Algemeen
Sam weigert Engels te spreken met schoonzus: ‘Zij moet zich aanpassen, niet ik’
Het meningsverschil tussen Sam en Maria, die drie jaar geleden vanuit Sevilla naar Nederland is verhuisd, illustreert hoe taal en cultuur spanning kunnen veroorzaken binnen families.
Sam verwacht dat Maria, die nog niet vloeiend Nederlands spreekt, zich moet aanpassen aan de Nederlandse taal en cultuur. Lucas, Sam’s broer, ziet de situatie echter anders. Dit verschil in opvattingen heeft tot conflicten geleid tussen de twee, terwijl ze ieder op hun eigen manier proberen met de situatie om te gaan.
Tijdens een recent gesprek tussen Sam en Lucas werden hun verschillende visies duidelijk. Sam uitte haar frustratie: “Waarom moet ik steeds in het Engels praten met Maria? Ze woont hier al drie jaar. Ze zou nu wel Nederlands moeten spreken.
Het is oneerlijk dat ik altijd degene ben die zich moet aanpassen.” Sam vindt dat de verantwoordelijkheid volledig bij Maria ligt om de taal te leren. Deze opmerking benadrukt haar ongenoegen over de communicatieproblemen en haar overtuiging dat Maria meer inspanning moet tonen.
Lucas reageerde met een andere benadering: “Ik snap dat het lastig kan zijn om steeds in het Engels te praten, maar het is ook moeilijk voor Maria.
Ze leert een nieuwe taal en probeert zich aan te passen aan een andere cultuur. Dat kost tijd en energie. We moeten geduldig zijn en haar helpen, niet alleen maar bekritiseren.” Lucas’ reactie toont zijn begrip voor Maria’s situatie en zijn zorg over de invloed van Sam’s verwachtingen op Maria’s integratie.
Het conflict escaleerde tijdens een familie-etentje, waarbij de spanning tussen Sam en Lucas duidelijk werd. Tijdens het diner ontstond er een verhitte discussie tussen hen over Maria’s taalvaardigheden. “Ik snap niet waarom je dit zo ingewikkeld maakt, Lucas.
Maria woont hier al lang genoeg. Ze moet gewoon Nederlands leren en zich aanpassen,” zei Sam gefrustreerd.
Lucas, die steeds meer geïrriteerd raakte door Sam’s houding, antwoordde: “Dat is niet eerlijk, Sam. Je verwacht dat Maria alles perfect doet zonder enige hulp. We moeten realistisch zijn en erkennen dat ze hard werkt om zich aan te passen. In plaats van haar te bekritiseren, moeten we haar ondersteunen.”
Maria, die aan de zijlijn van het gesprek stond, voelde de spanning en probeerde kalm te blijven, maar het was duidelijk dat ze zich ongemakkelijk voelde.
Ze zei tegen Lucas: “Ik doe echt mijn best, maar iedere keer als ik zie hoe gefrustreerd Sam is, voel ik me alleen maar slechter over mijn voortgang.” Maria’s woorden benadrukken de druk en het ongemak die ze ervaart in haar poging zich te integreren, terwijl ze ook de verwachtingen van Sam voelt.
Het conflict tussen Sam en Lucas weerspiegelt een breder probleem van hoe families omgaan met culturele verschillen en de uitdagingen van integratie. Lucas onderstreept het belang van empathie: “We moeten ons realiseren dat Maria een enorme verandering doormaakt.
Het gaat niet alleen om willen, maar ook om kunnen. We moeten haar steunen en geduld hebben in plaats van haar te bekritiseren.” Deze visie laat zien hoe belangrijk begrip en geduld zijn bij het ondersteunen van iemand die zich probeert aan te passen aan een nieuwe cultuur.
De ruzie heeft ook invloed op de familieverhoudingen. Terwijl Sam gefrustreerd raakt door de communicatieproblemen, benadrukt Lucas de noodzaak om een ondersteunende houding aan te nemen. Dit zou kunnen helpen om de harmonie binnen de familie te herstellen en een inclusieve sfeer te creëren.
Lucas merkt op: “Als we doorgaan met kritiek en ongeduld, drijven we alleen maar verder uit elkaar. We moeten werken aan een oplossing die voor iedereen werkt en niet alleen Maria de schuld geven.”
Het verhaal van Sam, Lucas en Maria laat zien hoe belangrijk geduld en begrip zijn in een multiculturele context.
Terwijl Sam en Maria proberen hun verschillen te overbruggen, kan Lucas’ empathische aanpak hen helpen een middenweg te vinden die zowel de behoeften van de familie als de uitdagingen van nieuwkomers respecteert.
De familie moet open blijven communiceren en elkaar steunen, vooral als taal en cultuur een rol spelen in hun relaties. Door samen te werken en begrip te tonen, kunnen ze de harmonie herstellen en een inclusieve en ondersteunende omgeving creëren voor iedereen.
Journalist en mediamaker Derk Sauer (72) komt ten val bij zeil0ngeluk: een leven vol lef, idealen en journalistieke impact
Derk Sauer, een van Nederlands bekendste mediaondernemers, is donderdagmiddag op 72-jarige leeftijd om het leven gekomen na een 0ngeluk op zee. De familie van Sauer heeft het trieste nieuws bevestigd. Begin juli liep zijn zeilboot onverwacht op een rots, waarna hij ongelukkig ten val kwam en ernstig lichamelijk letsel opliep. Zijn verwondingen bleken uiteindelijk fataal.
De mededeling sloeg in als een schok in de mediawereld. Sauer was niet alleen oprichter van The Moscow Times, maar ook een vaste, scherpe stem in het publieke debat over Rusland. Hij combineerde journalistiek vakmanschap met ondernemerszin en een uitgesproken visie op vrije pers, zowel binnen als buiten Nederland.
