Algemeen
Margriet Hermans doet opvallende onthulling: “Daar heb ik ook nu nog last van”
Margriet Hermans openhartig over haar gewichtsverlies: “In mijn hoofd ben ik nog steeds zwaarder dan ik ben”
Zangeres en mediapersoonlijkheid Margriet Hermans is al jaren een vertrouwd gezicht in Vlaanderen. Bekend om haar uitgesproken mening en warme uitstraling, maar ook om haar strijd met overgewicht. In een openhartig interview met Dag Allemaal blikt ze terug op een ingrijpende gebeurtenis in haar leven: haar maagverkleining van 25 jaar geleden. Een operatie die haar fysiek transformeerde, maar waarvan de mentale impact nog altijd voelbaar is.
Van 148 kilo naar een nieuw lichaam
Margriet Hermans laat er geen twijfel over bestaan: haar beslissing om destijds een maagverkleining te laten uitvoeren was levensbepalend. Op een bepaald moment in haar leven tikte de weegschaal aan tot 148 kilo. “Dat was een punt waarop ik voelde: het kan zo niet verder,” zegt ze. De gezondheidsrisico’s stapelden zich op en het fysieke ongemak begon haar dagelijks functioneren te beïnvloeden.
Na de ingreep verloor ze maar liefst 68 kilo. Een indrukwekkende prestatie, maar volgens Margriet veranderde haar gevoel over zichzelf niet in hetzelfde tempo als haar lichaam.
“Ik voel me nog steeds een zware vrouw”
Hoewel de kilo’s verdwenen, bleef het beeld dat Margriet van zichzelf had grotendeels onveranderd. “Ik heb de gevoelige jaren van mijn leven doorgebracht als een zwaardere vrouw,” vertelt ze. “Dat gevoel is zo diep ingeworteld dat het moeilijk los te laten is. Ik weet dat ik vandaag slanker ben, maar dat betekent niet automatisch dat ik mij ook zo voel.”
Haar echtgenoot Frank probeert haar regelmatig gerust te stellen. “Hij zegt dan: ‘Allez schatje, jij bent toch niet meer zo dik?’ En hij heeft natuurlijk gelijk,” glimlacht Margriet. “Maar in mijn hoofd ben ik nog steeds voller dan ik in werkelijkheid ben. Die perceptie is hardnekkiger dan je denkt.”
Spiegelbeeld versus zelfbeeld
Veel mensen die een ingrijpende transformatie ondergaan, worstelen met hetzelfde fenomeen: het mentale beeld van hun vroegere zelf blijft hangen, ook al zien ze in de spiegel een ander lichaam. Margriet is daarin geen uitzondering. “Als ik in de spiegel kijk, zie ik uiteraard iemand die magerder is dan vroeger,” zegt ze. “Maar het is alsof ik vergeten ben hoe ik er toen echt uitzag.”
De zangeres legt uit dat het niet enkel om uiterlijk gaat, maar ook om het gevoel van identiteit. “Dik zijn was jarenlang een deel van wie ik was. Het beïnvloedde hoe ik naar mezelf keek, hoe anderen mij zagen, en hoe ik met de wereld omging. Dat laat je niet zomaar achter.”
De mentale kant van afvallen
Margriet benadrukt dat gewichtsverlies niet alleen een fysieke, maar ook een psychologische reis is. “Mensen denken soms dat je, zodra je slanker bent, automatisch gelukkiger bent. Maar zo werkt het niet. Je moet ook mentaal de tijd nemen om te wennen aan wie je geworden bent.”
Ze geeft toe dat dit proces veel langer duurde dan ze ooit had verwacht. “Je verliest kilo’s in maanden, maar het kost jaren om je innerlijke kompas daarop af te stemmen. Die mentale achterstand is iets waar je als buitenstaander moeilijk bij kunt.”
Een leven lang leren accepteren
Ondanks haar succesvolle gewichtsverlies blijft Margriet voorzichtig met termen als ‘slank’ of ‘dun’. “Ik voel mij gewoon een beetje neutraler. Niet meer extreem dik, maar ook niet superstrak. En dat is oké,” zegt ze. “Ik probeer vooral vrede te sluiten met mijn lichaam zoals het nu is.”
De zangeres is dan ook een pleitbezorger van body positivity, in de meest realistische zin van het woord. “Je hoeft geen maatje 36 te hebben om je goed te voelen. Maar je moet je lichaam wél kunnen dragen met trots. Of dat nu met rondingen is of zonder.”
Openheid over lichaam en emoties
Door haar verhaal te delen, hoopt Margriet ook anderen aan te moedigen om eerlijk te zijn over hun eigen traject. Ze weet uit ervaring hoe moeilijk het is om gewicht en zelfbeeld bespreekbaar te maken. “Veel mensen schamen zich voor hun lichaam of durven niet over hun emoties te praten. Maar dat is zó belangrijk,” benadrukt ze.
Ze krijgt vaak berichten van vrouwen die zich in haar verhaal herkennen. “Dat doet me goed. Als ik iets kan betekenen voor iemand die worstelt met zijn of haar lichaam, dan is dat voor mij al een reden om mijn verhaal te blijven vertellen.”
