Algemeen
Zangeres Sieneke doet walgelijke uitspraken over Suzan & Freek
Verdriet bij opa Wim: “Ik mis mijn kleindochter Sieneke in deze laatste fase van mijn leven”
Voor veel mensen is de band met een kleindochter iets om te koesteren, zeker in kwetsbare tijden. Zo ook voor Wim, de opa van zangeres Sieneke Peeters. Hij kampt met ernstige gezondheidsproblemen en leeft met de wetenschap dat zijn tijd beperkt is. In alle openheid vertelt hij over zijn verdriet in deze laatste levensfase: het gemis van contact met zijn dierbare kleindochter, met wie hij ooit zo’n hechte band had.
Een moeilijke diagnose, een moeilijke periode
Wim lijdt aan uitgezaaide slokdarmk*nker, en de prognose is weinig hoopgevend. De behandelingen bieden mogelijk geen uitkomst meer, en hij voelt zijn krachten afnemen. “De afgelopen twee maanden ben ik voor mijn gevoel met vijftig procent achteruit gegaan,” vertelt hij in een interview met het weekblad Story.
In deze periode van onzekerheid en fysieke achteruitgang snakt Wim naar nabijheid van zijn dierbaren. Zijn grootste wens? Tijd doorbrengen met zijn familie, en in het bijzonder met Sieneke, zijn oudste kleindochter.
Een stille afstand
Wat Wim het meest raakt, is het uitblijven van contact. “Ik heb tot op heden niets van Sieneke of haar ouders vernomen,” vertelt hij. “Ze zijn niet langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn. Sieneke is mijn eerste kleinkind, en ik heb haar altijd gesteund. Ik ben zo trots op haar carrière geweest, op hoe ze zich als zangeres heeft ontwikkeld.”
De pijn in zijn stem is voelbaar. Wim zoekt niet naar schuldigen, maar spreekt uit wat hem raakt: het gevoel dat hij er op dit kwetsbare moment alleen voor staat, zonder een simpel berichtje of bezoekje van een van de mensen die hem het meest dierbaar zijn.
Een breuk in de familieband?
In het interview geeft Wim aan dat er in het verleden spanningen zijn geweest binnen de familie, met name tussen hem en Sienekes vader. “Kijk, ik snap dat kinderen vaak de kant van hun ouders kiezen. Dat is menselijk. Maar nu ik in deze situatie zit… dan hoop je toch dat er iets van menselijk contact overblijft.”
Hij spreekt zijn verdriet uit zonder harde woorden, maar wel met duidelijk gemis. “Het gaat me niet om het verleden. Het gaat me om nu. Om het moment. Om de verbinding.”
Steun aan anderen, gemis dichtbij
Wat het voor Wim extra verwarrend maakt, is het feit dat hij ziet hoe Sieneke zich wel betrokken toont bij anderen in soortgelijke situaties. Zo liet ze onlangs via Instagram weten mee te leven met het nieuws over Freek Rikkerink van het muzikale duo Suzan & Freek, bij wie uitgezaaide longk*nker is vastgesteld.
“Ze schreef onder een post van Freek hoe erg ze het vond, en wenste hen kracht en sterkte toe. En dat siert haar,” zegt Wim. “Het is mooi dat ze zo meevoelt. Maar ik begrijp dan niet waarom ze mij niet even een berichtje stuurt. Ik ben toch haar opa?”
Zijn woorden zijn niet bedoeld als verwijt, maar als verwondering. Een zacht uitgesproken vraag die blijft hangen: hoe kan je wél meeleven met mensen die je van een afstand kent, maar zwijgen tegenover iemand uit je eigen familie?
De kracht van een knuffel
Wim benadrukt dat hij niet veel verlangt. Geen grote gebaren, geen eindeloze gesprekken. Alleen het gevoel dat hij er niet helemaal alleen voor staat. “Een bezoekje. Een knuffel. Een hand op mijn schouder. Dat is toch waar familie voor is?”
Hij hoopt dat er alsnog contact komt. Dat er een kans is op een moment van erkenning. “Ik zou het geweldig vinden als Sieneke gewoon even langs zou komen. Even zou laten weten dat ze aan me denkt.”
Geen dreiging, maar een grens
Op de vraag of hij er vrede mee zou hebben als het contact uitblijft tot het allerlaatste moment, klinkt hij verdrietig. “Ik weet hoe mijn vrouw en andere zoon erin staan. Als het stil blijft tot het moment dat ik écht stervende ben, dan zullen zij het moeilijk vinden als er dan ineens contact gezocht wordt.”
