Algemeen
Pikante onthulling over ‘ondeugende’ avond van Arjen Robben: hoe één kus zijn leven veranderde
Arjen Robben staat bekend als een van de meest gedisciplineerde voetballers van zijn generatie. Van jongs af aan had hij de focus, het doorzettingsvermogen en de professionaliteit die hem tot een van de beste vleugelspelers ter wereld zouden maken. Maar zelfs de grootste sporthelden hebben momenten waarop ze even afwijken van het rechte pad. Voor Robben was dat moment er eentje om nooit te vergeten – en het begon allemaal in het bruisende nachtleven van Groningen.
De jonge Arjen Robben bij FC Groningen
Toen Arjen Robben nog een tiener was, speelde hij bij FC Groningen. Zijn jeugdtrainer, Barend Beltman, kan zich nog goed herinneren hoe Robben destijds was. “Hij was altijd het voorbeeld voor de rest,” zegt Beltman. “Altijd op tijd, nooit brutaal en zijn spullen altijd netjes op orde.” Het beeld van een serieuze, hardwerkende jongen die altijd klaarstond om te trainen.
Maar zelfs voor iemand als Robben was er één avond waarop hij even niet het schoolvoorbeeld was. Een moment dat volgens zijn trainer nog steeds de moeite waard is om te vertellen. Een moment dat niet alleen een verhaal werd binnen de voetbalclub, maar ook een persoonlijke mijlpaal voor Robben zelf.
De enige keer te laat
“Er was maar één keer dat Arjen te laat kwam op de training,” vertelt Beltman met een glimlach. “En dat moment is me altijd bijgebleven.” Voor de jonge Robben was het geen gewoon verzuim. Het was een avond die hij zich waarschijnlijk nog steeds herinnert als een spannend en bijzonder hoofdstuk in zijn jonge leven.
Op die bewuste avond was Robben niet in de buurt van de voetbalvelden of op zijn kamer bezig met schoolwerk. Hij bevond zich in De Drie Gezusters, een bekend café in het hart van Groningen. Een plek waar jongeren elkaar ontmoeten, waar muziek klinkt en waar verhalen beginnen. Voor Arjen Robben was het een avond die zijn leven voorgoed zou veranderen.
Een andere prioriteit
Volgens Beltman was de reden van Robbens vertraging bijzonder romantisch. “Hij was daar niet om zich vol te gieten met drank,” benadrukt de trainer. “Er was iets anders aan de hand: de liefde.” Het was de eerste keer dat de normaal zo gedisciplineerde Robben even de regels aan de kant schoof voor iets – of beter gezegd iemand – die zijn hart sneller deed kloppen.
Beltman vroeg de jonge speler later op de man af wat er precies gebeurd was. “Waren er meiden in het spel?” vroeg hij nieuwsgierig. Robben gaf toe dat dat inderdaad het geval was. Hij was niet bezig met voetbal, maar met het vinden van de moed om die ene bijzondere kus te geven.
Het moment van de eerste zoen
De avond verliep niet helemaal zoals Robben had gehoopt. Volgens Beltman was het meisje op wie hij zijn oog had laten vallen net zo zenuwachtig als hij. “Hij wilde wel zoenen, maar het lukte niet meteen,” zegt Beltman lachend. “Hij durfde niet goed. Het duurde allemaal net even te lang.”
Toch gaf Robben niet op. Hij bleef wachten, hij bleef hopen – en uiteindelijk was het wachten niet voor niets. Die eerste kus kwam er toch. En hoewel het hem een reprimande van de trainer opleverde omdat hij te laat was, bleek het achteraf allemaal de moeite waard.
De reactie van de trainer
Toen Robben eindelijk op de training aankwam, moest hij zijn verhaal doen. Beltman was natuurlijk streng, maar hij kon ook het bijzondere moment waarderen. “Ik vroeg hem: ‘Was dat meisje het waard dat je te laat bent op de training?’” vertelt hij. “En hij knikte. Dan moet je je spullen snel aantrekken en gewoon lekker mee gaan trainen, zei ik toen.”
Beltman begreep dat sommige momenten in het leven groter zijn dan voetbal. Hij zag een jonge speler die voor het eerst de spanning en onzekerheid van een eerste kus had meegemaakt. Een moment dat hij waarschijnlijk nooit meer zou vergeten – en dat een belangrijk onderdeel zou worden van zijn persoonlijke verhaal.
Eind goed, al goed
Het mooiste van dit verhaal is misschien wel hoe het verderging. Want het meisje dat Arjen Robben op die avond ontmoette, was niet zomaar een voorbijgaande liefde. Volgens Beltman is het meisje met wie Robben toen zijn eerste kus deelde dezelfde vrouw met wie hij nu al bijna twintig jaar getrouwd is: Bernadien Eillert.