Invloed op haar carrière
Margriet Hermans kijkt ook terug op de rol die haar uiterlijk speelde in haar professionele leven. Als mediapersoonlijkheid voelde ze zich niet altijd op haar gemak. “In de jaren ’90 was het televisielandschap veel strenger. Je moest aan bepaalde standaarden voldoen. En ja, daar paste ik niet altijd in.”
Toch bleef ze zichzelf. “Ik ben nooit iemand geweest die zich verstopt. Maar dat betekent niet dat ik me nooit onzeker heb gevoeld. Er waren genoeg momenten waarop ik dacht: ‘Zien mensen mij wel voorbij dat uiterlijk?’”
Dat die erkenning uiteindelijk toch kwam, ziet Margriet als een teken van persoonlijke groei én maatschappelijke verandering. “Vandaag de dag is er gelukkig meer ruimte voor diversiteit, ook in de media.”
Leven na de operatie
Hoewel de maagverkleining inmiddels een kwarteeuw geleden is, blijft het een belangrijk kantelpunt in haar leven. De fysieke impact is blijvend, maar de mentale verwerking is nog altijd gaande. “Het blijft een proces,” zegt Margriet. “Ik ben daar heel eerlijk over. Het is niet zo dat je op een dag wakker wordt en ineens een ander mens bent.”
Toch voelt ze zich vandaag sterker dan ooit. “Ik ben blij met de keuzes die ik gemaakt heb. Ze waren niet gemakkelijk, maar ze hebben me geholpen om verder te kunnen. En dat is het belangrijkste.”
Een boodschap voor anderen
Tot slot richt Margriet zich tot mensen die nu op een vergelijkbaar punt staan als waar zij ooit stond. Haar boodschap is helder: “Kijk niet alleen naar het getal op de weegschaal. Kijk naar wat je nodig hebt om je goed te voelen. En weet dat het oké is om tijd nodig te hebben – mentaal én fysiek.”
Slotgedachte: een verhaal van veerkracht en herkenning
Margriet Hermans laat met haar openhartige verhaal zien dat gewichtsverlies geen eindpunt is, maar het begin van een nieuw hoofdstuk. Eén waarin zelfbeeld, emotionele verwerking en zelfacceptatie minstens zo belangrijk zijn als de fysieke transformatie. Haar eerlijkheid inspireert, raakt en biedt herkenning aan iedereen die weet hoe complex het pad naar zelfliefde kan zijn. Want soms zit het zwaarste gewicht niet op je lichaam, maar in je hoofd – en daar mogen we best wat milder voor zijn.
In een wereld waarin schoonheidsidealen voortdurend veranderen en steeds meer mensen kiezen voor cosmetische ingrepen, heeft Danielle uit Breda een geheel eigen pad bewandeld. Met meer dan 100.000 euro aan lichaamsmodificaties heeft ze haar uiterlijk zo drastisch veranderd dat zelfs haar eigen familie haar niet meer herkent – of zelfs niet meer wil zien. Ondanks alle kritiek en afwijzing zegt Danielle dat ze gelukkiger is dan ooit. “Als ik in de spiegel kijk, zie ik eindelijk wie ik echt ben.”
Van een enkele tattoo naar een totale metamorfose
Het begon allemaal met een onschuldige tattoo op haar onderrug, een beslissing die velen zullen herkennen als een eerste stap in de wereld van zelfexpressie via lichaamskunst. Maar voor Danielle was dit slechts het begin van een transformatie die haar hele uiterlijk zou veranderen.
“Ik ben inmiddels de zwaarst getatoeëerde vrouw van Nederland, en dit is nog lang niet het einde,” vertelt Danielle. “Wat begon als een paar tatoeages, groeide uit tot een levensproject. Nu heb ik niet alleen mijn hele lichaam laten tatoeëren, maar ben ik nog veel verder gegaan. Mijn oren zijn verwijderd, mijn tong is gespleten en gekleurd, mijn oogballen zijn volledig zwart en als laatste ingreep heb ik mijn neus laten amputeren.”
Een wereldprimeur: de eerste vrouw zonder neus
Met haar meest recente lichaamsaanpassing heeft Danielle geschiedenis geschreven. Ze is de eerste vrouw ter wereld die vrijwillig haar neus heeft laten verwijderen als cosmetische ingreep. Tot nu toe waren er slechts enkele mannen die deze extreme vorm van lichaamsmodificatie aandurfden.
“Je kunt het niet terugdraaien, dus je moet heel zeker van je zaak zijn,” zegt ze. “Ik droomde hier al jaren van, maar het kostte tijd om de juiste specialist te vinden die dit voor mij kon en wilde doen.”
De ingreep vond plaats bij een body modification artist en duurde meer dan 2,5 uur. “Ik kon niet volledig verdoofd worden, dus ik voelde sommige momenten best goed,” herinnert Danielle zich. Toch heeft ze er geen seconde spijt van. “Mijn neus staat nu op sterk water in mijn woonkamer, naast mijn afgesneden oren.”
