Algemeen
Rosa (31): “Mijn moeder heeft het contact verbroken omdat ik mijn dochter niet naar haar heb vernoemd.”
Rosa, die al enkele maanden zwanger is van haar man Marc, bevindt zich in een lastige situatie met haar moeder. Hoewel Rosa altijd een hechte band had met haar broers, zussen en moeder, is de relatie met haar moeder flink bekoeld sinds haar zwangerschap. Op een forum deelt Rosa haar verhaal en legt ze uit dat haar moeder boos is en geen contact meer wil, allemaal omdat Rosa heeft besloten haar dochter niet naar haar te vernoemen.
Volgens Rosa was haar relatie met haar moeder vroeger sterk en liefdevol. “We hadden altijd een goede moeder-dochterband,” vertelt ze. “Maar sinds ik zwanger ben, lijkt ze zich volledig van mij af te keren. Ze wil niets meer met me te maken hebben.” De problemen begonnen toen haar moeder ontdekte dat Rosa zwanger was voor haar huwelijk, iets wat tegen haar moeder’s religieuze overtuigingen inging.
In de eerste maanden van haar zwangerschap probeerde Rosa contact te houden met haar moeder, maar kreeg ze nauwelijks respons. “Ik belde haar regelmatig, maar ze nam nooit op. Zelfs als ik langs haar huis ging, leek ze altijd weg te zijn,” vertelt Rosa. Uiteindelijk besloot ze haar zus om hulp te vragen om hun moeder te benaderen.
“Ik vroeg mijn zus om met onze moeder te praten, omdat ik zelf geen gehoor kreeg,” legt ze uit. Helaas liep dit niet zoals gehoopt. Toen Rosa’s moeder hoorde dat haar dochter haar zus had ingeschakeld, reageerde ze woedend.
“Ze belde me op en vroeg waarom ik mijn zus had gestuurd in plaats van zelf te komen,” vertelt Rosa. “Ik legde uit dat ik geen andere keuze had omdat ze mijn telefoontjes negeerde.” Wat volgde was een pijnlijk gesprek waarin haar moeder haar afkeuring uitsprak over de zwangerschap, omdat die buiten het huwelijk was gebeurd.
Rosa heeft nooit dezelfde religieuze overtuigingen gehad als haar moeder, maar probeerde altijd haar geloof te respecteren. “Uit respect voor haar ben ik zelfs getrouwd terwijl ik al zwanger was,” zegt ze. Maar dat was niet genoeg om haar moeder te kalmeren. Tijdens datzelfde gesprek vertelde haar moeder ook dat ze nooit echt dol was geweest op Marc, en dat ze zich ongemakkelijk voelde over de komst van het kind.
Kort daarna vond er een familiebijeenkomst plaats om de verjaardag van Rosa’s overleden vader te herdenken. Het was de eerste keer in lange tijd dat de familie samenkwam, en Rosa besloot de naam van haar dochter bekend te maken: Isabel. Dit leidde tot een heftige reactie van haar moeder.
“Ze werd ontzettend boos toen ze hoorde dat ik mijn dochter niet naar haar had vernoemd. Ze vond dat het vanzelfsprekend was dat haar eerste kleinkind haar naam zou krijgen,” vertelt Rosa. Hoewel Rosa kalm probeerde te blijven, legde ze haar moeder uit dat zij en Marc al lang hadden besloten de naam Isabel te kiezen. Daarbij, voegde ze toe, had haar moeder eerder aangegeven zich ongemakkelijk te voelen bij de komst van de baby, dus Rosa vond het niet passend om de baby naar haar moeder te vernoemen.
Sinds die confrontatie heeft Rosa geen contact meer gehad met haar moeder. “Ik heb haar meerdere keren geprobeerd te bellen, maar ze lijkt geen interesse meer te hebben in mij of haar kleinkind,” zegt Rosa. Het gebrek aan contact heeft haar veel verdriet gedaan, vooral omdat ze zich buitengesloten voelt om redenen die ze moeilijk kan begrijpen.
De reacties op Rosa’s verhaal op het forum zijn gemengd. Sommigen vinden dat Rosa een slechte timing koos door het onderwerp tijdens de herdenking van haar vader aan te kaarten, terwijl anderen vinden dat Rosa het volste recht heeft om de naam van haar eigen kind te kiezen. Enkelen denken dat de religieuze overtuigingen van haar moeder een grotere rol spelen dan de naamkeuze.
