Video
Emotioneel afscheid van Jonnie Boer: verdrietig nieuws gedeeld
Afscheid van topchef Jonnie Boer in De Librije: een eerbetoon vol klasse, emotie en symboliek
In het hart van Zwolle werd donderdag op indrukwekkende wijze afscheid genomen van Jonnie Boer, de vermaarde chef-kok die zijn leven wijdde aan smaak, gastvrijheid en innovatie in de keuken. In zijn eigen restaurant, het wereldberoemde De Librije, kwamen familie, vrienden, collega’s en prominenten bijeen om hem de laatste eer te bewijzen.
Boer 0verleed vorige week woensdag onverwacht op Bonaire, op 60-jarige leeftijd, aan de gevolgen van een longembolie. Zijn 0verlijden bracht een schok teweeg in de culinaire wereld, maar ook ver daarbuiten. Wat donderdag volgde was een afscheid dat perfect aansloot bij wie hij was: warm, kleurrijk, eigenzinnig en tot in detail verzorgd.
De Librije als decor voor een uniek afscheid
Niet eerder werd in Nederland een chef-kok op deze manier herdacht: in zijn eigen restaurant, waar hij zijn levenswerk had opgebouwd samen met zijn vrouw Thérèse Boer. De deuren van De Librije gingen donderdagochtend open voor een select gezelschap dat Jonnie van dichtbij had gekend – in de keuken, aan tafel, of als vriend.
Bij aankomst werden gasten verwelkomd door personeel van De Librije en chef-kok Nelson Tanate, die ooit als stagiair begon onder Jonnie, en inmiddels mede-eigenaar is van het enige Nederlandse restaurant met drie Michelinsterren. Samen met de kinderen van Jonnie en Thérèse – Jimmie en Isabelle – leidt hij het bedrijf voort.
Voor de gelegenheid was de binnenstad van Zwolle deels afgesloten. Straten rond de Assiestraat en Diezerpoortenplas gingen dicht voor verkeer, de parkeergarage op het Noordereiland werd deels gereserveerd voor genodigden. Beveiligers en verkeersregelaars zorgden voor een respectvolle en rustige ontvangst.
Een kist die sprak: graffitikunst, symboliek en persoonlijkheid
Centraal in De Librije stond de opbaarkist van Jonnie Boer – niet traditioneel zwart of donkerbruin, maar kleurrijk beschilderd in graffitistijl. Een visueel eerbetoon aan zijn creativiteit, zijn lef, en zijn vermogen om altijd buiten de lijntjes te denken. De kist was een statement, net als de man die erin lag.
Aan de zijkant stond een ingelijste zwart-witfoto van Johan Cruijff, voorzien van handtekeningen. Cruijff was een grote inspiratiebron voor Jonnie, zowel in denken als in doen. Daarnaast lagen er persoonlijke voorwerpen rondom de kist: bokshandschoenen, een vishengel met molen, en flessen wijn – subtiele verwijzingen naar zijn passies buiten de keuken.
Op de kist lag ook een bloemenkrans van koning Willem-Alexander en koningin Máxima, een teken van nationale waardering voor de chef die de Nederlandse gastronomie wereldwijd op de kaart zette.
Afscheid met een glas in de hand
Gasten kregen bij aankomst de mogelijkheid om op hun eigen manier afscheid te nemen. Sommigen hieven een glas witte wijn bij het portret van Jonnie aan de ingang van het restaurant, anderen verkozen een stil moment met een glas water. Er werd niet formeel gesproken, maar de stilte sprak boekdelen.
De sfeer was ingetogen, met ruimte voor herinneringen en onderlinge gesprekken. Mensen die met Jonnie hadden gewerkt, met hem hadden gegeten of samen avonturen beleefden, vonden elkaar in verhalen en gedeeld verdriet. De liefde voor Jonnie en zijn werk was tastbaar.
