Video
Johan Derksen breekt het stilzwijgen: openhartige update over gezondheid van zijn vrouw Isabelle
Televisiepersoonlijkheid Johan Derksen staat bekend om zijn scherpe commentaren, uitgesproken meningen en onmiskenbare aanwezigheid aan tafel bij het programma Vandaag Inside. Maar deze week liet hij zich van een heel andere kant zien: die van de bezorgde echtgenoot. Tijdens de uitzending van donderdagavond sprak Derksen voor het eerst openlijk over de recente gezondheidsproblemen van zijn vrouw Isabelle Pikaar. Zijn afwezigheid tijdens een eerdere uitzending had bij kijkers al vragen opgeroepen. Nu is duidelijk geworden wat er speelde, en gelukkig is er ook reden tot opluchting.
Een plotselinge wending in hun dagelijks leven
De aanleiding voor Derksens afwezigheid was een medisch incident dat zijn vrouw trof. Wat begon als een ogenschijnlijk onschuldige dag, veranderde in een emotioneel zware periode. Isabelle kreeg uit het niets te maken met hevige rugklachten. Haar huisarts besloot haar direct door te verwijzen naar het ziekenhuis voor verdere onderzoeken.
Wat volgde was een reeks onverwachte gebeurtenissen. Op de spoedeisende hulp bleek dat ze een gebroken heup had opgelopen. Voor Derksen kwam het nieuws als een schok. “Ze belde me op vanuit het ziekenhuis en zei: ‘Ik lig op de spoedeisende hulp’,” vertelde hij tijdens de uitzending. Het nieuws overviel hem, en de zorgen waren op slag groot.
Zorgen om een ernstige oorzaak
Wat de situatie extra zorgwekkend maakte, was de onduidelijkheid over de oorzaak van de heupbreuk. Volgens de artsen was het ongebruikelijk dat iemand zonder directe aanleiding een breuk oploopt. Deze constatering leidde tot de vrees voor een onderliggende aandoening, zoals botontkalking of zelfs een tumor.
Derksen vertelde dat de artsen in eerste instantie geen directe operatie konden uitvoeren, omdat ze eerst zekerheid wilden hebben over de oorzaak. “Ze moesten uitsluiten dat er sprake was van iets ernstigs, zoals een tumor, voordat ze überhaupt konden opereren,” legde hij uit. Isabelle moest diverse scans en röntgenfoto’s ondergaan om een volledig beeld te krijgen van haar gezondheidstoestand.
Een enorme opluchting na onzekerheid
Na enkele dagen van spanning en onzekerheid kwam eindelijk het verlossende nieuws. Er werd géén tumor gevonden. Voor Johan Derksen en zijn vrouw was dit een enorme opluchting. De uitslagen van de onderzoeken waren positief, en dat betekende groen licht voor de operatie aan haar heup.
Volgens de redactie van Vandaag Inside is de operatie inmiddels succesvol verlopen. Isabelle maakt het naar omstandigheden goed en is begonnen aan haar herstelproces. De komende weken zal ze moeten revalideren, maar de vooruitzichten zijn gunstig. Derksen liet weten dankbaar te zijn voor de professionele zorg en noemde specifiek de betrokken artsen en verpleegkundigen.
De emotionele impact op Johan Derksen
In de uitzending sprak Derksen openhartig over de impact van de afgelopen dagen. “Ik heb gisteren een hele hectische dag gehad,” zei hij zichtbaar aangedaan. Zijn stem klonk breekbaarder dan kijkers gewend zijn. Hoewel hij doorgaans stevig in zijn schoenen staat, liet hij nu zien dat ook hij momenten kent van kwetsbaarheid en emotie.
Deze openheid werd gewaardeerd, zowel door zijn tafelgenoten als door het publiek. In een medialandschap waarin publieke figuren vaak kiezen voor discretie rondom privéaangelegenheden, toonde Derksen dat openheid ook krachtig kan zijn. Zonder in details te treden die de privacy van zijn vrouw zouden kunnen aantasten, wist hij het verhaal op respectvolle en integere wijze te delen.
Kijkers reageren massaal met steun en medeleven
Nadat het nieuws bekend werd, stroomden de reacties op sociale media binnen. Kijkers lieten massaal weten mee te leven met Derksen en zijn vrouw. Woorden als “beterschap”, “veel sterkte” en “een spoedig herstel” vulden de commentaarsecties van online platforms. De kijkers waardeerden vooral de manier waarop Derksen de situatie had gedeeld: eerlijk, ingetogen en vol liefde voor zijn partner.
Het is duidelijk dat Derksen, die vaak in het nieuws komt vanwege zijn uitgesproken uitspraken, met dit moment een andere snaar raakte bij zijn publiek. Zijn openhartige verhaal maakte hem voor velen menselijker, herkenbaarder en nog toegankelijker.
Terug aan tafel bij Vandaag Inside
Na zijn korte afwezigheid schoof Derksen donderdag weer aan bij Vandaag Inside. Alhoewel zijn vertrouwde scherpte en humor niet verdwenen waren, was er een andere energie voelbaar. De gebeurtenissen hadden hem zichtbaar geraakt, en dat leverde een uitzending op waarin persoonlijke verhalen en kwetsbaarheid meer ruimte kregen dan gewoonlijk.
Derksen bedankte zijn collega’s Wilfred Genee en René van der Gijp voor hun begrip en steun. Ook sprak hij zijn waardering uit richting de redactie en de zorgverleners die Isabelle met toewijding hebben geholpen. “Ze is nu in goede handen en dat geeft rust,” aldus Derksen.
De kracht van delen en verbinden
Wat deze gebeurtenis duidelijk maakt, is hoe krachtig het kan zijn als publieke figuren persoonlijke verhalen delen. Johan Derksen gaf een inkijkje in een kwetsbare periode van zijn leven. En daarmee liet hij zien dat achter elke televisiepersoonlijkheid een mens schuilt met zorgen, angsten en emoties.
Voor veel kijkers is deze gebeurtenis een herinnering dat gezondheid het belangrijkste is wat we hebben. En dat zelfs de meest zelfverzekerde mensen zich soms volledig uit het veld geslagen kunnen voelen door wat het leven onverwacht op hun pad brengt.
Vooruitkijken: herstel en balans
Voor Isabelle Pikaar breekt nu een periode aan van fysiek herstel en rust. Voor Johan Derksen misschien een moment van reflectie. De komende tijd zal in het teken staan van ondersteuning, zorg en misschien ook herwaardering voor de kleine dingen in het leven.
Hoewel hij bekendstaat als iemand die zich niet snel laat raken, liet Derksen nu een andere kant zien. Een kant die getuigt van liefde, betrokkenheid en menselijke kwetsbaarheid. En juist die eigenschappen maakten zijn verhaal zo bijzonder.
Slotgedachte: een les in menselijkheid
Het verhaal van Johan Derksen en zijn vrouw Isabelle is geen drama, geen scoop, maar een eerlijke inkijk in het echte leven. Een leven waarin gezondheid niet vanzelfsprekend is, waarin liefde wordt getest en waarin dankbaarheid ineens een nieuwe betekenis krijgt.
In zijn rol als televisiepersoonlijkheid is Derksen gewend om te praten, te oordelen en te analyseren. Maar juist in deze situatie liet hij zien dat stil zijn, luisteren en delen minstens zo waardevol kunnen zijn.
De komende weken zullen ongetwijfeld in het teken staan van herstel en rust. Maar wat deze week vooral heeft geleerd, is dat zelfs de scherpste stemmen soms even moeten zwijgen – om te kunnen voelen wat echt belangrijk is.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”
