Algemeen
Thomas (38): “Ik heb gekozen voor een leven zonder kinderen, tot grote frustratie van mijn ouders”
Thomas, 38 jaar oud, heeft bewust gekozen om geen kinderen te krijgen. Hoewel hij volledig achter deze beslissing staat, levert dit veel spanning op met zijn ouders. In plaats van begrip of steun, ontmoet hij vooral frustratie en teleurstelling.
Zijn situatie is herkenbaar voor velen die andere keuzes maken dan wat traditioneel van hen verwacht wordt, vooral als het gaat om het stichten van een gezin.
In onze maatschappij blijft de druk om kinderen te krijgen groot. Familieleden, vrienden en zelfs collega’s vragen vaak wanneer iemand een gezin gaat beginnen, alsof dat de normale gang van zaken is. Voor Thomas ligt dat echter anders. Hij voelt zich volledig op zijn gemak bij zijn keuze om geen vader te worden, maar zijn ouders kunnen daar moeilijk mee omgaan.
Thomas wist al vroeg dat hij geen kinderwens had. Terwijl zijn vrienden om hem heen zich settelden en kinderen kregen, voelde hij geen behoefte om diezelfde weg te volgen. Hij genoot van zijn vrijheid en zijn carrière, en voelde geen drang om de verantwoordelijkheden van het ouderschap op zich te nemen. Voor hem is het leven compleet zonder kinderen, maar voor zijn ouders is dat onbegrijpelijk.
Zijn ouders hadden altijd gehoopt op kleinkinderen. Ze dachten dat Thomas op een gegeven moment van gedachten zou veranderen. Toen hij rond zijn dertigste nog steeds zei geen kinderen te willen, beschouwden ze dat als een fase. “Je komt nog wel op andere gedachten,” werd hem vaak gezegd. “Wacht maar tot je de juiste partner ontmoet.” Maar nu Thomas bijna veertig is, wordt het voor hen steeds moeilijker om zijn keuze te accepteren.
De spanning bereikte een hoogtepunt tijdens een familiebijeenkomst, waar Thomas nogmaals bevestigde dat hij geen kinderen wil. Zijn ouders reageerden met teleurstelling en boosheid. “Je ontneemt ons de kans om grootouders te worden,” zei zijn moeder. Zijn vader deelde die teleurstelling: “We dachten altijd dat je uiteindelijk wel van gedachten zou veranderen. Dit voelt als een enorme teleurstelling.”
Voor Thomas is het zwaar om te zien dat zijn ouders zijn beslissing niet kunnen respecteren. “Het lijkt alsof hun verlangen naar kleinkinderen belangrijker is dan mijn eigen geluk,” legt hij uit. “Ze willen dat ik iets doe wat niet bij mij past, alleen zodat zij hun droom van grootouderschap kunnen vervullen. Maar hoe zou ik een goede vader kunnen zijn als ik diep vanbinnen geen kinderen wil?”
Thomas is niet de enige die dit soort druk ervaart. Veel mensen die bewust kiezen voor een kinderloos leven, stuiten op onbegrip uit hun omgeving. Het idee dat kinderen krijgen de norm is, zit diep verankerd in de maatschappij. Voor velen is het moeilijk te accepteren dat iemand bewust een andere keuze maakt.
Ook buiten zijn familie wordt Thomas vaak geconfronteerd met vragen en onbegrip, van vrienden tot collega’s. “Mensen vragen zich vaak af wat er mis is als je geen kinderwens hebt,” zegt hij. “Maar voor mij is het juist een weloverwogen beslissing. Ik weet wat ik wil in mijn leven, en dat is een leven zonder kinderen.”
Ondanks de emotionele reacties van zijn ouders blijft Thomas trouw aan zijn keuze. Hij heeft geleerd dat het belangrijk is om je eigen pad te volgen, zelfs als dat anderen teleurstelt. “Uiteindelijk moet ik leven met mijn eigen keuzes, niet met die van hen. Ik wil een leven leiden dat mij voldoening geeft, niet een leven dat voldoet aan hun verwachtingen.”
Thomas hoopt dat zijn ouders op een dag zullen begrijpen dat zijn beslissing om kinderloos te blijven geen afwijzing van hen is. “Ik snap dat het moeilijk voor ze is,” zegt hij. “Maar ik hoop dat ze uiteindelijk zullen inzien dat ik gelukkig ben met mijn leven, ook zonder kinderen.”
