Video
Patricia Paay pakt haar leven langzaam aan weer op: ‘Ik geef niet op’
Het leven van Patricia Paay staat al decennia lang in het teken van glamour, muziek en kracht. Maar ook zij, bekend van talloze televisieoptredens en optredens op het podium, wordt soms plots geconfronteerd met kwetsbaarheid. De 76-jarige zangeres laat via Instagram weten dat ze na een ongelukkige val tijdelijk is opgenomen in het ziekenhuis. Het gevolg: een zware hersenschudding, flinke rugklachten én een intens revalidatietraject.
Wat begon als een normale dag, eindigde in een situatie die haar dwingt om letterlijk en figuurlijk pas op de plaats te maken. Toch blijft Patricia positief. “C’est la vie,” schrijft ze zelf – een nuchtere en hoopvolle afsluiter van een bericht dat diepe indruk maakt op haar volgers.
Een onverwachte wending
Een aantal weken geleden deelde Patricia Paay haar verhaal via Instagram met haar meer dan 96.000 volgers. In een open bericht beschrijft ze dat ze ten val is gekomen. Hoewel ze geen details geeft over hoe de val precies is gebeurd, spreekt ze over een “bijzonder ongelukkige val” die leidde tot een stevige hersenschudding en pijnlijke rugklachten.
Het incident was ernstig genoeg om een ziekenhuisopname noodzakelijk te maken. Daar werd na onderzoek duidelijk dat naar huis gaan voorlopig niet haalbaar is. Traplopen en andere dagelijkse handelingen zijn op dit moment nog te belastend. Voorlopig zal Paay haar dagen doorbrengen in een revalidatiecentrum, waar ze stap voor stap werkt aan haar herstel.
“Ik mis mijn fijne thuis en mijn hondjes”
In haar bericht schrijft Patricia dat ze normaal gesproken volop geniet van de kleine dingen in het leven. Haar gezellige woning, haar dagelijkse routines, haar hondjes – het zijn de vaste elementen die haar rust en vreugde geven. Juist nu, in een periode van herstel, mist ze die vertrouwde omgeving extra.
Maar ondanks het gemis laat ze zich niet uit het veld slaan. “Natuurlijk had ik liever thuis geweest,” schrijft ze. “Maar ik ben dankbaar voor de goede zorg hier en zet elke dag mijn beste beentje voor om stapje voor stapje weer te herstellen.”
Veerkracht als rode draad in haar leven
Het is niet voor het eerst dat Patricia Paay laat zien hoe veerkrachtig ze is. In haar lange carrière heeft ze hoogte- én dieptepunten gekend, maar telkens kwam ze sterker terug. Van haar muzikale succes in de jaren ’70 tot haar mediapersoonlijkheid in de jaren 2000: Patricia is iemand die zich telkens opnieuw uitvindt.
Ook nu lijkt haar positieve instelling haar krachtigste wapen te zijn. Ze straalt hoop uit, zelfs in een situatie die voor velen ontmoedigend zou zijn. Haar keuze om haar verhaal te delen via Instagram wordt door velen gewaardeerd – het maakt haar menselijk, benaderbaar en inspirerend.
Een blik achter de schermen van herstel
Wie ooit te maken heeft gehad met een hersenschudding weet hoe ingrijpend het herstel kan zijn. Concentratieproblemen, vermoeidheid, duizeligheid en overgevoeligheid voor licht of geluid zijn veelvoorkomende klachten. In combinatie met rugproblemen vormt dat een stevige uitdaging, zeker op hogere leeftijd.
Toch benadrukt Paay in haar bericht vooral wat wél kan. Elke stap die ze zet, hoe klein ook, is een overwinning. In het revalidatiecentrum wordt ze dagelijks ondersteund door specialisten die haar begeleiden bij het herwinnen van kracht en mobiliteit. Het doel? Terug naar huis, terug naar het gewone leven dat ze zo waardeert.
Reacties van fans en collega’s stromen binnen
De reacties op haar bericht laten zien hoeveel mensen met haar meeleven. Volgers spreken hun bewondering uit voor haar openheid en moed. BN’ers reageren met hartjes, sterktewensen en woorden van steun. Voor velen is Patricia een voorbeeld van levenslust en doorzettingsvermogen – ook nu weer.
