Algemeen
Harrie Jelies gewond tijdens kluswerk in ‘Grote Gezinnen Emigreren’: kijkers geraakt door zorgzaam gezinsmoment
De eerste aflevering van de nieuwe realityserie Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren op SBS6 heeft niet alleen veel kijkers getrokken, maar ook ontroerende reacties opgeleverd. Een specifiek moment in de aflevering – waarin de elfjarige Harrie Jelies gewond raakt tijdens het klussen – werd door veel kijkers als bijzonder aangrijpend ervaren. Het incident maakte diepe indruk, maar vooral de liefdevolle en rustige reactie van ouders Johan en Janneke Jelies werd breed geprezen op sociale media.
Een schrikmoment tijdens de verbouwing
De familie Jelies is in Spanje druk bezig met de renovatie van hun nieuwe woning. Tijdens het klussen op het erf komt een houten kozijn ongelukkig ten val en raakt de jonge Harrie op zijn buik. Gelukkig blijkt de verwonding mee te vallen en houdt hij er slechts een lichte schaafwond aan over. Toch was het voor het gezin – en voor veel kijkers – een spannend moment dat de kwetsbaarheid van het dagelijks leven benadrukte.
Liefdevolle zorg van ouders in beeld
Wat volgde was een warm en oprecht gezinsmoment dat veel mensen thuis raakte. Vader Johan en moeder Janneke boden direct troost en ondersteuning aan hun zoon, en wisten op een kalme manier de situatie onder controle te houden. De oprechte bezorgdheid en betrokkenheid van de ouders gaven de kijkers een duidelijk beeld van hun hechte gezinsband.
“De manier waarop Johan zijn zoon vasthoudt en Janneke rustig uitlegt wat er gebeurt, is echt hartverwarmend,” schreef een kijker op X (voorheen Twitter). Een ander voegde toe: “Je ziet dat deze ouders hun kinderen echt voorop zetten. Zo mooi om te zien.”
Online reacties: bewondering en betrokkenheid
Na de uitzending stroomden de reacties binnen. Onder hashtags als #FamilieJelies en #GroteGezinnenEmigreren deelden veel kijkers hun bewondering voor de manier waarop het gezin met het voorval omging. Woorden als “zorgzaam”, “liefdevol” en “echte familie” kwamen veelvuldig terug.
“Ik keek met mijn kinderen en we waren allemaal even stil toen het gebeurde. Gelukkig liep het goed af, maar wat een betrokken ouders,” aldus een reactie op Facebook. Ook andere kijkers lieten weten geraakt te zijn: “Dit is waarom ik graag naar deze familie kijk. Niet perfect, maar echt.”
Waardevolle televisie voor het hele gezin
Het incident laat zien waarom Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren zo’n breed publiek aanspreekt. De serie toont niet alleen de mooie kanten van het emigratie-avontuur, maar ook de kleine – en soms grote – uitdagingen van het gezinsleven. Juist in zulke momenten wordt duidelijk hoe sterk de onderlinge banden zijn binnen het gezin Jelies.
De zorgvuldige manier waarop het fragment werd gemonteerd en uitgezonden, draagt bij aan de veilige en respectvolle toon van het programma. Geen sensatie, maar aandacht voor menselijke emotie en warmte. Daarmee onderscheidt de serie zich van andere realityprogramma’s en biedt het herkenbare televisie voor kijkers van alle leeftijden.
Verbinding met het publiek
Het is niet de eerste keer dat de familie Jelies positieve reacties krijgt op hun opvoedstijl. Ook in eerdere programma’s viel hun rustige, liefdevolle aanpak al op. Met dit nieuwe programma bereiken ze opnieuw een groot publiek dat hun authenticiteit waardeert. De kijkcijfers van de eerste aflevering – 639.000 – onderstrepen die betrokkenheid.
Kijkers voelen zich verbonden met de familie omdat zij herkenbare situaties delen. Of het nu gaat om de verbouwing van een huis, het samen eten met het hele gezin of het troosten van een kind na een ongelukje – het zijn momenten die dicht bij huis liggen.
Vooruitblik: een serie vol echtheid en inspiratie
De eerste aflevering van Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren heeft de toon gezet voor een serie waarin het gezinsleven centraal staat. Het incident met Harrie Jelies liet zien hoe snel dingen kunnen veranderen, maar ook hoe belangrijk het is om als gezin op elkaar te kunnen rekenen.
