Algemeen
Romy (4) heeft vaak driftbuien in de supermarkt: “Iedereen kijkt me aan alsof ik een slechte moeder ben”
Zoals elke week liep Marieke door de supermarkt met haar vierjarige dochter Romy. Romy was vermoeid en chagrijnig na een lange dag, en toen ze bij de snoepafdeling kwamen, barstte ze los in een driftbui omdat Marieke weigerde snoep te kopen. Terwijl Romy op de grond schreeuwde en huilde, voelde Marieke de blikken van omstanders op haar gericht. Ze voelde zich bekeken en veroordeeld, alsof ze iets verkeerd deed als moeder.
Romy’s geschreeuw vulde de gangpaden en Marieke’s pogingen om haar dochter te kalmeren leken tevergeefs. De druk om haar kind onder controle te krijgen en de oordelen van vreemden zorgden voor een gevoel van machteloosheid. Ze voelde dat ze als ouder faalde, terwijl ze wist dat Romy simpelweg moe was en haar emoties niet kon beheersen. Het maakte niet uit wat Marieke zei, de mensen om haar heen leken hun oordeel al klaar te hebben.
Toen Romy uiteindelijk kalmeerde, voelde Marieke een enorme opluchting. De situatie, die eindeloos leek te duren, was eindelijk voorbij. Maar ook toen ze thuis was, bleef het gevoel van schaamte hangen. De blikken en het stilzwijgende oordeel van anderen hadden hun sporen achtergelaten. Marieke dacht steeds opnieuw terug aan dat moment en kon het beeld van al die mensen die naar haar keken maar moeilijk loslaten.
Toch begon ze te beseffen dat het oordeel van buitenstaanders er niet toe doet. Romy’s driftbui was niets ongewoons, kinderen hebben nu eenmaal momenten waarop ze hun emoties niet kunnen beheersen. Het betekent niet dat ze als moeder faalde. Het was gewoon een lastige situatie op een ongelukkig moment. Sindsdien probeert Marieke zich niet meer te laten beïnvloeden door wat andere mensen denken. Ze weet dat ze haar dochter het beste kent en dat het opvoeden van een kind altijd uitdagingen met zich meebrengt.
Marieke heeft geleerd dat het belangrijkste is om kalm te blijven en te doen wat goed voelt voor haar en Romy, ongeacht de oordelen van anderen. Ze vertelt nu dat ze zich minder laat leiden door de meningen van vreemden. Driftbuien horen bij de ontwikkeling van een kind en zijn geen weerspiegeling van het ouderschap, maar een deel van hoe kinderen leren omgaan met hun gevoelens.
Nu begrijpt Marieke dat het oké is als dingen niet altijd soepel verlopen en dat zelfs moeilijke momenten waardevolle lessen kunnen bieden, zowel voor haar als voor Romy. Ze benadrukt hoe belangrijk het is om je eigen intuïtie als ouder te volgen en niet te proberen te voldoen aan externe verwachtingen of sociale druk. Het enige dat echt van belang is, is dat zij er voor Romy is, vooral tijdens de moeilijke momenten.
Met deze nieuwe inzichten weet Marieke dat ze, ondanks de ongemakkelijke situaties, een goede moeder is. Ze heeft nu meer vertrouwen in haar eigen opvoedingsstijl en weet dat de blikken van vreemden geen invloed mogen hebben op hoe ze voor haar dochter zorgt. “Ik ben er voor Romy, ongeacht de situatie, en dat is alles wat telt,” zegt ze nu vol vertrouwen.
Journalist en mediamaker Derk Sauer (72) komt ten val bij zeil0ngeluk: een leven vol lef, idealen en journalistieke impact
Derk Sauer, een van Nederlands bekendste mediaondernemers, is donderdagmiddag op 72-jarige leeftijd om het leven gekomen na een 0ngeluk op zee. De familie van Sauer heeft het trieste nieuws bevestigd. Begin juli liep zijn zeilboot onverwacht op een rots, waarna hij ongelukkig ten val kwam en ernstig lichamelijk letsel opliep. Zijn verwondingen bleken uiteindelijk fataal.
De mededeling sloeg in als een schok in de mediawereld. Sauer was niet alleen oprichter van The Moscow Times, maar ook een vaste, scherpe stem in het publieke debat over Rusland. Hij combineerde journalistiek vakmanschap met ondernemerszin en een uitgesproken visie op vrije pers, zowel binnen als buiten Nederland.
Beller in een wereld van appjes
Derk Sauer was geen man van eindeloze e-mails of formele memo’s. Zijn stijl was persoonlijk en direct. Collega’s en vrienden herinneren zich vooral die ene korte mailregel: “Bel me even als je tijd hebt.” Want e-mail vond hij omslachtig. “Mailen leidt maar tot misverstanden”, zei hij vaak. Beter om elkaar even te spreken, van mens tot mens. En zelfs in het tijdperk van WhatsApp bleef hij trouw aan dat idee: vaak had je eerst een gemiste oproep voordat er een berichtje kwam.
