Algemeen
Lex rijdt 9 km/u te snel om stervende zoon te zien en krijgt megaboete: ´Geen greintje medeleven´
Voor Lex Vos en zijn vrouw begon de nachtmerrie rond 03.15 uur. Ze kregen het verwoestende nieuws dat hun zoon een hersenbloeding had gehad en in levensgevaar verkeerde. Zonder aarzelen stapten ze midden in de nacht in de auto, onderweg naar het UMCG in Groningen. Het enige wat telde: zo snel mogelijk bij hun kind zijn.
Een race tegen de klok
De autorit van Amsterdam naar Groningen was er een vol paniek, adrenaline en verdriet. Tijdens die haastige rit werden ze om 05.15 uur geflitst: Lex reed 9 kilometer per uur te hard. In normale omstandigheden had hij direct de boete betaald, maar deze keer voelde het anders. De snelheidsovertreding was geen roekeloosheid, maar ingegeven door angst en wanhoop.
Boete tijdens levensnoodsituatie
Enkele dagen later viel de bekeuring op de mat: 88 euro. Lex besloot in beroep te gaan en stuurde een brief naar het Openbaar Ministerie. Hij legde uit dat zijn zoon met spoed was opgenomen en dat hij en zijn vrouw onder emotionele druk handelden. Het was voor hen geen gewone autorit, maar een poging om op tijd afscheid te kunnen nemen van hun zoon.
Minimale coulance van justitie
Tot zijn verbazing kreeg Lex slechts een gedeeltelijke kwijtschelding. De officier van justitie toonde weinig begrip en halveerde de boete naar 39 euro. “Korting? Dat vind ik gek,” zegt Lex. “Je betaalt of je betaalt niet. Maar dit voelt als een standaard afhandeling, zonder enige menselijkheid.”
Geen begrip, alleen frustratie
Wat Lex het meest steekt, is niet het geldbedrag, maar de manier waarop de zaak is afgehandeld. Hij voelde zich in een kwetsbare situatie totaal niet gehoord of gesteund. Terwijl hij met het grootste verlies in zijn leven te maken had, moest hij ook nog procederen tegen een systeem dat geen ruimte lijkt te laten voor uitzonderingen.
Gebrek aan empathie
Lex vraagt zich af wie dit soort beslissingen neemt en waarom er geen ruimte is voor oprechte menselijke overwegingen. “Het gaat me niet om die 39 euro, het gaat me om het principe,” benadrukt hij. De strikte houding van de autoriteiten maakte zijn verdriet alleen maar zwaarder.
Rouw met een extra last
Uiteindelijk besloot Lex de boete alsnog te betalen. Niet omdat hij zich erbij neerlegde, maar omdat hij de energie niet meer had om verder te vechten. Hij wilde zich concentreren op het afscheid van zijn zoon en niet blijven hangen in het gevecht tegen een gevoelloos systeem.
Pleidooi voor menselijkheid
Het verhaal van Lex Vos staat symbool voor wat veel mensen ervaren in noodsituaties: een gebrek aan empathie vanuit regels en instanties. Het roept de vraag op of er niet meer maatwerk en menselijkheid mogelijk moet zijn in schrijnende gevallen. Want soms is een klein gebaar van begrip alles wat iemand nodig heeft in een moment van rouw.
Ophef rond het Sinterklaasjournaal: noodpakketten zorgen voor discussie én lege schappen
Het Sinterklaasjournaal weet ieder jaar weer Nederland te verdelen. Wat voor de één een onschuldige grap of knipoog is, voelt voor de ander als een verborgen boodschap. Ook dit jaar is dat niet anders. Sinds de uitzendingen over het zogeheten ‘noodpakket’ barst het internet van de reacties.
Volgens sommige kijkers probeert het programma kinderen ongemerkt te wijzen op crisisvoorbereiding – een soort “overheidsboodschap in pepernootverpakking”, zoals één ouder het omschreef. Anderen zien het vooral als humor, een slimme manier om spanning in het verhaal te brengen. Feit blijft dat het onderwerp veel losmaakt.
Een jaarlijks fenomeen: de verborgen lagen van het Sinterklaasjournaal
Het is inmiddels een traditie dat het Sinterklaasjournaal meer biedt dan alleen vrolijke pakjes en zingende Pieten. Elk seizoen zit er een maatschappelijk tintje in het verhaal — soms subtiel, soms overduidelijk.
We herinneren ons nog de commotie van enkele jaren geleden, toen de Sint zogenaamd “gevaccineerd” bleek te zijn. Dat zorgde destijds voor verhitte discussies over de vraag of het programma te veel maatschappelijke thema’s aansnijdt voor jonge kijkers.