De reacties op sociale media maken duidelijk dat veel kijkers niet alleen genieten van het programma, maar zich er ook door geïnspireerd voelen. Het biedt een positief en hoopvol beeld van gezinnen die samen uitdagingen overwinnen – een boodschap die in deze tijd extra welkom is.
Terugkijken en mee blijven reizen
Wie de aflevering heeft gemist, kan deze terugkijken via KIJK.nl of via streamingdiensten als NLZIET. Nieuwe afleveringen worden wekelijks uitgezonden op SBS6.
Met een openhartige blik op het gezinsleven en een warme ontvangst bij het publiek lijkt deze realityserie een blijvertje te worden in het Nederlandse televisieaanbod. Vooral de betrokkenheid van de kijkers bij het verhaal van Harrie laat zien hoe een klein moment grote indruk kan maken.
Algemeen
Thérèse Boer openhartig na afscheid Jonnie: “Ik ben kapot, maar zo trots op Isabelle en Jimmie”
In de dagen na het indrukwekkende afscheid van topchef Jonnie Boer heeft zijn vrouw Thérèse Boer zich voor het eerst uitgesproken over de emotionele periode die zij en haar gezin doormaken. In een ingetogen maar krachtige verklaring laat Thérèse weten dat ze nog altijd overmand is door verdriet, maar dat haar hart ook overloopt van trots en dankbaarheid. “Ik ben kapot van verdriet, maar ik ben ook zó trots op onze kinderen. Isabelle en Jimmie hebben laten zien wat echte kracht is.”
Een intiem en waardig afscheid
Het afscheid van Jonnie Boer was allesbehalve standaard. Geen koude ceremonie, geen afstandelijke bijeenkomst, maar een eerbetoon in de geest van de man zelf: warm, persoonlijk en vol karakter. Honderden mensen kwamen naar De Librije in Zwolle om hun respect te betuigen. Van culinaire grootheden tot trouwe gasten, van collega-koks tot vrienden en familie. De kist stond beschilderd in graffiti-stijl, kleurrijk en levendig — net als Jonnie zelf.
Thérèse vertelt dat ze ervoor koos om tijdens het publieke moment op de achtergrond te blijven. “Dat was geen makkelijke beslissing, maar ik wilde ruimte geven aan iedereen die Jonnie gekend en bewonderd heeft. Hij had zoveel betekend voor zóveel mensen, en ik gunde hen dat moment van afscheid.”
Een kist vol symboliek
De graffiti-beschilderde kist, vol kleur en leven, weerspiegelde volgens Thérèse wie Jonnie werkelijk was. “Jonnie hield van uitgesproken smaken, van contrasten, van kleur. Die kist vatte zijn geest perfect samen. Niet ingetogen, maar levendig. Het was zó hem.”
Daarnaast benadrukt ze dat het detail van de Harley-Davidson-motorstoet Jonnie op het lijf geschreven was. “Hij was dol op motoren. Dat geluid, dat gevoel van vrijheid. Toen ik die lange stoet zag vertrekken, voelde ik: dit klopt.”
Isabelle en Jimmie: de stille kracht
Wat Thérèse misschien nog wel het meeste raakte, was de manier waarop haar kinderen met het afscheid omgingen. “Ik heb ze zien groeien in een paar dagen tijd. Isabelle en Jimmie zijn mijn helden.”
Isabelle deelde voorafgaand aan de uitvaart een reeks oude familiefoto’s, waarin Jonnie als jonge vader en chef te zien was. “Zij gaf hem opnieuw een gezicht. Niet de chef met drie sterren, maar de papa die ons leerde genieten van de kleine dingen. Ze liet de wereld zien wie hij écht was.”
Jimmie, die zijn vader in de keuken opvolgt, deelde beelden van de motorstoet. “Met elke seconde liet hij zien hoe sterk en liefdevol hij is. Hij deed dit met zo veel respect. Dat raakt me als moeder.”
Het verdriet is groot, de trots nog groter
Hoewel de leegte immens is, benadrukt Thérèse ook hoe dankbaar ze is voor de steun van vrienden, collega’s en het publiek. “Het is ongelofelijk hoeveel berichten, bloemen en kaarten we hebben ontvangen. Mensen uit het hele land laten weten hoeveel Jonnie voor hen betekende.”