Het is geen dreigement, maar eerder een weergave van de kwetsbaarheid die zich opstapelt als relaties te lang onbeantwoord blijven. Als stilte te luid wordt.
Een verhaal dat verder reikt
Het verhaal van Wim is niet uniek. In veel families speelt er onuitgesproken spanning, zijn er oude wonden die het contact bemoeilijken. En toch, juist in tijden van z!ekte of afscheid, wordt de wens om verbinding vaak groter. Niet alleen bij de z!eke, maar ook bij familieleden die mogelijk met twijfels of ongemak zitten.
Sieneke heeft zich tot nu toe niet publiekelijk uitgelaten over de situatie met haar opa. Wat er aan haar kant speelt, weten we niet. Misschien is het verdriet, misschien is het complexer. Zoals dat in families vaak het geval is. Maar het is goed om ook het perspectief van iemand als Wim te horen: een man die weet dat zijn tijd beperkt is, en die vooral verlangt naar een paar momenten van nabijheid.
Liefde hoeft geen perfect verleden
Het verhaal van Wim herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om in het nu verbinding te zoeken. Ook als het verleden hobbelig was. Ook als het contact verwaterd is. Want de behoefte aan liefde, erkenning en aanwezigheid blijft bestaan — tot het allerlaatste moment.
Misschien leest Sieneke dit ooit. Misschien niet. Maar wat Wim in zijn woorden laat zien, is universeel: de wens om gehoord en gezien te worden door de mensen van wie je houdt.
Hoop op een brug
Of het contact nog hersteld wordt, is onzeker. Maar de deur lijkt van Wims kant nog altijd op een kier te staan. Niet voor een gesprek over het verleden, maar voor een knuffel in het nu. Voor het uitspreken van liefde, zonder voorwaarden.
Zijn verhaal roept op tot reflectie. Niet alleen voor Sieneke, maar voor iedereen die worstelt met familiebanden. Want soms zijn het juist de kleine gebaren die in de laatste hoofdstukken van iemands leven de meeste betekenis dragen.
Conclusie: kwetsbaarheid verdient nabijheid
In een periode waarin Wim afscheid moet nemen van zijn gezondheid en mogelijk van het leven zelf, is zijn grootste wens verrassend eenvoudig: verbinding met zijn kleindochter. Niet vanuit verwijt, maar vanuit liefde.
Zijn woorden zijn een zachte oproep aan ieder van ons: laat trots, verleden en misverstanden niet in de weg staan van menselijkheid. Want als de tijd schaars is, worden de momenten samen onbetaalbaar.
Televizier-Ring Gala vol emoties én een blunder bij RTL Boulevard: Martijn Krabbé ontroert, Vandaag Inside triomfeert
Het jaarlijkse Gouden Televizier-Ring Gala leverde donderdagavond niet alleen tranen en applaus op, maar ook een flinke online discussie. Terwijl de ene helft van Nederland ontroerd was door Martijn Krabbé, ging de andere helft los over een opmerkelijke stemfout bij RTL Boulevard.
Een avond vol emoties, prijzen en… een kleine chaos achter de schermen.
Martijn Krabbé zorgt voor kippenvelmoment
De meest ontroerende scène van de avond speelde zich af toen de genomineerden voor Beste Presentator werden aangekondigd. Toen de naam van Martijn Krabbé (57) viel, barstte Koninklijk Theater Carré los in een langdurige staande ovatie.
Meer dan dertig seconden lang klapte het publiek voor de presentator, die zichtbaar geëmotioneerd was. Met vochtige ogen en een trillende stem zei hij:
“Ik moet nu al huilen.”
Krabbé gaf toe dat zijn aanwezigheid niet vanzelfsprekend was.
“Dat ik hier ben, komt door allerlei medicijnen waarvan de ene nog een raardere naam heeft dan de andere,” vertelde hij met een glimlach.
De presentator, die kampt met gezondheidsproblemen, liet ondanks zijn kwetsbaarheid zien hoeveel kracht en passie hij nog altijd heeft voor zijn vak.
“Een afscheid met een gouden randje”
Toen later op de avond bekend werd dat Martijn Krabbé de prijs daadwerkelijk had gewonnen, brak de zaal opnieuw in applaus uit. Zijn reactie was kort maar krachtig — en opnieuw diep emotioneel:
“Hiermee is mijn afscheid van de televisie echt van een gouden randje voorzien.”
Het publiek reageerde massaal op sociale media met woorden van steun en bewondering.
Een kijker schreef op X (voorheen Twitter):
“Ik huil niet zo vaak voor de tv, maar bij Martijn kon ik het niet droog houden.”
