Video
Kabinet is gevallen: Wilders stapt uit de coalitie
Kabinet gevallen: Geert Wilders trekt stekker eruit, coalitie woest
Het is officieel: het kabinet is gevallen. Geert Wilders heeft zijn steun aan de coalitie per direct ingetrokken, waarmee het einde van het kabinet-Schoof een feit is. Zijn coalitiepartners reageren woedend en spreken van een ‘politiek spel’ van Wilders. “Hij loopt gewoon weer weg,” klinkt het gefrustreerd.
Premier Dick Schoof probeerde vanochtend nog een laatste poging te wagen. Hij riep de vier fractievoorzitters van de coalitiepartijen bijeen om het kabinet te redden. Maar het gesprek duurde nog geen minuut: Wilders meldde simpelweg dat hij zijn steun intrekt en stapte op.
Al langer in de lucht
De val van het kabinet zat er al even aan te komen. Gisteren, na een uur overleg, liet PVV-leider Wilders weten: “Dit ziet er niet goed uit.” Hij had stevige eisen op tafel gelegd, zoals een volledige asielstop, een bouwstop voor asielzoekerscentra en een beperking van gezinshereniging. Volgens hem wilden VVD, BBB en NSC daar niet in mee.
Zijn coalitiepartners vertellen echter een ander verhaal. Zij zeggen dat er best te praten viel, maar dat Wilders van meet af aan uit leek te zijn op een kabinetsval.
Coalitie woest: ‘Dit is onverantwoord’
Caroline van der Plas (BBB) is er duidelijk over: “Ik vind het bizar dat hij dit doet. Er liggen zo veel belangrijke zaken te wachten. Dit is gedoe om niks, en dat juist nu. Hij laat het land in de steek.” Of ze nog ooit in een kabinet met Wilders wil? “Ik heb er wel een beetje tabak van, ja.”
Dilan Yesilgöz (VVD) is nog feller: “Ja, ik ben boos. Dit ging helemaal niet meer over asiel. Hij loopt gewoon weer weg. Hij neemt geen verantwoordelijkheid en laat zijn kiezers in de steek. Dit is echt een gemiste kans, want een rechtse meerderheid komt er zo niet meer.”
Ook Nicolien van Vroonhoven (NSC) reageert teleurgesteld: “Ik vind het echt onbegrijpelijk. Ik snap het gewoon niet. Hij laat het land nu achter in chaos.”
Laatste poging van de VVD: geen gehoor bij Wilders
Volgens de andere partijen had Wilders zijn voorstellen beter kunnen uitwerken en voorleggen aan de Tweede Kamer. Sterker nog, vanochtend stelde de VVD nog voor om een gezamenlijke motie in te dienen, waarmee alle partijen hun politieke commitment konden laten zien. Maar ook dat voorstel wees Wilders resoluut van de hand.
Caroline van der Plas herhaalde dat vanochtend nog eens: “Ik doe niet mee aan dat politieke spelletje. Hij lijkt alleen maar uit te zijn op een kabinetsval. Hij is roekeloos en onverantwoord bezig. De plannen liggen er al, het mandaat is er, en de coalitie staat er klaar voor. Het is gewoon een kwestie van uitvoeren. Wie nu stopt, levert Nederland op een presenteerblaadje uit aan links.”
De tactiek van Wilders
Wilders zelf lijkt daar geen boodschap aan te hebben. Hij wil dat de coalitiepartijen zijn plannen blindelings ondertekenen, zonder enige aanpassing. “Ik heb nog geen handtekening gezien,” zei hij vanochtend.
Daarachter zit een duidelijke tactiek. Als alle coalitiepartijen tekenen voor zijn asielplannen, is er automatisch een meerderheid in de Tweede Kamer. Dan wordt het voor het kabinet moeilijker om de plannen naast zich neer te leggen.
Maar de andere partijen vrezen dat veel van de voorstellen juridisch of praktisch onhaalbaar zijn. Ze willen niet dat de plannen straks worden afgeschoten door adviesorganen zoals de Raad van State of door de rechter. Hun boodschap aan Wilders: kom eerst maar eens met concrete, uitvoerbare voorstellen.
Een nieuw politiek hoofdstuk
Met de val van het kabinet is het politieke landschap opnieuw in beweging. De vraag is nu hoe het verder moet: komen er nieuwe verkiezingen, of kan er nog een doorstart worden gemaakt?
Een ding is zeker: de verwijten vliegen over en weer. Terwijl Wilders vasthoudt aan zijn standpunt dat de coalitie niet voldoende meeging in zijn asielplannen, voelen zijn voormalige coalitiepartners zich voor het blok gezet.
Zoals Yesilgöz het verwoordde: “Wilders loopt weg van zijn verantwoordelijkheid. Maar wij blijven staan voor Nederland.” Het laatste woord is daarover zeker nog niet gezegd.
Video
Asmara Thielen over rechtszaak Borsato: ‘Victim blaming op hogeschoolniveau’
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”
