm, met oog voor detail en respect voor het spel.
Zijn stem zal gemist worden, zijn lessen blijven bestaan. Don Leo heeft het veld verlaten, maar zijn invloed blijft voelbaar in elke wedstrijd waar passie, discipline en visie samenkomen.
Leo Beenhakker
