Connect with us

Algemeen

Media-adviseur van Rachel Hazes kotst op Sandra Schuurhof: ‘Moeder Teresa!’

Avatar foto

Geplaatst

op

Guido den Aantrekker onder vuur na felle verdediging van Rachel Hazes in Shownieuws

In een recente uitzending van Shownieuws is media-adviseur en showbizzdeskundige Guido den Aantrekker opnieuw in opspraak geraakt vanwege zijn uitgesproken verdediging van Rachel Hazes. In een verhitte discussie met royaltyverslaggever Sandra Schuurhof liet hij zich fel uit over de kritiek die Rachel te verduren krijgt, met name over de rechtszaak die zij aanspande tegen haar zoon André Hazes jr.

De uitzending leidde tot een golf van reacties, niet alleen vanwege de inhoud van de discussie, maar ook door de vragen die steeds vaker gesteld worden over Guido’s rol aan tafel. Want hoe onafhankelijk is hij nog als commentator wanneer hij ook vertrouweling en adviseur is van Rachel Hazes?

Een bekende verschijning met een persoonlijke agenda?

Guido den Aantrekker is al jaren een vaste tafelgast bij Shownieuws en wordt vaak gevraagd wanneer er ontwikkelingen zijn binnen de Hazes-familie. Zijn directe lijn met Rachel Hazes maakt hem tot een bron van informatie, maar ook tot een omstreden figuur in het medialandschap.

Kritiek van collega’s en kijkers richt zich op het feit dat Den Aantrekker in feite optreedt als woordvoerder van Rachel, zonder dat deze band altijd expliciet benoemd wordt. Hierdoor ontstaat er volgens velen een scheve situatie, waarin Rachel Hazes via Guido als het ware een vaste plek aan de desk heeft gekregen.

Volgens critici zou het correct zijn om bij elk item waar Guido spreekt over Rachel Hazes, duidelijk te vermelden dat hij een persoonlijke band met haar heeft. Dat zou de kijker beter in staat stellen om zijn uitspraken op waarde te schatten. De huidige werkwijze roept vragen op over journalistieke objectiviteit en integriteit.

Botsing met Sandra Schuurhof

Tijdens de bewuste uitzending kwam het tot een fel debat toen het onderwerp viel op de rechtszaak tussen Rachel en haar zoon André. Sandra Schuurhof uitte harde kritiek op Rachel. “Het is onbegrijpelijk dat je je eigen kind voor de rechtbank sleept. Dat is onmenselijk,” aldus de royaltydeskundige.

Guido reageerde direct en fel. Hij stelde dat Sandra slechts een deel van het verhaal kent en dat het gemakkelijk oordelen is van de zijlijn. “Als je niet weet wat er achter de schermen gebeurt, moet je terughoudend zijn met zulke stellige uitspraken,” zo betoogde hij.

Hij benadrukte dat Rachel structureel negatief wordt neergezet in de media en dat ze al jaren te maken heeft met een constante stroom aan kritiek. “Ze wordt echt overspoeld door drek en bagger. Dat kun je rustig zeggen,” verzuchtte hij.

Objectiviteit in twijfel getrokken

Sandra Schuurhof liet zich echter niet overtuigen en hield vast aan haar standpunt. Ze merkte op dat Guido duidelijk milder is naar Rachel dan naar andere publieke figuren. “Ja, maar jij bent toch een stuk milder naar haar toe dan ik je naar wie dan ook hoor,” zei ze.

Guido ontkende dat resoluut. “Nee hoor, helemaal niet, want ik ben net zo dol op Roxeanne en André, dat weet ook iedereen,” benadrukte hij. Volgens hem gaat het in dit geval om een juridisch conflict waarin Rachel volgens hem gegronde redenen had om naar de rechter te stappen.