Die collectieve rouw bracht troost, maar legde ook de grootsheid van Jonnie’s nalatenschap bloot. “Hij kookte niet alleen, hij raakte mensen. Hij was niet zomaar een chef. Hij was iemand die herinneringen creëerde.”
Herinneringen die blijven
Thérèse haalt ook herinneringen op aan Jonnie als levensgezel. “We werkten samen, woonden samen, groeiden samen. Alles was verweven.”
Een van haar dierbaarste herinneringen is hoe hij altijd met een scherp oog door De Librije liep. “Niets ontging hem. Maar altijd met een glimlach en een bemoedigend woord voor het personeel. Hij was streng, maar rechtvaardig.”
Volgens Thérèse was zijn grootste talent niet alleen koken, maar inspireren. “Of het nu ging om jonge koks, wijnliefhebbers of vaste gasten: iedereen voelde zich gezien. Hij wist je te raken met een blik, een grap, of gewoon een goed bord eten.”
Trots op de Librije-familie
Ook het team van De Librije speelt een grote rol in haar dankbaarheid. “Onze medewerkers hebben het afscheid mee vormgegeven. Van de koks tot de bediening: iedereen stond er met liefde.”
Ze prijst vooral de manier waarop het personeel Jonnie’s gedachtegoed levend wil houden. “Ze werken met zijn recepten, zijn filosofie, zijn flair. Dat is het mooiste eerbetoon dat er is.”
Ze vertelt hoe collega’s verhalen delen over Jonnie’s typische uitspraken, zijn perfectionisme, maar ook zijn warme hart. “Ze blijven hem citeren in de keuken. ‘Net dat beetje extra!’, hoor ik ze zeggen.”
Een toekomst vol herinnering
De komende tijd zal in het teken staan van verwerking, maar ook van voortzetting. “De Librije gaat binnenkort weer open. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat Jonnie dat gewild zou hebben. Hij geloofde in doorgaan, in vooruitkijken, in samen sterk zijn.”
Thérèse benadrukt dat het geen afscheid is van Jonnie’s idealen. “Elke gang, elk gerecht dat hier wordt geserveerd, draagt zijn handtekening. Zijn geest blijft rondwaren in iedere hoek van De Librije.”
Het idee dat Jonnie’s visie voortleeft in het werk van hun kinderen, en in de handen van hun team, geeft Thérèse kracht. “Dat geeft me troost. Hij is niet weg, hij leeft voort in wat we samen gebouwd hebben.”
Persoonlijke kracht
Zelf probeert Thérèse zich vast te houden aan de kleine dingen: een herinnering, een geur, een foto. “Soms ruik ik iets in de keuken en moet ik huilen. Maar dan hoor ik hem in mijn hoofd zeggen: ‘Hup, doorgaan.'”
Ze weet dat de weg lang zal zijn, maar dat liefde en trots haar zullen dragen. “Ik ben verdrietig, maar ook intens dankbaar dat ik ruim dertig jaar naast hem heb mogen staan. We hebben samen iets neergezet dat groter is dan wijzelf.”
Dankbaar voor verbondenheid
Ook buiten Zwolle werd massaal meegeleefd. Thérèse noemt het hartverwarmend hoeveel mensen hun steun betuigden. “Zoveel collega’s, gasten, buren, zelfs onbekenden… ze kwamen langs, stuurden brieven, lieten bloemen achter. Dat doet meer dan ik onder woorden kan brengen.”
Ze noemt het bijzonder hoeveel verhalen ze hoorde van mensen voor wie Jonnie een inspiratie was. “Van jonge chefs die dankzij hem durfden te beginnen, tot gasten die zeggen dat hij hun liefde voor eten heeft aangewakkerd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Slot: Liefde als nalatenschap
Het verhaal van Thérèse Boer is dat van een vrouw die rouwt, maar ook viert. Die huilt, maar ook glimlacht bij herinneringen. En die vooral gelooft in de kracht van familie, liefde en samenwerking.
“We gaan door, met Jonnie in ons hart. En met Isabelle en Jimmie als levende voorbeelden van wat hij ons heeft geleerd: trouw blijven aan jezelf, delen met anderen, en altijd koken met je hart.”
Met deze woorden laat Thérèse niet alleen zien hoe groot het gemis is, maar ook hoe krachtig het leven kan zijn dat achterblijft. Een leven vol smaak, liefde en herinnering aan een man die Nederland leerde dat eten meer is dan voeding – het is verbinding. En dat blijft, generatie op generatie.