Kritiek en maatschappelijke onbegrip
Hoewel lichaamsmodificatie steeds vaker voorkomt en meer geaccepteerd wordt, roept Danielle’s uiterlijk heftige reacties op. Ze krijgt dagelijks afkeurende blikken op straat, wordt uitgescholden op social media en zelfs haar eigen familie wil haar niet meer zien.
“Mijn ouders en familie vinden dat ik te ver ben gegaan. Ze willen het liefst dat ik het terugdraai, maar dat is onmogelijk,” vertelt Danielle. “Zelfs als het kon, zou ik het nooit doen. Dit is wie ik ben.”
Voor haar voelt haar transformatie als de ultieme manier om zich te uiten, los van de maatschappelijke normen die bepalen wat schoonheid is. “Ik wil juist niet opgaan in de massa. Steeds meer mensen laten hun lippen opspuiten en hun gezichten perfectioneren met fillers. Waarom zou ik daaraan meedoen? Ik wil uniek zijn.”
Maar niet iedereen begrijpt haar keuzes. “Op social media krijg ik veel negatieve reacties. Mensen noemen me ‘verpest’ of zeggen dat ik mijn lichaam misbruik. Maar dit is mijn lichaam en mijn keuze. Iedereen mag zich uiten zoals hij wil, en dit is hoe ik dat doe.”
Screenshot
Extreme lichaamsmodificatie: kunst of zorgwekkende trend?
Wereldwijd is er een groeiende trend van extreme lichaamsmodificatie. Mensen laten subdermale implantaten zetten, hun tong splitsen, hun oogbollen tatoeëren en zelfs hun gezichten volledig hermodelleren. De vraag is: is dit een nieuwe vorm van zelfexpressie, of een verontrustende ontwikkeling?
Volgens Danielle is het antwoord simpel: “Iedereen heeft het recht om te beslissen wat hij of zij met zijn lichaam doet. Voor mij is dit geen duistere keuze, maar een manier om mezelf te uiten.”
Toch waarschuwen artsen en specialisten voor de medische risico’s van zulke extreme ingrepen. Infecties, littekenvorming en permanente schade zijn reële gevaren. Daarnaast kan het psychologische effect van zulke drastische aanpassingen groot zijn. “Ik wist waar ik aan begon,” zegt Danielle. “Ik heb mezelf goed ingelezen en wist wat ik kon verwachten. Dit is mijn leven en mijn keuze.”
De psychologische impact van lichaamsmodificatie
Hoewel lichaamsmodificatie vaak wordt gezien als een manier van zelfexpressie, roept het ook psychologische vragen op. Sommige experts suggereren dat mensen die extreem ver gaan met modificaties mogelijk worstelen met Body Integrity Identity Disorder (BIID), een aandoening waarbij iemand het gevoel heeft dat bepaalde lichaamsdelen niet bij hem of haar horen.
Danielle ziet dit anders. “Mensen willen altijd alles psychologisch verklaren, maar niet alles heeft een label nodig. Ik ben niet ziek, ik ben niet beschadigd. Ik ben gewoon mezelf.” Ze benadrukt dat haar transformatie niet voortkomt uit onzekerheid of ontevredenheid, maar uit een diepe wens om haar uiterlijk aan te passen aan hoe zij zich van binnen voelt.
Dit bericht op Instagram bekijken
De toekomst van lichaamsmodificatie
Nu lichaamsmodificatie steeds populairder wordt, vragen velen zich af hoe ver deze trend zal gaan. Zal het ooit volledig geaccepteerd worden, net zoals tatoeages en piercings dat nu zijn? Of blijft het een subcultuur die door de maatschappij met argwaan wordt bekeken?
Danielle gelooft dat acceptatie tijd kost. “Vroeger werden mensen met tatoeages als criminelen gezien. Nu heeft bijna iedereen er een. Wie weet, misschien kijken mensen over twintig jaar niet eens meer op van iemand zonder neus.”
Wat de toekomst ook brengt, Danielle blijft achter haar keuzes staan. Ondanks de kritiek en het verlies van contact met haar familie, voelt ze zich gelukkiger dan ooit. “Ik heb mijn hele leven geprobeerd te voldoen aan wat anderen verwachten. Nu leef ik voor mezelf. En dat voelt bevrijdend.”
Conclusie: Een unieke reis naar zelfexpressie
Danielle uit Breda heeft met haar extreme lichaamsmodificaties een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan de wereld van body modification. Haar ingrepen zijn voor velen moeilijk te begrijpen, maar voor haar is het een manier om zichzelf volledig te accepteren.
In een tijd waarin uiterlijke perfectie steeds vaker nagestreefd wordt via plastische chirurgie en cosmetische ingrepen, kiest zij voor het tegenovergestelde: het loslaten van maatschappelijke normen en het volgen van haar eigen visie op schoonheid.
Of lichaamsmodificatie in de toekomst meer geaccepteerd zal worden, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: Danielle blijft trouw aan zichzelf, ongeacht wat de wereld ervan vindt. “Ik ben vrij. En dat is alles wat telt.”