Het verhaal van Thomas laat zien hoe lastig het kan zijn om je eigen weg te volgen, vooral als die keuzes ingaan tegen wat anderen van je verwachten. De druk om te voldoen aan maatschappelijke normen kan groot zijn, maar uiteindelijk draait het om het volgen van je eigen gevoel. Of het nu gaat om kinderen krijgen of andere belangrijke beslissingen, het is essentieel om trouw te blijven aan jezelf.
De 79-jarige zanger Lee Towers, bekend om zijn karakteristieke stemgeluid en lange verbondenheid met de Rotterdamse marathon, maakt momenteel een moeilijke periode door. De geliefde artiest is recent opnieuw gevallen, wat leidde tot fysieke beperkingen en pijn. Toch blijft hij positief en richt hij zich op herstel, met als doel om sterker terug te komen.
Onverwachte val met fysieke gevolgen
De recente valpartij kwam onverwachts en had directe impact op zijn gezondheid. “Ik verloor mijn evenwicht en toen lag ik op de grond,” vertelt Lee in een open gesprek met De Telegraaf. De val resulteerde in gekneusde ribben, wat hem beperkt in zijn beweging en het ademhalen bemoeilijkt. Zijn hulpmiddel voor mobiliteit, een rollator, is momenteel nauwelijks inzetbaar, wat het dagelijks functioneren uitdagender maakt.
Gezondheidsklachten stapelen zich op
De val komt bovenop een aantal al bestaande medische klachten. Zo werd Lee recent geopereerd aan nierstenen, wat zijn herstel vertraagde. Daarnaast ervaart hij ongemak door een ontsteking in zijn heup, waardoor lopen en andere alledaagse handelingen moeilijker zijn geworden. “Het ging al lastig, maar nu ben ik echt beperkt,” aldus Lee.
Ondanks deze omstandigheden blijft hij vastbesloten. “Ik wil blijven bewegen, hoe moeilijk het ook is.” Met die instelling probeert hij meerdere keren per week de sportschool te bezoeken, om zo zijn conditie op peil te houden.
Gemis van belangrijke momenten
Naast de fysieke klachten speelt ook het gemis van sociale en professionele gebeurtenissen een rol. Zo kon Lee recent niet aanwezig zijn bij de 85e verjaardag van zijn goede vriend Gerard Cox in het Luxor Theater. Een feestelijke avond met grote namen als André van Duin en Jenny Arean, maar voor Lee zat deelnemen er niet in. “Dat vond ik erg jammer,” vertelt hij. “Ik kon nauwelijks ademhalen, laat staan zingen.”
Deze gemiste momenten raken hem, maar hij blijft nuchter. Hij weet dat het belangrijk is om goed voor zichzelf te zorgen, zodat hij in de toekomst weer kan deelnemen aan zulke gelegenheden.
Kracht en herstel als rode draad
Lee Towers is geen onbekende als het gaat om herstel en veerkracht. Twee jaar geleden brak hij zijn heup na een val over een tapijt. Tijdens zijn revalidatie viel hij van een hometrainer en liep hij een breuk in zijn hand op. In beide gevallen vocht hij zich terug, gedreven door zijn sterke karakter en passie voor muziek.
“Ik heb het al vaker moeilijk gehad, maar telkens wist ik terug te komen,” zegt hij. Die instelling typeert hem. Zijn kracht ligt in zijn doorzettingsvermogen, gecombineerd met een optimistische levenshouding.
Mentaal sterk en vol vertrouwen
Hoewel de fysieke uitdagingen groot zijn, blijft Lee mentaal sterk. Hij mist het optreden, het contact met zijn publiek en het samenzijn met collega’s. Toch houdt hij vast aan een positieve kijk op de toekomst. “Mentaal gaat het goed,” benadrukt hij. Zijn optredens staan momenteel op een laag pitje, maar hij is vastbesloten om te herstellen en fit te zijn voor zijn tachtigste verjaardag.
Hoopvol vooruitkijken
Voor Lee Towers draait het leven, ook in deze fase, om perspectief. Hij richt zich op kleine stappen vooruit en blijft geloven in herstel. Zijn verhaal laat zien dat veerkracht niet aan leeftijd gebonden is, en dat positiviteit en doorzettingsvermogen ook in moeilijke tijden veel kunnen betekenen.
“Zolang ik kan blijven lachen en blijven dromen, blijf ik doorgaan,” zegt hij. Daarmee is zijn boodschap helder: ook wanneer het leven tijdelijk vertraagt, blijft het de moeite waard om vooruit te kijken.