Algemeen
John de Bever helemaal kapot door verdrietig overlijden: ”Ik heb echt moeten huilen”
John de Bever in tranen na verlies van hond Cuby: “Ik heb echt moeten huilen”
Voor veel mensen is een hond meer dan een huisdier. Het is een maatje, een trouwe vriend en vaak zelfs een volwaardig gezinslid. Dat geldt zeker voor Johan Derksen, die onlangs afscheid moest nemen van zijn geliefde hond Cuby. Het verlies kwam hard aan – niet alleen bij Derksen zelf, maar ook bij zijn goede vriend John de Bever. “Ik heb echt moeten huilen,” vertelt John openhartig.
Het bericht dat Cuby er niet meer is, maakte diepe indruk. De viervoeter was al twaalf jaar een vaste waarde in het leven van Johan Derksen en zijn vrouw. Het verdriet is voelbaar, ook bij mensen die de hond slechts van een afstand kenden. John de Bever zag Cuby wekelijks en noemt het verlies ‘verschrikkelijk’.
Een trouwe vriend tot het einde
Cuby, vernoemd naar blueszanger Harry Muskee van Cuby + Blizzards, was al jaren een bekend gezicht voor vaste kijkers van Vandaag Inside. Regelmatig sprak Johan liefdevol over zijn hond, en voor velen was het duidelijk: Cuby was geen gewone hond. Hij maakte deel uit van het gezin Derksen, sliep bij Johan in bed en was bij hem op de meest alledaagse én bijzondere momenten.
Maar afgelopen week kwam er plotseling een einde aan die jarenlange band. Tijdens een routinebezoek aan de dierenarts bleek dat Cuby ernstig ziek was. Zijn pootje leek het probleem, maar het onderzoek wees op een veel ernstiger situatie. De vooruitzichten waren slecht, en na overleg werd besloten dat inslapen de enige humane optie was.
Een ingrijpend besluit, maar volgens Johan de enige juiste keuze: Cuby had pijn, en er was geen reële kans op herstel. “We konden hem niet laten lijden,” aldus Johan.
John de Bever: “Ik ben er kapot van”
Voor John de Bever, zelf een fervent hondenliefhebber, was het nieuws een klap. De zanger, die een hechte band onderhoudt met Johan, herinnert zich het moment waarop hij het hoorde nog goed. “Hij belde me ’s morgens op met het slechte nieuws: ‘Cuby is er niet meer’. Ik heb moeten huilen. Echt waar. Het ging me door merg en been.”
John zag Cuby regelmatig en had zelf een zwak voor de viervoeter. “Cuby was een lieverd. Hij begroette me altijd enthousiast. Zo trouw, zo lief. Je voelt meteen dat dat dier veel betekende. Het raakt je als je zoiets hoort, zeker als je zelf ook van honden houdt.”
De zanger benadrukt dat het verlies van een huisdier vaak wordt onderschat. “Voor mensen zonder hond is het soms moeilijk te begrijpen. Maar wie het zelf heeft meegemaakt, weet hoe groot het gemis is. Een hond geeft onvoorwaardelijke liefde. Altijd.”
Derksen houdt zich sterk, maar het verlies is voelbaar
Hoewel Johan Derksen in de media bekendstaat om zijn uitgesproken meningen en stevige uitspraken, ziet John ook een andere kant van hem. “Mensen denken vaak dat hij een keiharde man is. Maar dat is maar de buitenkant. Achter die grote mond zit een heel klein, gevoelig hartje.”
Volgens John probeert Johan zich kranig te houden, maar is het gemis groot. “Ze kunnen zeggen wat ze willen, maar Cuby sliep elke nacht bij hem in bed. Als je dan na twaalf jaar ineens wakker wordt zonder dat dier naast je… dat is niet niks. Dat gaat door merg en been.”
De pijn zit diep, en dat is begrijpelijk. Zeker omdat Cuby altijd aanwezig was in het dagelijks leven van Johan en zijn vrouw. “Ze deden alles met hem. Hij hoorde er gewoon bij,” aldus John.
Hondenliefhebbers begrijpen het meteen
Het verdriet dat Johan en John nu voelen, is voor andere hondenliefhebbers maar al te herkenbaar. Een hond is niet alleen gezelschap; het is een vorm van emotionele verbondenheid die niet in woorden is uit te drukken. Ze voelen je stemming aan, zijn er op moeilijke dagen, en vieren ook de mooie momenten met je mee.
John vat het treffend samen: “Je kunt het bijna niet uitleggen aan iemand zonder hond, maar het is echt liefde. Onvoorwaardelijk. Een hond vraagt niks, maar geeft alles.”
Voor zowel Johan als John is dat precies wat het afscheid zo pijnlijk maakt. “Er is ineens stilte in huis. Een lege plek. Dat voel je in alles,” zegt John.
Cuby was meer dan een hond: symbool van rust en trouw
Cuby was niet alleen voor Johan Derksen een gezelschapsdier; hij was ook een rustpunt. In het vaak turbulente leven van een tv-persoonlijkheid bood Cuby een vorm van stabiliteit en structuur. Even wandelen, even spelen, gewoon even zijn. Dát is wat een hond geeft: aanwezigheid zonder oordeel.
“Hij was er altijd,” vertelt John. “En precies dat maakt het gemis zo rauw. Je beseft pas echt wat een hond voor je betekent, als hij er niet meer is.”
Liefdevol afscheid
Het afscheid van Cuby gebeurde in alle rust, bij de dierenarts. Johan en zijn vrouw waren erbij, en ondanks de pijn hebben ze er bewust voor gekozen om Cuby te laten gaan in een omgeving waar hij zich veilig voelde.
Dat is iets waar veel huisdiereigenaren zich in kunnen herkennen: de laatste momenten nog even dichtbij zijn, een aai over de kop, een fluistering dat het goed is. “Het is de moeilijkste beslissing die je moet nemen, maar tegelijk ook de liefste,” zegt John.
Een troostende herinnering
Hoewel het verlies nu nog vers is, blijven de herinneringen aan Cuby bestaan. De vrolijke kwispel als Johan thuiskwam. De vertrouwde aanwezigheid op de bank. De wandelingen door weer en wind. Het zijn momenten die gekoesterd worden.
Voor John is er troost in het delen van het verdriet. “Ik vind het mooi dat Johan het er eerlijk over heeft. Dat hij laat zien dat het hem raakt. Dat is krachtig.”
Verbondenheid in verdriet
De reactie van John laat zien hoe diep de vriendschap tussen hem en Johan gaat. Het gaat niet alleen om optredens of televisie; het gaat om echte verbondenheid. En in verdriet leer je elkaar vaak het best kennen.
“Het raakt mij, omdat het hém raakt,” zegt John. “Als vriend voel je dat. Je leeft mee, je wil er voor hem zijn.”
Conclusie: een viervoeter die een leven lang bijblijft
Het afscheid van Cuby is een pijnlijk moment in het leven van Johan Derksen, en ook voor zijn naaste vrienden zoals John de Bever. Het verlies van een trouwe viervoeter laat een leegte achter die niet zomaar wordt opgevuld. Maar tegelijk toont het ook iets moois: hoe sterk de band kan zijn tussen mens en dier, en hoeveel liefde daarin zit.
Voor Johan en John is het nu vooral een kwestie van tijd, rouw, en het koesteren van herinneringen. Want zoals John het zelf zegt: “Een hond laat een pootafdruk achter op je hart. Die blijft.”