Een ander voegde toe:
“Zó gegund. Wat een warme, oprechte man.”
De hashtags #MartijnKrabbé en #Televizierring werden al snel trending, en vrijwel iedereen leek het erover eens: de prijs had geen betere winnaar kunnen hebben.
Vandaag Inside pakt overtuigend de Televizier-Ring
Naast het emotionele eerbetoon aan Krabbé was er ook reden voor feest bij Vandaag Inside. Het talkshowtrio Johan Derksen, Wilfred Genee en René van der Gijp sleepte de Gouden Televizier-Ring in de wacht.
Met een overweldigende 74 procent van de stemmen lieten ze concurrenten Het Jachtseizoen en Woeste Grond ver achter zich.
De winst was nauwelijks een verrassing — het programma is al maandenlang hét kijkcijferkanon van SBS6. Toch klonk er in de zaal en online bewondering voor de enorme voorsprong.
“Met zo’n uitslag kun je alleen maar zeggen: Nederland heeft duidelijk gekozen,” schreef een kijker.
Blunder bij RTL Boulevard zorgt voor ophef
Maar waar er op het podium werd gejuicht, ging het achter de schermen bij RTL Boulevard goed mis. Op hun website verscheen een bericht waarin werd uitgelegd hoe kijkers konden stemmen op hun favoriete programma. Daarbij werden de SMS-nummers verkeerd vermeld — met verwarrende gevolgen.
In het bericht stond dat kijkers door “Ring 2” te SMS’en hun stem konden uitbrengen op Het Jachtseizoen. Maar in werkelijkheid hoorde “Ring 2” bij Vandaag Inside, terwijl Het Jachtseizoen het nummer “Ring 1” had.
De codes waren dus per ongeluk omgedraaid.
Hoewel de fout snel werd opgemerkt en hersteld, hadden sommige kijkers hun stem al uitgebracht. Dat leidde tot verontwaardigde reacties op sociale media:
“Typisch Boulevard, zelfs bij een simpel SMS-bericht gaat het mis,” schreef een volger.
Anderen maakten er luchtig grapjes over:
“Misschien heeft RTL gewoon geprobeerd Vandaag Inside te saboteren — zonder succes, want 74 procent is niet te verslaan.”
Heeft de fout invloed gehad?
Volgens insiders is het onwaarschijnlijk dat de vergissing van RTL Boulevard de uitslag heeft beïnvloed. De marge waarmee Vandaag Inside won, was simpelweg te groot.
“Met driekwart van de stemmen in hun voordeel kan er weinig twijfel over bestaan wie de terechte winnaar is,” aldus een redacteur die bij de telling betrokken was.
Toch noemen kijkers de blunder “slordig” — vooral omdat het gala een van de meest bekeken televisieavonden van het jaar is.
RTL zelf gaf later een korte reactie:
“Er is een verwisseling geweest in de SMS-codes. Dat is snel gecorrigeerd. We betreuren de fout, maar deze had geen invloed op de uitslag.”
Een avond vol contrasten
Het Televizier-Gala van 2025 werd daarmee een avond waarin glamour, emotie en vergissingen hand in hand gingen.
Waar Martijn Krabbé het publiek ontroerde met zijn kwetsbare dankwoord, zorgden de mannen van Vandaag Inside voor een luchtige noot. En tussen al het feestgedruis door herinnerde de blunder van RTL Boulevard eraan dat live-televisie nog altijd onvoorspelbaar blijft.
Nederland kijkt mee met een glimlach én een traan
Na afloop stroomden de reacties binnen van kijkers die de uitzending omschreven als “typisch Nederlands televisiegevoel”: een mix van ontroering, humor en een beetje chaos.
“Dit gala had alles,” schrijft een kijker op Facebook. “Een traan bij Martijn, een lach bij Vandaag Inside en een facepalm bij RTL Boulevard.”
Het vat de avond perfect samen: een evenement vol menselijkheid, waarin zelfs de fouten iets charmants hadden.
Een avond om niet te vergeten
Met zijn gouden onderscheiding en het warme applaus nam Martijn Krabbé symbolisch afscheid van het podium — geliefd, bewonderd en omarmd door publiek en collega’s.
En terwijl Vandaag Inside de grote winnaar van de avond werd, blijft het Krabbé-moment hét beeld dat de kijkers bijblijft: een man die ondanks alles straalt, kwetsbaar maar waardig.
Een gala vol emoties, waarin één ding glashelder werd: televisie leeft nog altijd — en de mensen die het maken, raken ons soms dieper dan we denken.