Rosa blijft echter bij haar keuze. “Marc en ik zijn gelukkig met de naam Isabel, en ik hoop dat mijn moeder op een dag inziet dat de naam van haar kleinkind geen reden zou moeten zijn om onze relatie te breken,” zegt ze. “Ik blijf proberen haar te bereiken, maar ik kan niet blijven aanhouden als ze iedere poging afwijst.”
Ondanks de moeilijke situatie is Rosa vastbesloten haar dochter in een liefdevolle omgeving op te laten groeien, met of zonder de steun van haar moeder. Of hun relatie ooit nog hersteld zal worden, dat zal de tijd moeten uitwijzen.
De 79-jarige zanger Lee Towers, bekend om zijn karakteristieke stemgeluid en lange verbondenheid met de Rotterdamse marathon, maakt momenteel een moeilijke periode door. De geliefde artiest is recent opnieuw gevallen, wat leidde tot fysieke beperkingen en pijn. Toch blijft hij positief en richt hij zich op herstel, met als doel om sterker terug te komen.
Onverwachte val met fysieke gevolgen
De recente valpartij kwam onverwachts en had directe impact op zijn gezondheid. “Ik verloor mijn evenwicht en toen lag ik op de grond,” vertelt Lee in een open gesprek met De Telegraaf. De val resulteerde in gekneusde ribben, wat hem beperkt in zijn beweging en het ademhalen bemoeilijkt. Zijn hulpmiddel voor mobiliteit, een rollator, is momenteel nauwelijks inzetbaar, wat het dagelijks functioneren uitdagender maakt.
Gezondheidsklachten stapelen zich op
De val komt bovenop een aantal al bestaande medische klachten. Zo werd Lee recent geopereerd aan nierstenen, wat zijn herstel vertraagde. Daarnaast ervaart hij ongemak door een ontsteking in zijn heup, waardoor lopen en andere alledaagse handelingen moeilijker zijn geworden. “Het ging al lastig, maar nu ben ik echt beperkt,” aldus Lee.
Ondanks deze omstandigheden blijft hij vastbesloten. “Ik wil blijven bewegen, hoe moeilijk het ook is.” Met die instelling probeert hij meerdere keren per week de sportschool te bezoeken, om zo zijn conditie op peil te houden.
Gemis van belangrijke momenten
Naast de fysieke klachten speelt ook het gemis van sociale en professionele gebeurtenissen een rol. Zo kon Lee recent niet aanwezig zijn bij de 85e verjaardag van zijn goede vriend Gerard Cox in het Luxor Theater. Een feestelijke avond met grote namen als André van Duin en Jenny Arean, maar voor Lee zat deelnemen er niet in. “Dat vond ik erg jammer,” vertelt hij. “Ik kon nauwelijks ademhalen, laat staan zingen.”
Deze gemiste momenten raken hem, maar hij blijft nuchter. Hij weet dat het belangrijk is om goed voor zichzelf te zorgen, zodat hij in de toekomst weer kan deelnemen aan zulke gelegenheden.
Kracht en herstel als rode draad
Lee Towers is geen onbekende als het gaat om herstel en veerkracht. Twee jaar geleden brak hij zijn heup na een val over een tapijt. Tijdens zijn revalidatie viel hij van een hometrainer en liep hij een breuk in zijn hand op. In beide gevallen vocht hij zich terug, gedreven door zijn sterke karakter en passie voor muziek.
“Ik heb het al vaker moeilijk gehad, maar telkens wist ik terug te komen,” zegt hij. Die instelling typeert hem. Zijn kracht ligt in zijn doorzettingsvermogen, gecombineerd met een optimistische levenshouding.
Mentaal sterk en vol vertrouwen
Hoewel de fysieke uitdagingen groot zijn, blijft Lee mentaal sterk. Hij mist het optreden, het contact met zijn publiek en het samenzijn met collega’s. Toch houdt hij vast aan een positieve kijk op de toekomst. “Mentaal gaat het goed,” benadrukt hij. Zijn optredens staan momenteel op een laag pitje, maar hij is vastbesloten om te herstellen en fit te zijn voor zijn tachtigste verjaardag.
Hoopvol vooruitkijken
Voor Lee Towers draait het leven, ook in deze fase, om perspectief. Hij richt zich op kleine stappen vooruit en blijft geloven in herstel. Zijn verhaal laat zien dat veerkracht niet aan leeftijd gebonden is, en dat positiviteit en doorzettingsvermogen ook in moeilijke tijden veel kunnen betekenen.
“Zolang ik kan blijven lachen en blijven dromen, blijf ik doorgaan,” zegt hij. Daarmee is zijn boodschap helder: ook wanneer het leven tijdelijk vertraagt, blijft het de moeite waard om vooruit te kijken.