Algemeen
John de Bever hoeft niet naar uitvaart van zijn beste vriend te komen
Hoewel Johan Derksen nog altijd wekelijks op televisie verschijnt en zijn scherpe mening niet onder stoelen of banken steekt, is ook hij zich bewust van de vergankelijkheid van het leven. De 76-jarige tv-persoonlijkheid heeft inmiddels nagedacht over hoe hij zijn eigen afscheid voor zich ziet — en dat leidt tot verrassend heldere keuzes. Eén daarvan? Zijn goede vriend John de Bever hoeft op zijn uitvaart niet te zingen. “Dat heb ik hem vriendelijk afgeraden,” zegt Derksen met zijn kenmerkende droge humor.
Geen feest, maar een eenvoudig afscheid
Tijdens een recente aflevering van het programma Vandaag Inside kwam het onderwerp afscheid en uitvaarten op tafel. Presentator Wilfred Genee vroeg wat Johan zou willen als het zover is. Derksen antwoordde op zijn typerende manier: nuchter, direct en met een vleugje humor. “Ik wil gewoon netjes begraven worden. Geen poespas, geen gezang, en zeker geen muzikale optredens aan de rand van mijn graf,” liet hij weten.
Hoewel het gesprek luchtig werd gebracht, was Johan oprecht in zijn wens voor een ingetogen afscheid. “Ik waardeer John de Bever als mens en als vriend, maar ik zie het niet zitten dat er vrolijke liedjes worden gezongen tijdens mijn uitvaart. Dat past gewoon niet bij mij.”
Geen belangstelling voor publieke herdenking
Het televisieprogramma De Kist, waarin bekende Nederlanders praten over hun kijk op het einde van het leven, werd ook aan Derksen voorgelegd. Hij liet weten vriendelijk te hebben bedankt voor deelname. De setting en het idee spraken hem niet aan. “Dat hoeft voor mij allemaal niet. Laat mij maar gewoon met rust. Geen gesprekken met een kist op de achtergrond en geen grote symboliek,” zei hij lachend.
Derksen benadert het onderwerp met dezelfde openheid als waarmee hij doorgaans de actualiteit bespreekt. Zijn boodschap is duidelijk: het afscheid hoeft niet groots of meeslepend te zijn, zolang het maar oprecht en eenvoudig is.
Geen angst, wel realisme
Wilfred Genee vroeg zich af of er misschien ook een diepere reden schuilgaat achter de nuchtere houding van Derksen. Maar de analist liet er geen misverstand over bestaan: “Ik ben niet bang. Het leven is eindig, dat weten we allemaal. Het hoort erbij.”
Die nuchtere benadering typeert Johan Derksen al jaren. Zijn vermogen om zaken direct te benoemen, gecombineerd met een flinke dosis zelfspot, maakt hem herkenbaar voor velen. Ook als het gaat om persoonlijke thema’s blijft hij trouw aan zichzelf.
Een afscheid zonder toespraken of eerbetoon
Wat betreft de invulling van zijn uitvaart, houdt Derksen het graag eenvoudig. Geen speeches, geen lange toespraken, en al helemaal geen uitgebreide lofzangen. “Ik hoef geen mensen die vertellen hoe bijzonder ik was. Dat weet ik zelf wel,” zegt hij met een knipoog.
Zelfs zijn directe collega’s van Vandaag Inside hoeven wat hem betreft niets te zeggen. “Kom gewoon even langs, gooi een bloemetje, en ga daarna gezellig iets drinken. Dat lijkt me meer dan voldoende.”
Zijn wensen tonen aan dat hij goed nadenkt over de impact van zijn afscheid op anderen. Geen overdaad, maar ook geen afstand. Een warme, eenvoudige manier van afscheid nemen, passend bij zijn karakter.
Vriendschap zonder verplichtingen
Opmerkelijk is dat Derksen zijn wens duidelijk maakt richting John de Bever, met wie hij een warme band onderhoudt. De twee zijn regelmatig samen te zien op televisie en delen een goede verstandhouding. Juist daarom vindt Johan het belangrijk om eerlijk te zijn over wat hij wel en niet wil.
Het verzoek om niet te zingen tijdens zijn afscheid is dan ook geen afwijzing, maar eerder een teken van vertrouwen. “Ik wil dat mijn uitvaart bij mij past. John begrijpt dat vast.” Of De Bever zich daaraan zal houden, blijft natuurlijk afwachten. Maar de boodschap is helder: geen feestelijkheden, geen muziek, gewoon een moment van rust en respect.