Arjen en Bernadien hebben samen een gezin opgebouwd. Ze hebben drie kinderen: twee zoons en een dochter. Het romantische begin in De Drie Gezusters leidde niet alleen tot een bijzondere herinnering, maar ook tot een levenslange band. Een verhaal dat begint met een onzekere eerste zoen en uitgroeit tot een huwelijk en een gezin – het is haast een sprookje in de echte wereld.
Liefde en discipline: een bijzondere balans
Het verhaal van Arjen Robben laat zien dat zelfs de meest gedisciplineerde mensen ruimte hebben voor romantiek en spontaniteit. Hij was de perfecte prof, altijd gefocust en toegewijd. Maar hij liet ook zien dat liefde net zo belangrijk kan zijn als een strakke training of een doelpunt. En juist dat maakt het verhaal zo mooi: het menselijke aspect achter de sportieve held.
Robben bleef in zijn carrière altijd trouw aan zijn discipline en zijn professionele houding. Maar hij verloor nooit het vermogen om zijn hart te volgen. De balans tussen die twee werelden – de wereld van het voetbal en de wereld van de liefde – maakte hem tot de mens die hij vandaag de dag is.
Een boodschap voor jongeren
Het verhaal van Robben is meer dan alleen een grappige anekdote. Het laat zien dat het oké is om soms even af te wijken van je gebruikelijke pad, zeker als het om je hart gaat. Zelfs de meest gestructureerde sporters hebben momenten waarop ze toegeven aan emoties en verlangens. En dat is helemaal niet verkeerd.
Voor jonge voetballers en andere jongeren kan dit een inspirerende les zijn. Je kunt ambitieus zijn, hard werken en je doelen najagen – maar er is altijd ruimte voor liefde en verbinding. Arjen Robben liet zien dat die twee werelden prima samengaan.
Een verhaal om te koesteren
Barend Beltman bewaart het verhaal van die avond nog altijd in zijn herinneringen. Niet omdat Robben te laat was – dat is op zich niet zo bijzonder – maar omdat het laat zien wie Arjen echt was: een jongen met discipline, een groot talent, maar ook iemand die zijn hart volgde.
Voor fans van Robben is het een verhaal dat zijn imago als perfecte prof een extra laag geeft. Het maakt hem menselijker, toegankelijker en misschien nog wel bewonderenswaardiger. En voor Bernadien en de kinderen is het waarschijnlijk een dierbare anekdote die laat zien hoe alles begon.
Samenvatting
Arjen Robben, het toonbeeld van discipline en vastberadenheid, liet op een avond in Groningen zien dat zelfs hij af en toe ruimte maakte voor de liefde. In café De Drie Gezusters vond hij de moed voor zijn eerste zoen, een moment dat hem niet alleen te laat op de training deed verschijnen, maar hem ook een levenslange liefde bracht. Het is een verhaal dat laat zien dat achter de grootste sporthelden vaak een bijzonder liefdesverhaal schuilgaat – en dat sommige herinneringen voor altijd blijven.
Journalist en mediamaker Derk Sauer (72) komt ten val bij zeil0ngeluk: een leven vol lef, idealen en journalistieke impact
Derk Sauer, een van Nederlands bekendste mediaondernemers, is donderdagmiddag op 72-jarige leeftijd om het leven gekomen na een 0ngeluk op zee. De familie van Sauer heeft het trieste nieuws bevestigd. Begin juli liep zijn zeilboot onverwacht op een rots, waarna hij ongelukkig ten val kwam en ernstig lichamelijk letsel opliep. Zijn verwondingen bleken uiteindelijk fataal.
De mededeling sloeg in als een schok in de mediawereld. Sauer was niet alleen oprichter van The Moscow Times, maar ook een vaste, scherpe stem in het publieke debat over Rusland. Hij combineerde journalistiek vakmanschap met ondernemerszin en een uitgesproken visie op vrije pers, zowel binnen als buiten Nederland.
Beller in een wereld van appjes
Derk Sauer was geen man van eindeloze e-mails of formele memo’s. Zijn stijl was persoonlijk en direct. Collega’s en vrienden herinneren zich vooral die ene korte mailregel: “Bel me even als je tijd hebt.” Want e-mail vond hij omslachtig. “Mailen leidt maar tot misverstanden”, zei hij vaak. Beter om elkaar even te spreken, van mens tot mens. En zelfs in het tijdperk van WhatsApp bleef hij trouw aan dat idee: vaak had je eerst een gemiste oproep voordat er een berichtje kwam.
Deze persoonlijke benadering was tekenend voor zijn hele werkwijze. Of het nu ging om redactionele koerswijzigingen of strategische besluiten, Sauer geloofde in het directe gesprek — het liefst met zijn voeten op tafel, een krant uitgespreid op de grond en een stevige discussie erbij.