Deze persoonlijke benadering was tekenend voor zijn hele werkwijze. Of het nu ging om redactionele koerswijzigingen of strategische besluiten, Sauer geloofde in het directe gesprek — het liefst met zijn voeten op tafel, een krant uitgespreid op de grond en een stevige discussie erbij.
De overname van NRC: een informele revolutie
In 2010 nam Sauer, samen met investeringsmaatschappij Egeria, de krant NRC over. Een spannend moment in de Nederlandse journalistiek. In plaats van grote bestuurskamers organiseerde hij huiskamersessies. Redacteuren werden uitgenodigd in zijn woning om, zoals hij het zelf noemde, “lekker over de krant te lullen.”
De werksfeer was ontspannen, de discussie scherp. Geen vergadertaal over KPI’s of strategische doelstellingen, maar gesprekken over journalistieke inhoud. Sauer bestelde simpel vegetarisch eten om de hoek. Luxe of hiërarchie was niet aan hem besteed. Zijn stijl was authentiek, ontwapenend en bovenal oprecht.
Fun & Profit: journalistiek met plezier én resultaat
Tijdens de uitreiking van journalistieke prijzen als De Tegel verwoordde Sauer zijn filosofie eenvoudig maar doeltreffend: Fun & Profit. Voor hem geen jargon over winstmaximalisatie of marktaandeel. Zijn stelling: als journalisten met plezier werken, maken ze betere verhalen. En goede verhalen leiden vanzelf tot lezers, impact en financiële stabiliteit.
Deze houding maakte hem geliefd in redactieruimtes én bij jonge journalisten. Sauer geloofde heilig in talent boven structuur. Wie ideeën had, kreeg bij hem de ruimte om ze uit te voeren. Leeftijd, ervaring of titels deden er minder toe dan lef, nieuwsgierigheid en vakliefde.
Van wereldverbeteraar tot mediarebel
Zijn activisme begon al jong. Op zijn veertiende richtte hij de ‘Actiegroep voor de Wereldvrede’ op. Als tiener organiseerde hij demonstraties en verklaarde zichzelf maoïst. Op zijn negentiende trok hij namens de VPRO naar Noord-Ierland om verslag te doen van de onrusten daar.
Zijn journalistieke carrière nam vaart bij Nieuwe Revu, waar hij hoofdredacteur werd. Zijn formule: socialisme, seks en sensatie – met een flinke dosis onderzoeksjournalistiek. Hij maakte het blad spraakmakend en invloedrijk in een tijd waarin journalistiek nog vooral door gevestigde namen werd bepaald.
Moskou en de vrije pers
Internationaal maakte Sauer naam met de oprichting van The Moscow Times in 1990. In het post-Sovjettijdperk was dit Engelstalige dagblad een baken van onafhankelijke journalistiek in een snel veranderend Rusland. Onder Sauers leiding groeide de krant uit tot een belangrijke bron van informatie voor diplomaten, expats én Russen die de wereld van buiten hun grenzen wilden begrijpen.
Zijn inzet voor persvrijheid bleef onverminderd, ook toen het medialandschap in Rusland moeilijker werd. In 2022 verhuisde hij The Moscow Times naar Nederland om de redactie veilig te stellen, weg van politieke druk en censuur. Een moedige zet die internationaal respect afdwong.
Ellen Verbeek: zijn rots en partner in media
In zijn privéleven vormde Sauer al decennialang een krachtig duo met journaliste Ellen Verbeek. Ze leerden elkaar kennen bij Nieuwe Revu, maar hun gezamenlijke pad leidde uiteindelijk naar Moskou, waar Ellen een toonaangevende figuur werd in de society en mediawereld.
Zij was de taalkundige van de twee — sprak al snel vloeiend Russisch — en speelde achter de schermen een cruciale rol in Sauers mediaprojecten. Samen bouwden ze aan een journalistieke brug tussen Oost en West, met hun gezin als stevige basis.
Een leven vol impact
Sauer laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in de vorm van kranten en mediabedrijven, maar vooral in zijn filosofie over vrije journalistiek: menselijk, betrokken en met oog voor kwaliteit. Hij geloofde in nieuwsgierigheid als motor van vooruitgang, in de kracht van woorden, en in het belang van ongecensureerde informatie.
Zijn 0verlijden na het zeilongeluk komt onverwacht en hard aan. Toch spreekt uit de vele reacties vooral dankbaarheid. Voor zijn visie, zijn lef en zijn niet aflatende strijd voor de persvrijheid.
Zijn laatste les: blijf praten
Wat blijft, is misschien wel het eenvoudigste principe van Derk Sauer: blijf praten met elkaar. Zoek het directe contact, stel vragen, luister, en durf het oneens te zijn. Geen e-mails vol misverstanden, maar gesprekken met aandacht. Want dáár ontstaat begrip. Dáár begint verandering. Dáár leefde hij voor.
Rust zacht, Derk Sauer — een man die de journalistiek niet alleen beoefende, maar opnieuw uitvond.