Bekende gezichten uit de culinaire wereld en daarbuiten
Onder de aanwezigen waren grote namen uit de gastronomie, zoals Herman den Blijker, maar ook andere bekende Nederlanders die op een of andere manier met Jonnie verbonden waren. Namen als Jaap Stam, Humberto Tan, Jan Slagter, Jack van Gelder en Martijn Krabbé – die ernstig ziek is – lieten zich zien en toonden hun respect.
Ook burgemeester Peter Snijders van Zwolle was een van de eerste gasten die arriveerde. Hij noemde Jonnie “een ambassadeur voor Zwolle, een pionier, en bovenal een goed mens”.
Vanuit de Zwolse gemeenschap waren veel ondernemers en bekenden aanwezig, een teken dat Jonnie niet alleen nationaal, maar ook lokaal diep geworteld was.
Een brief uit stilte: het gezin spreekt via beeld
In eerste instantie waren Thérèse, Jimmie en Isabelle niet zichtbaar bij de ceremonie. Op een groot portret van Jonnie stond te lezen:
“Wat ontzettend fijn dat jullie hier zijn om afscheid te nemen van Jonnie. Wij blijven vandaag achter de schermen, maar krijgen alles op afstand mee.”
Deze beslissing werd gerespecteerd. Rouw kent geen vaste vorm, en dit gebaar paste bij de ingetogen kracht van het gezin. Later op de dag verscheen het drietal alsnog bij De Librije – stil, krachtig, en zichtbaar geraakt door de liefdevolle sfeer.
De kist werd in de loop van de ochtend uit De Librije gedragen, waarna de uitvaart in besloten kring plaatsvond.
De kracht van een chef die méér was dan zijn werk
Hoewel Jonnie Boer vooral bekend was als chef en restaurateur, werd tijdens het afscheid duidelijk dat zijn betekenis veel verder reikte. Hij was een mentor voor jonge chefs, een vriend voor vele collega’s, een ondernemer met visie en een vaderfiguur in zijn vakgebied.
Zijn creatieve geest, zijn nuchtere houding en zijn oprechte betrokkenheid bij mensen maakten hem geliefd in alle lagen van de samenleving. Hij bouwde aan meer dan een restaurant – hij bouwde aan een gemeenschap, waarin smaak, aandacht en kwaliteit centraal stonden.
Een afscheid dat recht doet aan een rijk leven
Het afscheid van Jonnie Boer was precies wat het moest zijn: persoonlijk, eigenzinnig en vol respect. Geen overdaad, maar wel doordachte symboliek. Geen show, maar wel zichtbaar vakmanschap – zelfs in het rouwproces.
Dat hij werd herdacht in zijn eigen keuken, omringd door mensen die hem écht kenden, maakt het moment uniek. Dit was geen publieke show, maar een liefdevol ritueel in de geest van Jonnie zelf: warm, creatief, met oog voor detail én voor de mensen om hem heen.
Een nalatenschap die blijft leven
Hoewel Jonnie Boer fysiek niet meer onder ons is, leeft zijn gedachtegoed voort. In De Librije, die onder leiding van zijn kinderen en Nelson Tanate verdergaat. In de chefs die hij inspireerde. In de boeken, gerechten en momenten die mensen met hem deelden.
Zijn d00d voelt als een gemis, maar zijn leven als een cadeau – aan Zwolle, aan de gastronomie, aan Nederland. Zoals één van de gasten het verwoordde bij het verlaten van De Librije:
“Jonnie kookte niet alleen met ingrediënten, hij kookte met hart. En dat proef je nog steeds.”
Het concept van leven op een cruiseschip wekt veel interesse en nieuwsgierigheid op. Stel je voor: elke dag wakker worden met een nieuwe horizon aan je voeten, omringd door de uitgestrektheid van de oceaan, en deel uitmaken van een drijvende gemeenschap die er alles aan doet om passagiers een onvergetelijke tijd te bezorgen.
