Video
Stiekeme verrassing: André Hazes en Monique blijken in het geheim te zijn getrouwd
Monique Westenberg en André Hazes: breuk of stille trouwplannen?
Afgelopen woensdag verscheen er onverwachts een bericht op de Instagram-pagina van Monique Westenberg: haar knipperlichtrelatie met André Hazes is opnieuw tot een einde gekomen. Kort daarna deelde ook André hetzelfde bericht. Voor veel volgers voelde het nieuws als een donderslag bij heldere hemel. Toch overheerst inmiddels een andere theorie op sociale media: zijn André en Monique werkelijk uit elkaar, of houden ze iedereen voor de gek en komen ze straks getrouwd terug?
De droomvrouw van André
De afgelopen maanden liet André Hazes er in interviews geen misverstand over bestaan: Monique is, en blijft, de vrouw van zijn dromen. Waar hij eerder bekendstond om zijn wispelturige liefdesleven, leek hij nu de rust gevonden te hebben. Hij gaf openlijk toe dat hij zichzelf had ontwikkeld tot een betere partner en sprak regelmatig vol liefde over Monique. Hun bijzondere woonconstructie – waarin zij bewust kozen om niet samen te wonen – leek goed te werken. André bracht een deel van de week door in zijn eigen woning, terwijl ze op andere momenten samen genoten als gezin.
Alles leek erop te wijzen dat het stel een stevige basis had gevonden, waarin hun zoon André junior centraal stond. Er leek letterlijk en figuurlijk geen vuiltje aan de lucht. Toen ze vorige week zelfs samen met Roxeanne Hazes, André’s zus, op vakantie gingen, was de sfeer ronduit gezellig en liefdevol. Aan de desk bij Shownieuws waren de deskundigen het er unaniem over eens: als er ooit een geschikt moment was voor een huwelijksaanzoek, dan was het wel tijdens deze gezamenlijke vakantie.
De verloving die nooit kwam
De verwachtingen waren hooggespannen. André had jaren geleden Monique al eens ten huwelijk gevraagd. Die verloving strandde uiteindelijk, tot groot verdriet van hun fans. Velen hoopten daarom dat hij nu, in het buitenland, opnieuw op zijn knie zou gaan om haar deze keer voorgoed tot zijn vrouw te maken. Alle ingrediënten leken aanwezig: liefde, rust, geluk en gezinsgeluk.
Maar in plaats van een verlovingsaankondiging kwam er woensdag dus iets totaal anders: de aankondiging van hun breuk.
De breuk aangekondigd via Instagram
Monique plaatste een
uitgebreid bericht waarin ze de situatie toelichtte:
“Op dit moment zijn wij met
elkaar aan het genieten van onze vakantie en is voor ons het
gekozen moment om met jullie te delen dat wij al even op een andere
plek in elkaars leven staan, met onze zoon voorop.”
Kort daarna volgde ook een
verklaring van André zelf:
“We zijn door verschillende
fases gegaan en alles heeft inmiddels een plekje gekregen. Met als
uitkomst dat we nog steeds veel van elkaar houden en respect voor
elkaar hebben.”
De toon van beide berichten was liefdevol, respectvol en zonder drama. Geen beschuldigingen, geen moddergooien – alleen een duidelijk statement dat hun wegen zich opnieuw scheiden, maar dat hun band als ouders stevig blijft bestaan.
Volgers in verwarring
De reacties lieten niet lang op zich wachten. Onder zowel Monique’s als André’s berichten stroomden duizenden reacties binnen. Bekende Nederlanders, vrienden, en talloze fans toonden hun steun. Toch overheerste vooral verbazing. Niemand – zelfs goede bekenden zoals zanger Wolter Kroes en artiest Mart Hoogkamer – had ook maar enig vermoeden gehad dat er iets mis was tussen de twee.
Opvallend was dat Monique kort na de breuk vrolijke vakantiefoto’s begon te posten. Foto’s waarop zij en André breed lachend samen te zien waren, zonder enige spoor van verdriet of ongemak. De beelden toonden geen afstand, geen gespannen sfeer – integendeel: ze straalden warmte en verbondenheid uit.
Verdachte vrolijkheid?
De opgewekte vakantiefoto’s zetten veel mensen aan het denken. In plaats van medelijden of verdriet, begonnen volgers zich af te vragen of hier niet iets heel anders speelde.
Onder de vakantiefoto’s
verschenen reacties als:
“Goed voorbeeld voor hun
zoontje en vele gescheiden mensen!”
en
“Geweldig dat het zo kan en
in het belang van een kind is dat heel belangrijk.”
Toch gingen anderen nog een
stap verder. Een groeiende groep fans denkt dat Monique en André
mogelijk een verrassing in petto hebben.
“Zal me niet verbazen als ze
ons allemaal voor de gek hebben gehouden en getrouwd
terugkomen,” schreef iemand.
Een ander reageerde:
“Die zijn gewoon getrouwd!!!
Let maar op!”
Het idee dat het stel misschien bewust een rookgordijn optrekt om hun echte plannen te verbergen, wint aan populariteit. Zeker gezien de ontspannen sfeer op de foto’s en de liefdevolle toon in hun verklaringen, lijken sommigen ervan overtuigd dat dit alles een slimme afleidingsmanoeuvre is.
Een opmerkelijke strategie?
Als André en Monique inderdaad stiekem getrouwd zouden zijn, zou dat niet de eerste keer zijn dat beroemdheden kiezen voor een geheime ceremonie. In een wereld waarin elke stap van hun leven op de voet wordt gevolgd, is het begrijpelijk dat ze iets privé willen houden. Misschien hebben ze gekozen voor een intiem moment zonder mediacircus, om hun liefde eindelijk op hun eigen voorwaarden te bezegelen.
André’s recente interviews, waarin hij Monique zijn “alles” noemde, en zijn duidelijke wens om de relatie naar een hoger niveau te tillen, ondersteunen deze theorie. En ook Monique leek de afgelopen tijd vol vertrouwen en geluk.
Toch blijven het vooralsnog speculaties. Officieel blijft het bij de aankondiging van een breuk.
Wat brengt de toekomst?
Of André en Monique werkelijk definitief uit elkaar zijn, of dat ze binnenkort hand in hand als echtpaar terugkeren, zal de tijd moeten uitwijzen. Feit is dat deze twee al zoveel stormen samen hebben doorstaan, dat niemand hen iets kwalijk zal nemen als ze ervoor kiezen hun geluk op hun eigen manier te vieren.
Wat ook opvalt: de volwassenheid en waardigheid waarmee ze omgaan met hun situatie. Geen vuile was, geen publieke ruzies, maar respect en liefde – iets waar veel andere stellen, beroemd of niet, een voorbeeld aan kunnen nemen.
Eén ding is zeker: het verhaal van André en Monique blijft Nederland bezighouden. De komende tijd zullen fans hun sociale media nauwlettend in de gaten houden, hopend op een nieuwe, misschien wel verrassende wending in deze opmerkelijke liefdesgeschiedenis.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”