Het delen van haar ervaring opent daarnaast een breder gesprek over ouder worden in de spotlight. Want hoe veerkrachtig je ook bent, het lichaam vraagt op een gegeven moment om zachtheid, rust en zorg. Patricia’s openheid maakt dat onderwerp bespreekbaar.
Terugkijken op een bewogen leven
Patricia Paay heeft een indrukwekkende loopbaan achter de rug. Ze brak door als zangeres in de jaren zestig en werd een nationale bekendheid met hits als “Who’s That Lady With My Man”. Later groeide ze uit tot een televisiepersoonlijkheid, columnist en graag geziene gast in talkshows.
Maar achter de schermen toonde ze altijd haar nuchtere aard. De liefde voor haar familie, haar huisdieren en haar dagelijkse routines vormen de stille kracht achter de vrouw die miljoenen Nederlanders kennen. Juist daarom raakt dit bericht zoveel mensen: het toont de kwetsbaarheid achter de bekende glimlach.
Rust in de tent – een boodschap van balans
In de afsluitende zinnen van haar bericht gebruikt Patricia een uitspraak van songfestivaldeelnemer Claude: “C’est la vie” – zo is het leven. Het is een simpele zin, maar hij vat alles samen: het leven is onvoorspelbaar. Soms zit het mee, soms zit het tegen. En toch moet je verder.
Ze noemt deze periode “tijd voor rust in de tent” – een uitdrukking die haar generatie typeert: luchtig, realistisch en met een knipoog. Juist die balans tussen ernst en relativering maakt dat haar boodschap zoveel mensen aanspreekt.
Wat nu?
Voor nu blijft Patricia in het revalidatiecentrum. Hoe lang haar herstel zal duren, is nog onduidelijk. Dat hangt af van de voortgang in mobiliteit, kracht en het verdwijnen van klachten als gevolg van de hersenschudding. Ze lijkt echter vastberaden om alles op alles te zetten om weer thuis te zijn – bij haar hondjes, haar vertrouwde omgeving en haar ritme.
In de komende weken zal ze waarschijnlijk met kleine updates blijven delen hoe het met haar gaat. Niet alleen om fans op de hoogte te houden, maar ook als vorm van motivatie. Want als haar carrière iets laat zien, is het wel dat Patricia niet opgeeft – hoe zwaar het soms ook is.
Een voorbeeld van kracht en transparantie
Patricia’s keuze om haar medische situatie openbaar te maken, is in lijn met de manier waarop ze altijd met de media is omgegaan: open, eerlijk en direct. Ze laat zien dat beroemd zijn je niet beschermt tegen tegenslagen, maar ook dat je als publiek figuur een bron van steun en inspiratie kunt zijn voor anderen.
Zeker voor mensen op leeftijd die met fysieke uitdagingen kampen, is haar verhaal herkenbaar en bemoedigend. Het laat zien dat herstel tijd vraagt, maar dat elke stap – hoe klein ook – telt.
Conclusie: hoopvol vooruitkijken
Het verhaal van Patricia Paay raakt omdat het zoveel universele elementen bevat: de schrik van een onverwachte val, de frustratie van fysieke beperkingen, maar ook de dankbaarheid voor goede zorg en het verlangen naar herstel. Ze laat zien dat ouder worden geen eindpunt is, maar een fase waarin kracht, wijsheid en doorzettingsvermogen samenkomen.
Met haar karakteristieke flair en realisme bewijst ze opnieuw dat veerkracht geen leeftijd kent. En dat, zelfs in een ziekenhuisbed, hoop het laatste is wat verdwijnt.
Blijf ons volgen voor updates over Patricia Paay en andere inspirerende verhalen van bekende Nederlanders. Laat je raken, informeren en inspireren – elke dag opnieuw.
Dit bericht op Instagram bekijken
Video
Asmara Thielen over rechtszaak Borsato: ‘Victim blaming op hogeschoolniveau’
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”