Beller in een wereld van appjes
Derk Sauer was geen man van eindeloze e-mails of formele memo’s. Zijn stijl was persoonlijk en direct. Collega’s en vrienden herinneren zich vooral die ene korte mailregel: “Bel me even als je tijd hebt.” Want e-mail vond hij omslachtig. “Mailen leidt maar tot misverstanden”, zei hij vaak. Beter om elkaar even te spreken, van mens tot mens. En zelfs in het tijdperk van WhatsApp bleef hij trouw aan dat idee: vaak had je eerst een gemiste oproep voordat er een berichtje kwam.
Deze persoonlijke benadering was tekenend voor zijn hele werkwijze. Of het nu ging om redactionele koerswijzigingen of strategische besluiten, Sauer geloofde in het directe gesprek — het liefst met zijn voeten op tafel, een krant uitgespreid op de grond en een stevige discussie erbij.
De overname van NRC: een informele revolutie
In 2010 nam Sauer, samen met investeringsmaatschappij Egeria, de krant NRC over. Een spannend moment in de Nederlandse journalistiek. In plaats van grote bestuurskamers organiseerde hij huiskamersessies. Redacteuren werden uitgenodigd in zijn woning om, zoals hij het zelf noemde, “lekker over de krant te lullen.”
De werksfeer was ontspannen, de discussie scherp. Geen vergadertaal over KPI’s of strategische doelstellingen, maar gesprekken over journalistieke inhoud. Sauer bestelde simpel vegetarisch eten om de hoek. Luxe of hiërarchie was niet aan hem besteed. Zijn stijl was authentiek, ontwapenend en bovenal oprecht.
Fun & Profit: journalistiek met plezier én resultaat
Tijdens de uitreiking van journalistieke prijzen als De Tegel verwoordde Sauer zijn filosofie eenvoudig maar doeltreffend: Fun & Profit. Voor hem geen jargon over winstmaximalisatie of marktaandeel. Zijn stelling: als journalisten met plezier werken, maken ze betere verhalen. En goede verhalen leiden vanzelf tot lezers, impact en financiële stabiliteit.
Deze houding maakte hem geliefd in redactieruimtes én bij jonge journalisten. Sauer geloofde heilig in talent boven structuur. Wie ideeën had, kreeg bij hem de ruimte om ze uit te voeren. Leeftijd, ervaring of titels deden er minder toe dan lef, nieuwsgierigheid en vakliefde.
Van wereldverbeteraar tot mediarebel
Zijn activisme begon al jong. Op zijn veertiende richtte hij de ‘Actiegroep voor de Wereldvrede’ op. Als tiener organiseerde hij demonstraties en verklaarde zichzelf maoïst. Op zijn negentiende trok hij namens de VPRO naar Noord-Ierland om verslag te doen van de onrusten daar.
Zijn journalistieke carrière nam vaart bij Nieuwe Revu, waar hij hoofdredacteur werd. Zijn formule: socialisme, seks en sensatie – met een flinke dosis onderzoeksjournalistiek. Hij maakte het blad spraakmakend en invloedrijk in een tijd waarin journalistiek nog vooral door gevestigde namen werd bepaald.
Moskou en de vrije pers
Internationaal maakte Sauer naam met de oprichting van The Moscow Times in 1990. In het post-Sovjettijdperk was dit Engelstalige dagblad een baken van onafhankelijke journalistiek in een snel veranderend Rusland. Onder Sauers leiding groeide de krant uit tot een belangrijke bron van informatie voor diplomaten, expats én Russen die de wereld van buiten hun grenzen wilden begrijpen.
Zijn inzet voor persvrijheid bleef onverminderd, ook toen het medialandschap in Rusland moeilijker werd. In 2022 verhuisde hij The Moscow Times naar Nederland om de redactie veilig te stellen, weg van politieke druk en censuur. Een moedige zet die internationaal respect afdwong.
Ellen Verbeek: zijn rots en partner in media
In zijn privéleven vormde Sauer al decennialang een krachtig duo met journaliste Ellen Verbeek. Ze leerden elkaar kennen bij Nieuwe Revu, maar hun gezamenlijke pad leidde uiteindelijk naar Moskou, waar Ellen een toonaangevende figuur werd in de society en mediawereld.
Zij was de taalkundige van de twee — sprak al snel vloeiend Russisch — en speelde achter de schermen een cruciale rol in Sauers mediaprojecten. Samen bouwden ze aan een journalistieke brug tussen Oost en West, met hun gezin als stevige basis.
Een leven vol impact
Sauer laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in de vorm van kranten en mediabedrijven, maar vooral in zijn filosofie over vrije journalistiek: menselijk, betrokken en met oog voor kwaliteit. Hij geloofde in nieuwsgierigheid als motor van vooruitgang, in de kracht van woorden, en in het belang van ongecensureerde informatie.
Zijn 0verlijden na het zeilongeluk komt onverwacht en hard aan. Toch spreekt uit de vele reacties vooral dankbaarheid. Voor zijn visie, zijn lef en zijn niet aflatende strijd voor de persvrijheid.
Zijn laatste les: blijf praten
Wat blijft, is misschien wel het eenvoudigste principe van Derk Sauer: blijf praten met elkaar. Zoek het directe contact, stel vragen, luister, en durf het oneens te zijn. Geen e-mails vol misverstanden, maar gesprekken met aandacht. Want dáár ontstaat begrip. Dáár begint verandering. Dáár leefde hij voor.
Rust zacht, Derk Sauer — een man die de journalistiek niet alleen beoefende, maar opnieuw uitvond.