De overname van NRC: een informele revolutie
In 2010 nam Sauer, samen met investeringsmaatschappij Egeria, de krant NRC over. Een spannend moment in de Nederlandse journalistiek. In plaats van grote bestuurskamers organiseerde hij huiskamersessies. Redacteuren werden uitgenodigd in zijn woning om, zoals hij het zelf noemde, “lekker over de krant te lullen.”
De werksfeer was ontspannen, de discussie scherp. Geen vergadertaal over KPI’s of strategische doelstellingen, maar gesprekken over journalistieke inhoud. Sauer bestelde simpel vegetarisch eten om de hoek. Luxe of hiërarchie was niet aan hem besteed. Zijn stijl was authentiek, ontwapenend en bovenal oprecht.
Fun & Profit: journalistiek met plezier én resultaat
Tijdens de uitreiking van journalistieke prijzen als De Tegel verwoordde Sauer zijn filosofie eenvoudig maar doeltreffend: Fun & Profit. Voor hem geen jargon over winstmaximalisatie of marktaandeel. Zijn stelling: als journalisten met plezier werken, maken ze betere verhalen. En goede verhalen leiden vanzelf tot lezers, impact en financiële stabiliteit.
Deze houding maakte hem geliefd in redactieruimtes én bij jonge journalisten. Sauer geloofde heilig in talent boven structuur. Wie ideeën had, kreeg bij hem de ruimte om ze uit te voeren. Leeftijd, ervaring of titels deden er minder toe dan lef, nieuwsgierigheid en vakliefde.
Van wereldverbeteraar tot mediarebel
Zijn activisme begon al jong. Op zijn veertiende richtte hij de ‘Actiegroep voor de Wereldvrede’ op. Als tiener organiseerde hij demonstraties en verklaarde zichzelf maoïst. Op zijn negentiende trok hij namens de VPRO naar Noord-Ierland om verslag te doen van de onrusten daar.
Zijn journalistieke carrière nam vaart bij Nieuwe Revu, waar hij hoofdredacteur werd. Zijn formule: socialisme, seks en sensatie – met een flinke dosis onderzoeksjournalistiek. Hij maakte het blad spraakmakend en invloedrijk in een tijd waarin journalistiek nog vooral door gevestigde namen werd bepaald.
Moskou en de vrije pers
Internationaal maakte Sauer naam met de oprichting van The Moscow Times in 1990. In het post-Sovjettijdperk was dit Engelstalige dagblad een baken van onafhankelijke journalistiek in een snel veranderend Rusland. Onder Sauers leiding groeide de krant uit tot een belangrijke bron van informatie voor diplomaten, expats én Russen die de wereld van buiten hun grenzen wilden begrijpen.
Zijn inzet voor persvrijheid bleef onverminderd, ook toen het medialandschap in Rusland moeilijker werd. In 2022 verhuisde hij The Moscow Times naar Nederland om de redactie veilig te stellen, weg van politieke druk en censuur. Een moedige zet die internationaal respect afdwong.
Ellen Verbeek: zijn rots en partner in media
In zijn privéleven vormde Sauer al decennialang een krachtig duo met journaliste Ellen Verbeek. Ze leerden elkaar kennen bij Nieuwe Revu, maar hun gezamenlijke pad leidde uiteindelijk naar Moskou, waar Ellen een toonaangevende figuur werd in de society en mediawereld.
Zij was de taalkundige van de twee — sprak al snel vloeiend Russisch — en speelde achter de schermen een cruciale rol in Sauers mediaprojecten. Samen bouwden ze aan een journalistieke brug tussen Oost en West, met hun gezin als stevige basis.
Een leven vol impact
Sauer laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in de vorm van kranten en mediabedrijven, maar vooral in zijn filosofie over vrije journalistiek: menselijk, betrokken en met oog voor kwaliteit. Hij geloofde in nieuwsgierigheid als motor van vooruitgang, in de kracht van woorden, en in het belang van ongecensureerde informatie.
Zijn 0verlijden na het zeilongeluk komt onverwacht en hard aan. Toch spreekt uit de vele reacties vooral dankbaarheid. Voor zijn visie, zijn lef en zijn niet aflatende strijd voor de persvrijheid.
Zijn laatste les: blijf praten
Wat blijft, is misschien wel het eenvoudigste principe van Derk Sauer: blijf praten met elkaar. Zoek het directe contact, stel vragen, luister, en durf het oneens te zijn. Geen e-mails vol misverstanden, maar gesprekken met aandacht. Want dáár ontstaat begrip. Dáár begint verandering. Dáár leefde hij voor.
Rust zacht, Derk Sauer — een man die de journalistiek niet alleen beoefende, maar opnieuw uitvond.