De discussie escaleerde verder toen Sandra aangaf dat liefde en communicatie in een moeder-kindrelatie belangrijker zijn dan juridische strijd. “Je kunt wel gelijk hebben, maar je hoeft het niet af te dwingen,” zei ze. Guido reageerde sarcastisch: “Ja, het is prachtig, je lijkt Moeder Teresa wel, het is prachtig gezegd.”

Sandra bleef echter kalm en gaf aan dat zij zelf nooit een rechtszaak zou beginnen tegen haar kind. “Ik zal het in elk geval niet aanspannen!” Guido vond dat Sandra zich baseerde op onvolledige informatie. “Jij weet toch ook helemaal niet hoe Rox en Dré hier in zitten?” zei hij. Sandra pareerde: “We weten toch wel dat zij vindt dat hij de naam André Hazes niet meer mag gebruiken?” Guido beet terug: “Dan nog weet je niet alle feiten.”

Sandra besloot: “Ik weet genoeg om te zeggen dat als jij als moeder je kind voor de rechter sleept omdat hij per se ‘junior’ moet gebruiken, dan is er volgens mij toch iets mis met je.”

Loyaliteit boven journalistiek?

De woordenwisseling illustreert opnieuw de hechte band tussen Guido den Aantrekker en Rachel Hazes. Voor sommigen is het bewonderenswaardig dat hij haar blijft verdedigen, maar voor anderen overschrijdt hij daarmee de grens tussen journalist en belangenbehartiger.

De felheid waarmee hij in de verdediging schiet, maakt het lastig om hem als objectieve commentator te beschouwen. In plaats van een analytische duiding, lijkt zijn bijdrage vaak op een persoonlijk pleidooi. Dat roept vragen op over zijn rol binnen het programma en de redactionele keuzes van Shownieuws.

Steeds terugkerende dynamiek

Het is niet de eerste keer dat Guido in de verdediging schiet voor Rachel Hazes. Telkens wanneer zij in het nieuws komt, is hij aanwezig om haar kant van het verhaal te belichten. Hoewel dat zijn goed recht is, verwachten kijkers van een actualiteitenrubriek ook enige afstand en objectiviteit.

De herhaaldelijke terugkeer van deze dynamiek zorgt voor wrevel bij een deel van het publiek en andere panelleden. Zij vragen zich af of Guido nog in staat is om kritisch naar Rachel Hazes te kijken. En als hij dat niet is – wat hem niet per se kwalijk genomen wordt – waarom wordt zijn rol dan niet transparanter gemaakt?

Reacties van kijkers en collega’s

Na afloop van de uitzending regende het reacties op sociale media. Sommige kijkers namen het op voor Guido, die volgens hen gewoon loyaal is aan iemand die hij goed kent. Anderen waren kritischer: ze vonden dat hij zijn persoonlijke betrokkenheid niet goed scheidt van zijn werk als showbizzcommentator.

Ook binnen de redactie van Shownieuws zou er discussie zijn over de rol van Guido. Hoewel hij jarenlang een vertrouwd gezicht is geweest, is er groeiende behoefte aan meer transparantie richting de kijker. Het benoemen van zijn vertrouwensrelatie met Rachel Hazes zou kunnen bijdragen aan een eerlijker beeld.

Balans in journalistiek onder druk

Het incident tussen Guido en Sandra staat niet op zichzelf. In de bredere mediawereld speelt vaker de vraag hoe persoonlijk betrokken een verslaggever of deskundige mag zijn bij het onderwerp waarover hij of zij spreekt. Objectiviteit is een belangrijk journalistiek principe, maar tegelijkertijd is het soms onvermijdelijk dat persoonlijke relaties invloed hebben.

De oplossing ligt mogelijk in volledige openheid. Als kijkers weten dat Guido een nauwe band heeft met Rachel Hazes, kunnen ze zijn uitspraken in dat licht interpreteren. Zonder die context ontstaat het gevaar dat men zijn woorden als journalistiek neutraal beschouwt, terwijl dat feitelijk niet het geval is.