Praten over het einde mag ook luchtig zijn
Hoewel het onderwerp afscheid nemen voor veel mensen gevoelig ligt, laat Derksen zien dat het ook besproken kan worden met nuchterheid en relativering. Door op een open manier over zijn wensen te praten, maakt hij het onderwerp toegankelijker.
Zijn houding biedt ruimte voor gesprekken over een thema dat vaak wordt vermeden. Niet om het te bagatelliseren, maar om het bespreekbaar te maken. Het is een benadering die troostend kan zijn voor velen: het leven vieren, ook in de momenten dat het eindigt.
Bewust van de realiteit
Achter de scherpe opmerkingen en grappen schuilt ook een zekere melancholie. Johan beseft dat het leven eindig is, en kiest ervoor om daar zelf regie over te voeren. Niet vanuit angst, maar vanuit realisme en de wens om trouw te blijven aan zijn eigen manier van leven.
Het feit dat hij zijn wensen nu al uitspreekt, onderstreept zijn behoefte aan controle en duidelijkheid. Het is een teken van levenswijsheid — weten wat je belangrijk vindt, en dat op je eigen manier willen vormgeven.
“Breng me maar over de straat”
Als het aan Johan Derksen ligt, duurt het nog lang voordat zijn uitvaart überhaupt aan de orde is. Hij geniet van zijn werk, zijn collega’s en het debat aan tafel. Maar wanneer die dag uiteindelijk komt, weet hij precies wat hij niet wil: toespraken, zang en een groots eerbetoon.
Zijn boodschap is helder en eerlijk. Een eenvoudig afscheid, passend bij de persoon die hij is. En die houding, vol overtuiging en zonder opsmuk, wordt breed gewaardeerd.
Tragische gevolgen voor een jong gezin
Onder de slachtoffers bevond zich een koppel uit Coevorden, dat net een twintigwekenecho had laten maken. De man en vrouw raakten ernstig gewond door de impact van het ongeval. In het ziekenhuis kwam het hartverscheurende nieuws: het kindje dat de vrouw bij zich droeg, had het niet overleefd.
Oorzaak: een omgevallen blikje cola?
De vrouw die het ongeval veroorzaakte, verscheen afgelopen vrijdag voor de rechter. Zij was echter niet persoonlijk aanwezig. Eerder gaf ze aan dat haar aandacht werd afgeleid doordat een blikje frisdrank in haar auto was omgevallen.
Haar onoplettendheid had desastreuze gevolgen. De automobiliste ramde eerst een Peugeot, die zo hard werd geraakt dat het voertuig de andere rijbaan op werd geslingerd. Een Mazda, met daarin het Coevorder koppel, botste vervolgens frontaal op de Peugeot. Daarna volgde een derde aanrijding, waarbij een andere auto achterop knalde.
Levensveranderende impact voor het koppel
Voor het getroffen koppel zijn de gevolgen immens. Naast het verlies van hun ongeboren kind, liepen ze meerdere botbreuken op en kampen ze nog steeds met ernstige lichamelijke klachten. De man is als gevolg van het ongeluk volledig arbeidsongeschikt geraakt. Zijn mobiliteit is ernstig beperkt, waardoor hij zich uitsluitend kan verplaatsen per taxi of scootmobiel.
Eis van de officier van justitie
De officier van justitie eiste een taakstraf van 120 uur tegen de veroorzaker van het ongeluk, evenals een rijontzegging van zes maanden. Er werden echter vraagtekens gezet bij de verklaring van de vrouw dat ze slechts een paar seconden was afgeleid. Er bestaat een vermoeden dat de afleiding veel langer duurde, mogelijk door het gebruik van een mobiele telefoon. Aangezien hiervoor geen sluitend bewijs is, kan haar dit niet worden aangerekend in de rechtszaak.
Discussie over de strafmaat
De voorgestelde strafmaat heeft geleid tot maatschappelijke verontwaardiging. Veel mensen vinden de opgelegde sanctie te mild in verhouding tot de gevolgen van het ongeval. Op 28 februari zal de rechtbank uitspraak doen.
Wat vindt u van deze zaak? Deel uw mening in de reacties.