Terwijl gasten genieten van luxe, onbeperkte maaltijden, drankjes en een overvloed aan activiteiten, werkt er een toegewijd team achter de schermen om alles naadloos te laten verlopen.
Maar wat houdt het echt in om te leven en te werken in deze unieke microkosmos? Krista Jocelyn, een ervaren senior danseres bij de Pride of America van Norwegian Cruise Lines, werpt de sluier op en geeft ons een exclusief kijkje in haar dagelijkse leven op zee.
Krista Jocelyn heeft het onderwerp aangesneden dat vaak het onderwerp van speculatie is: de financiële compensatie van bemanningsleden op een cruiseschip.
Door haar persoonlijke ervaringen te delen via sociale media platforms zoals TikTok en YouTube, heeft ze licht geworpen op een aspect van het cruiseleven dat voor velen verborgen blijft. Krista legt uit dat, hoewel de lonen kunnen variëren afhankelijk van de functie en de cruisemaatschappij, er geen uniform loonschema bestaat binnen de industrie.
Als senior zangeres en danseres verdient zij een respectabel wekelijks tarief van $950, wat zich vertaalt naar ongeveer $3.800 per maand. Deze cijfers, hoewel op het eerste gezicht aantrekkelijk, vertellen niet het volledige verhaal van de financiële uitdagingen waarmee bemanningsleden geconfronteerd worden.
Crew
De financiële situatie wordt gecompliceerder door de belastingwetgeving. Omdat Krista’s schip voornamelijk door de wateren van Hawaï vaart, is ze onderworpen aan de lokale belastingtarieven, die een significant deel van haar inkomen opslokken.
Na belastingen over een periode van twee weken blijft er van haar salaris slechts $1.478,65 over. Dit bedrag ligt aanzienlijk lager dan wat ze zou hebben ontvangen zonder de fiscale aftrek, wat haar frustratie duidelijk maakt wanneer ze haar loonstrook demonstratief op de vloer gooit.
Deze daad symboliseert de ontgoocheling en het ongenoegen over de hoge belastingdruk die velen aan boord ervaren. Toch is het niet allemaal kommer en kwel aan boord van een cruiseschip.
Krista benadrukt de unieke voordelen die dit leven biedt. Eén van de meest significante voordelen is het gebrek aan traditionele levenskosten. Bemanningsleden hoeven zich geen zorgen te maken over huur, nutsvoorzieningen, of boodschappen – een aanzienlijke financiële last die op het vasteland wel drukt op het budget van velen.
Dit voordeel alleen al maakt het mogelijk voor Krista en haar collega’s om een aanzienlijk deel van hun inkomen te sparen, ondanks de lage nettolonen. Bijkomende kosten, zoals wifi en uitgaven in de Crew Bar, zijn relatief minimaal, waardoor bemanningsleden kunnen genieten van het leven zonder al te grote financiële zorgen.
Een onderscheidend kenmerk van het werken op een cruiseschip is de rijkdom aan ervaringen die het biedt. Krista benadrukt dat, hoewel haar loon in financiële termen misschien niet overweldigend is, de waarde van de ervaringen die ze opdoet onmeetbaar is.
De kans om de wereld te verkennen, nieuwe culturen te ervaren, en deel uit te maken van een unieke gemeenschap biedt een ander soort rijkdom, die niet in geld uit te drukken is. Deze ervaringen vormen een essentieel onderdeel van de aantrekkingskracht van het werken op zee en compenseren ruimschoots voor het lagere salaris in vergelijking met banen aan land.
Levenskeuze
Krista Jocelyn’s verhalen bieden een fascinerende blik op het leven aan boord van een cruiseschip, en belichten de complexiteiten van een dergelijke carrièrekeuze.
Haar ervaringen illustreren de uitdagingen en beloningen van het leven op zee, van financiële beperkingen tot de onbetaalbare waarde van wereldwijde avonturen. Werken op een cruiseschip is meer dan een baan; het is een keuze voor een levensstijl die rijker is aan ervaringen dan aan materiële bezittingen.