Algemeen
Celine Van Ouytsel komt plots met verrassende update over haar liefdesleven
Celine Van Ouytsel straalt als single: “Ik ben graag alleen en dat is mijn kracht”
In een wereld waarin relaties vaak worden gezien als de ultieme bevestiging van succes of geluk, kiest Celine Van Ouytsel voor een andere route. De voormalige Miss België, die in 2020 nog volop in de spotlights stond, laat in een openhartig interview met het weekblad TV Familie weten dat ze momenteel bewust single is. En dat bevalt haar beter dan velen zouden denken.
Waar anderen zich na een relatiebreuk hals over kop storten op datingapps of sociale avonden in de hoop een nieuwe liefde te vinden, laat Celine duidelijk verstaan dat zij geen nood voelt om zich opnieuw in een relatie te storten. Haar keuze is niet ingegeven door verdriet of teleurstelling, maar is het resultaat van een weloverwogen beslissing: rust, zelfzorg en persoonlijke groei staan nu op de eerste plaats.
Van Miss België naar onafhankelijke vrouw
Celine Van Ouytsel werd bekend toen ze in 2020 gekroond werd tot Miss België. Haar bekendheid groeide snel, mede dankzij haar vrolijke uitstraling, uitgesproken stijl en sterke media-aanwezigheid. Toch bleef ze doorheen haar carrière ook iemand die zichzelf trouw bleef. Achter het glamoureuze imago schuilt een vrouw die bewust nadenkt over haar levenskeuzes – ook als het gaat over liefde.
Na de breuk met haar ex-partner Andreas, besloot Celine een pauze in te lassen van daten en romantische verplichtingen. Ze gunt zichzelf de ruimte om opnieuw tot zichzelf te komen. “Ik bén graag single”, zegt ze stellig in het interview. Het is geen uitspraak van iemand die zichzelf probeert te overtuigen, maar een bevestiging van hoe goed ze zich voelt in haar huidige levensfase.
Single zijn als kracht, niet als tekort
Het taboe rond alleen zijn is nog steeds groot. Vooral vrouwen worden vaak geconfronteerd met vragen als: “Waarom ben je nog single?”, of “Wanneer ga je weer daten?”. Maar Celine keert zich bewust tegen dat verwachtingspatroon. Ze ziet het single-zijn niet als een gemis, maar als een kans om zichzelf beter te leren kennen.
“Ik voel me gelukkig met mezelf,” zegt ze. “Als je al tevreden bent met je leven, moet een relatie een aanvulling zijn. Geen opvulling.” Het is een uitspraak die resoneert bij veel vrouwen – en mannen – die beseffen dat liefde pas écht waardevol is als die voortkomt uit overvloed, niet uit een gevoel van leegte.
Geen haast, geen druk: de kracht van vertraging
In tijden van Tinder, Bumble en andere snelle datingplatformen is de verleiding groot om meteen op zoek te gaan naar een nieuwe partner zodra een relatie eindigt. Het lijkt haast de norm: wie alleen is, moet op zoek. Maar Celine kiest bewust voor vertraging. Ze hoeft van niemand te horen dat het tijd is om opnieuw te beginnen. Ze leeft in haar eigen tempo.
Die keuze levert haar niet alleen innerlijke rust op, maar ook mentale vrijheid. Geen constante telefoonmeldingen van datingapps, geen afspraken die energie kosten, en vooral: geen druk om iemand te ‘vinden’ die haar leven compleet zou moeten maken. Want dat is het al, zegt ze.
Wat als alleen zijn het begin is van iets groters?
Wat als we het single zijn niet langer zouden zien als een tussenfase, maar als een bestemming op zich? Die gedachte lijkt ook bij Celine aan kracht te winnen. Ze straalt stabiliteit uit, heeft een druk sociaal leven, een bloeiende carrière en – misschien wel het belangrijkste – ze voelt zich goed zoals ze is.
In plaats van zich te verliezen in het zoeken naar liefde, richt ze zich op persoonlijke ontwikkeling. Zelfliefde, mentale gezondheid en innerlijke balans staan bovenaan haar lijst. “Ik ben op een punt gekomen waarop ik niemand anders nodig heb om mij compleet te voelen,” zegt ze.
Relaties als meerwaarde, niet als verplichting
De manier waarop Celine naar relaties kijkt, sluit aan bij een bredere maatschappelijke verschuiving. Steeds meer mensen – vooral jonge vrouwen – kiezen ervoor om pas een relatie aan te gaan wanneer deze daadwerkelijk iets toevoegt aan hun leven. Geen compromissen meer uit angst voor eenzaamheid, geen partners kiezen omdat het ‘moet’.
“Ik wil iemand die mijn leven verrijkt,” zegt Celine. “Niet iemand die er gewoon is om er te zijn.” Het is een filosofie die kracht en zelfrespect uitstraalt, en die toont dat liefde ook vorm kan krijgen buiten de klassieke kaders van samenwonen, trouwen of kinderen krijgen.
