Video
Urgente vermissing in Limburg: politie zoekt 12-jarig meisje Jayvana
Na een periode van nationale rouw en bezorgdheid over de vermissing van twee jonge kinderen uit Beerta, is er opnieuw zorgwekkend nieuws naar buiten gebracht. De politie in Limburg heeft een urgente vermissing gemeld van een 12-jarig meisje, Jayvana, die sinds gisteren spoorloos is. Het nieuws roept niet alleen vragen op, maar ook diepe zorgen. Het jonge meisje is voor het laatst gezien in het plaatsje Cadier en Keer, een kleine gemeenschap in Zuid-Limburg. Inmiddels heeft de politie een signalement verspreid en roept ze het publiek op om alert te zijn en informatie te delen.
Wanneer werd Jayvana voor het laatst gezien?
Volgens een verklaring van de politie werd Jayvana op woensdagmiddag voor het laatst gezien in de omgeving van de Pater Kustersweg in Cadier en Keer. Sinds dat moment is er geen contact meer geweest met haar. Haar verdwijning is inmiddels officieel aangemerkt als een urgente vermissing. Dat betekent dat er sprake is van bijzondere omstandigheden, zoals leeftijd, kwetsbaarheid of andere risicofactoren, die directe actie rechtvaardigen.
De politie benadrukt dat er geen aanwijzingen zijn dat zij door iemand is meegenomen. Toch maken de hulpdiensten zich zorgen. Volgens een woordvoerder van de politie Limburg is er sprake van een zorgwekkende situatie “door een combinatie van factoren”, waaronder vooral de jonge leeftijd van Jayvana een belangrijke rol speelt.
Wat weten we over de locatie?
De plek waar Jayvana voor het laatst is gezien, de Pater Kustersweg, is een rustige straat in Cadier en Keer, een dorpje vlak bij Maastricht. Op deze locatie is ook een jeugdinstelling gevestigd: Via Icarus. Of Jayvana in deze instelling verbleef, wil of kan de politie op dit moment niet bevestigen. Wel wordt onderzocht of haar verdwijning verband houdt met deze locatie, of dat er andere factoren spelen.
In gevallen van urgente vermissing werken politie, jeugdzorg en andere instanties nauw samen om snel een compleet beeld te krijgen van de situatie. In deze fase wordt elk detail serieus genomen en onderzocht, van camerabeelden tot getuigenverklaringen.
Signalement: herken Jayvana
Om de zoektocht naar Jayvana te ondersteunen, heeft de politie een uitgebreid signalement naar buiten gebracht. Op het moment van haar verdwijning droeg zij:
-
Een zwarte trui met een opvallend tekenfilmfiguur erop en paarse letters
-
Een zwarte broek
-
Zwart-witte Jordan schoenen
Jayvana is ongeveer 1.56 meter lang. Ze heeft een getinte huidskleur, zwart afrohaar en bruine ogen. Haar postuur wordt omschreven als normaal. Het signalement is inmiddels gedeeld via opsporingskanalen en sociale media, zodat mensen in het hele land weten waar ze op moeten letten.
De rol van sociale media bij vermissingen
In de afgelopen jaren zijn sociale media uitgegroeid tot een belangrijk hulpmiddel bij het opsporen van vermiste personen. Berichten over vermissingen kunnen in korte tijd duizenden mensen bereiken. In het geval van Jayvana roept de politie het publiek op om het bericht zoveel mogelijk te delen, bijvoorbeeld via Facebook of Instagram. Hoe meer mensen alert zijn, hoe groter de kans dat iemand haar ziet of zich iets herinnert.
Vaak zorgen deze berichten voor snelle tips, die van groot belang kunnen zijn in de eerste uren na een vermissing. Zeker bij kinderen telt elke minuut. Ook worden in veel gevallen buurtapps en lokale groepen ingezet om de boodschap snel te verspreiden.
Geen aanwijzing voor strafbaar feit, maar zorgen blijven
De politie heeft aangegeven dat er geen sprake lijkt van een strafbaar feit. Er zijn op dit moment geen aanwijzingen dat Jayvana met geweld of onder dwang is meegenomen. Toch blijft het zorgwekkend dat een meisje van 12 jaar oud zonder duidelijke reden van de radar is verdwenen. De term ‘urgente vermissing’ wordt door de politie niet licht gebruikt.
In veel gevallen blijkt dat jongeren zelf weggaan, bijvoorbeeld uit onvrede of onrust. Dat neemt echter niet weg dat er altijd risico’s zijn, zeker als iemand jong is en zich mogelijk in een kwetsbare positie bevindt. Onzekerheid over waar iemand zich bevindt, leidt vaak tot grote zorgen bij familieleden, verzorgers en betrokken instanties.
Samenwerking met jeugdzorg en andere instanties
Bij vermissingen van minderjarigen schakelt de politie vaak hulp in van instellingen zoals jeugdzorg, scholen en wijkteams. Als er sprake is van een achtergrond in een instelling of eerder gemelde zorgen, worden die gegevens meegenomen in de beoordeling van de ernst van de situatie.
Mocht Jayvana inderdaad verbonden zijn aan de jeugdinstelling Via Icarus, dan zal ook deze organisatie een rol spelen in het verstrekken van informatie en het ondersteunen van het onderzoek. De instellingen hebben ervaring met risicobeoordeling, en kunnen ook helpen bij het inschatten van gedragspatronen of mogelijke verblijfplaatsen.
Wat kun jij doen?
Het publiek speelt een cruciale rol bij het opsporen van vermiste personen. Ben je in de regio Cadier en Keer of Maastricht en herken je Jayvana, of denk je haar te hebben gezien? Neem dan direct contact op met de opsporingstiplijn via 0800-6070. Ook als je slechts een vermoeden hebt, of iets vreemds hebt opgemerkt, is het belangrijk dit te melden. Soms blijkt achteraf dat kleine details het verschil maken.
Ook mensen buiten Limburg kunnen helpen. Het meisje zou zich verplaatst kunnen hebben naar een andere plaats. Let dus op het signalement en deel de informatie in je omgeving. Het helpt enorm als zoveel mogelijk mensen alert zijn.
Terugblik: gevoelig moment voor Nederland
De vermissing van Jayvana komt op een moment dat Nederland nog in de ban is van de zaak rond Emma en Jeffrey uit Beerta. Deze gebeurtenis heeft diepe indruk gemaakt op het publiek, media en instanties. De nasleep van dat incident maakt mensen extra alert – en terecht. De angst om opnieuw met een verdrietige afloop geconfronteerd te worden, leeft breed.
Tegelijkertijd moet elke vermissing afzonderlijk worden bekeken. In dit geval is er hoop dat Jayvana veilig wordt teruggevonden. De politie doet er alles aan om dat te realiseren, en rekent op de betrokkenheid van burgers.
Kinderen in kwetsbare posities
Kinderen en jongeren die tijdelijk niet thuis wonen, of verblijven in instellingen, verkeren soms in kwetsbare situaties. Factoren zoals heimwee, spanningen of emotionele onzekerheid kunnen ertoe leiden dat ze zelfstandig vertrekken. Het is belangrijk om zulke jongeren niet te stigmatiseren, maar juist begrip en ondersteuning te bieden. Een warme benadering kan het verschil maken in hun vertrouwen en gedrag.
Organisaties zoals Veilig Thuis, Jeugdzorg Nederland en andere hulpinstanties pleiten daarom al langer voor een geïntegreerde aanpak, waarin preventie, vroegsignalering en nazorg beter op elkaar aansluiten.
Hoop op goede afloop
Hoewel de zorgen om Jayvana reëel zijn, overheerst op dit moment vooral de hoop. Er is geen sprake van geweld, en mogelijk heeft het meisje zelf gekozen om even afstand te nemen. Als dat het geval is, dan kan een veilige terugkeer hopelijk snel gerealiseerd worden. Belangrijk is dat zij weet dat er mensen zijn die zich om haar bekommeren en haar graag veilig thuis willen zien.
De oproep aan Jayvana is duidelijk: als je dit leest of via anderen hoort, weet dat je welkom bent, en dat je wordt gemist. Iedereen maakt wel eens moeilijke momenten mee – maar er is altijd een weg terug, en er is altijd hulp beschikbaar.
Conclusie
De vermissing van de 12-jarige Jayvana uit Cadier en Keer is zorgwekkend, maar de hoop op een goede afloop is nog volledig aanwezig. Met de inzet van de politie, hulpinstanties én het publiek kan het verschil worden gemaakt. Laten we samen zorgen voor meer zichtbaarheid, alertheid en betrokkenheid. Door te delen, te kijken en te luisteren, kunnen we hopelijk bijdragen aan haar veilige terugkeer.
Heb jij informatie? Neem contact op met 0800-6070 of deel het bericht via jouw sociale media. Elke hulp telt.
Video
Asmara Thielen over rechtszaak Borsato: ‘Victim blaming op hogeschoolniveau’
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”