Herkenbaar voor velen
Celine Van Ouytsel is lang niet de enige die zich herkent in deze denkwijze. Vooral in de nasleep van de coronapandemie hebben veel mensen herontdekt wat het betekent om alleen te zijn – en om zich daar goed bij te voelen. De druk van sociale verwachtingen lijkt te verminderen, zeker bij een generatie die meer en meer kiest voor persoonlijke vrijheid en welzijn.
Op sociale media zijn de reacties dan ook overwegend positief. Veel volgers prijzen Celine om haar openheid en moed om tegen de stroom in te gaan. “Zo herkenbaar”, “Eindelijk iemand die het durft te zeggen” en “Wat een verademing!” zijn enkele van de reacties die onder haar recente posts verschijnen.
Een nieuwe standaard?
Met haar uitspraken zet Celine mogelijk een nieuwe toon in het publieke debat over relaties en geluk. Waar romantiek in de media vaak nog als het hoogste goed wordt afgebeeld, laat zij zien dat geluk ook in stilte kan groeien – zonder partner, zonder bevestiging van buitenaf.
Haar verhaal is niet alleen inspirerend, maar ook bevrijdend. Zeker voor wie zich ooit onzeker heeft gevoeld over het alleen zijn, of zich heeft laten meeslepen door de druk van een ‘perfect plaatje’. Celine laat zien dat een vrouw op haar sterkst is als ze dicht bij zichzelf blijft – met of zonder partner aan haar zijde.
Tot slot: alleen zijn is ook verbonden zijn
Wat Celine Van Ouytsel uitstraalt, is meer dan enkel tevredenheid over het single zijn. Het is verbondenheid met zichzelf – en dat is misschien wel de meest waardevolle vorm van liefde die er bestaat. Door te kiezen voor rust, balans en zelfzorg, laat ze zien dat alleen zijn geen zwakte is, maar een keuze die getuigt van kracht, zelfkennis en zelfliefde.
Ze bewijst dat geluk niet altijd gedeeld hoeft te worden om écht te zijn. En dat is misschien wel de mooiste les die ze – bewust of onbewust – aan haar volgers en het brede publiek meegeeft.
In een wereld waarin schoonheidsidealen voortdurend veranderen en steeds meer mensen kiezen voor cosmetische ingrepen, heeft Danielle uit Breda een geheel eigen pad bewandeld. Met meer dan 100.000 euro aan lichaamsmodificaties heeft ze haar uiterlijk zo drastisch veranderd dat zelfs haar eigen familie haar niet meer herkent – of zelfs niet meer wil zien. Ondanks alle kritiek en afwijzing zegt Danielle dat ze gelukkiger is dan ooit. “Als ik in de spiegel kijk, zie ik eindelijk wie ik echt ben.”
Van een enkele tattoo naar een totale metamorfose
Het begon allemaal met een onschuldige tattoo op haar onderrug, een beslissing die velen zullen herkennen als een eerste stap in de wereld van zelfexpressie via lichaamskunst. Maar voor Danielle was dit slechts het begin van een transformatie die haar hele uiterlijk zou veranderen.
“Ik ben inmiddels de zwaarst getatoeëerde vrouw van Nederland, en dit is nog lang niet het einde,” vertelt Danielle. “Wat begon als een paar tatoeages, groeide uit tot een levensproject. Nu heb ik niet alleen mijn hele lichaam laten tatoeëren, maar ben ik nog veel verder gegaan. Mijn oren zijn verwijderd, mijn tong is gespleten en gekleurd, mijn oogballen zijn volledig zwart en als laatste ingreep heb ik mijn neus laten amputeren.”
Een wereldprimeur: de eerste vrouw zonder neus
Met haar meest recente lichaamsaanpassing heeft Danielle geschiedenis geschreven. Ze is de eerste vrouw ter wereld die vrijwillig haar neus heeft laten verwijderen als cosmetische ingreep. Tot nu toe waren er slechts enkele mannen die deze extreme vorm van lichaamsmodificatie aandurfden.
“Je kunt het niet terugdraaien, dus je moet heel zeker van je zaak zijn,” zegt ze. “Ik droomde hier al jaren van, maar het kostte tijd om de juiste specialist te vinden die dit voor mij kon en wilde doen.”
De ingreep vond plaats bij een body modification artist en duurde meer dan 2,5 uur. “Ik kon niet volledig verdoofd worden, dus ik voelde sommige momenten best goed,” herinnert Danielle zich. Toch heeft ze er geen seconde spijt van. “Mijn neus staat nu op sterk water in mijn woonkamer, naast mijn afgesneden oren.”
Kritiek en maatschappelijke onbegrip
Hoewel lichaamsmodificatie steeds vaker voorkomt en meer geaccepteerd wordt, roept Danielle’s uiterlijk heftige reacties op. Ze krijgt dagelijks afkeurende blikken op straat, wordt uitgescholden op social media en zelfs haar eigen familie wil haar niet meer zien.
“Mijn ouders en familie vinden dat ik te ver ben gegaan. Ze willen het liefst dat ik het terugdraai, maar dat is onmogelijk,” vertelt Danielle. “Zelfs als het kon, zou ik het nooit doen. Dit is wie ik ben.”
Voor haar voelt haar transformatie als de ultieme manier om zich te uiten, los van de maatschappelijke normen die bepalen wat schoonheid is. “Ik wil juist niet opgaan in de massa. Steeds meer mensen laten hun lippen opspuiten en hun gezichten perfectioneren met fillers. Waarom zou ik daaraan meedoen? Ik wil uniek zijn.”
Maar niet iedereen begrijpt haar keuzes. “Op social media krijg ik veel negatieve reacties. Mensen noemen me ‘verpest’ of zeggen dat ik mijn lichaam misbruik. Maar dit is mijn lichaam en mijn keuze. Iedereen mag zich uiten zoals hij wil, en dit is hoe ik dat doe.”
Screenshot
Extreme lichaamsmodificatie: kunst of zorgwekkende trend?
Wereldwijd is er een groeiende trend van extreme lichaamsmodificatie. Mensen laten subdermale implantaten zetten, hun tong splitsen, hun oogbollen tatoeëren en zelfs hun gezichten volledig hermodelleren. De vraag is: is dit een nieuwe vorm van zelfexpressie, of een verontrustende ontwikkeling?
Volgens Danielle is het antwoord simpel: “Iedereen heeft het recht om te beslissen wat hij of zij met zijn lichaam doet. Voor mij is dit geen duistere keuze, maar een manier om mezelf te uiten.”
Toch waarschuwen artsen en specialisten voor de medische risico’s van zulke extreme ingrepen. Infecties, littekenvorming en permanente schade zijn reële gevaren. Daarnaast kan het psychologische effect van zulke drastische aanpassingen groot zijn. “Ik wist waar ik aan begon,” zegt Danielle. “Ik heb mezelf goed ingelezen en wist wat ik kon verwachten. Dit is mijn leven en mijn keuze.”
De psychologische impact van lichaamsmodificatie
Hoewel lichaamsmodificatie vaak wordt gezien als een manier van zelfexpressie, roept het ook psychologische vragen op. Sommige experts suggereren dat mensen die extreem ver gaan met modificaties mogelijk worstelen met Body Integrity Identity Disorder (BIID), een aandoening waarbij iemand het gevoel heeft dat bepaalde lichaamsdelen niet bij hem of haar horen.
Danielle ziet dit anders. “Mensen willen altijd alles psychologisch verklaren, maar niet alles heeft een label nodig. Ik ben niet ziek, ik ben niet beschadigd. Ik ben gewoon mezelf.” Ze benadrukt dat haar transformatie niet voortkomt uit onzekerheid of ontevredenheid, maar uit een diepe wens om haar uiterlijk aan te passen aan hoe zij zich van binnen voelt.
Dit bericht op Instagram bekijken
De toekomst van lichaamsmodificatie
Nu lichaamsmodificatie steeds populairder wordt, vragen velen zich af hoe ver deze trend zal gaan. Zal het ooit volledig geaccepteerd worden, net zoals tatoeages en piercings dat nu zijn? Of blijft het een subcultuur die door de maatschappij met argwaan wordt bekeken?
Danielle gelooft dat acceptatie tijd kost. “Vroeger werden mensen met tatoeages als criminelen gezien. Nu heeft bijna iedereen er een. Wie weet, misschien kijken mensen over twintig jaar niet eens meer op van iemand zonder neus.”
Wat de toekomst ook brengt, Danielle blijft achter haar keuzes staan. Ondanks de kritiek en het verlies van contact met haar familie, voelt ze zich gelukkiger dan ooit. “Ik heb mijn hele leven geprobeerd te voldoen aan wat anderen verwachten. Nu leef ik voor mezelf. En dat voelt bevrijdend.”
Conclusie: Een unieke reis naar zelfexpressie
Danielle uit Breda heeft met haar extreme lichaamsmodificaties een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan de wereld van body modification. Haar ingrepen zijn voor velen moeilijk te begrijpen, maar voor haar is het een manier om zichzelf volledig te accepteren.
In een tijd waarin uiterlijke perfectie steeds vaker nagestreefd wordt via plastische chirurgie en cosmetische ingrepen, kiest zij voor het tegenovergestelde: het loslaten van maatschappelijke normen en het volgen van haar eigen visie op schoonheid.
Of lichaamsmodificatie in de toekomst meer geaccepteerd zal worden, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: Danielle blijft trouw aan zichzelf, ongeacht wat de wereld ervan vindt. “Ik ben vrij. En dat is alles wat telt.”