Tot slot

De felle discussie tussen Guido den Aantrekker en Sandra Schuurhof liet zien hoe gevoelig het onderwerp Rachel Hazes nog altijd ligt. De rechtszaak tegen haar zoon verdeelt meningen, maar wat vooral duidelijk werd is dat persoonlijke relaties invloed hebben op de toon van het debat.

Of Guido zijn rol als commentator op termijn moet heroverwegen, is aan de redactie van Shownieuws. Voor nu lijkt het belangrijk dat kijkers ten minste weten met welke bril ze naar zijn bijdragen moeten kijken. Transparantie is de sleutel tot vertrouwen – ook in de showbizzjournalistiek.

Actueel

Voetbalicoon Leo Beenhakker (82) neemt afscheid: voetbalwereld reageert massaal

Avatar foto

Geplaatst

op

Leo Beenhakker

Een groot hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis is afgesloten. Leo Beenhakker, de man die generaties voetballiefhebbers wist te boeien met zijn kennis, charisma en karakteristieke stijl, is op 82-jarige leeftijd uit het leven verdwenen. Zijn familie heeft het droevige nieuws bevestigd aan de NOS. Vanuit de voetbalwereld stromen de reacties binnen: clubs, oud-spelers en fans eren de man die bekendstond als ‘Don Leo’.

Jongste coach in het betaald voetbal

De carrière van Beenhakker begon al op jonge leeftijd. In 1968 nam hij als 26-jarige het roer over bij Veendam en werd daarmee de jongste hoofdtrainer in het Nederlandse betaalde voetbal. Wat volgde was een indrukwekkende reis langs topclubs, nationale teams en historische momenten.

Zijn stijl was direct, zijn visie helder en zijn persoonlijkheid onvergetelijk. Al vroeg werd duidelijk dat Leo anders was dan anderen: hij combineerde tactische scherpte met charisma en had de gave om spelers op scherp te zetten.

Succes bij zowel Ajax als Feyenoord

Beenhakker behoort tot een zeldzaam rijtje coaches die bij zowel Ajax als Feyenoord titels wonnen. Met Ajax pakte hij in 1980 en 1990 het landskampioenschap, met Feyenoord werd hij in 1999 kampioen. Een unicum dat hem in beide kampen tot een gerespecteerd figuur maakte.

In Amsterdam liet hij jeugdspelers bloeien, in Rotterdam straalde hij rust en controle uit. Zowel de Johan Cruijff ArenA als De Kuip is vandaag in rouw, en dat zegt alles over zijn unieke positie in het Nederlandse voetbal.

Gloriejaren bij Real Madrid: ‘Don Leo’

Internationaal maakte Beenhakker furore bij het machtige Real Madrid. Tussen 1987 en 1989 werd hij drie keer op rij kampioen van Spanje. Onder zijn leiding schitterden sterren als Hugo Sánchez, Butragueño en Michel.

Zijn bijnaam ‘Don Leo’ kreeg hij niet voor niets: hij combineerde Rotterdamse nuchterheid met Spaanse flair. Hij hield van controle, maar liet ook ruimte voor creativiteit. Met zijn karakteristieke houding en scherpe persconferenties groeide hij uit tot een van de meest herkenbare coaches in Europa.

Oranje: ambitie en teleurstelling

Als bondscoach van het Nederlands elftal kende Beenhakker hoogte- en dieptepunten. In 1986 liep Oranje op het nippertje kwalificatie voor het WK mis, na een pijnlijke tweestrijd met België. In 1990 leidde hij Nederland wel naar het WK in Italië, maar het toernooi werd overschaduwd door interne spanningen.

Veel is er gespeculeerd over wat er precies misging, maar Beenhakker bleef altijd discreet. “Sommige dingen houd je voor jezelf,” zei hij daar later over. Die houding leverde hem zowel respect als vragen op – maar hij week nooit van zijn principes.

Wereldreiziger met een missie

Na zijn tijd bij Oranje bleef Beenhakker actief in het internationale voetbal. Hij coachte onder meer Saudi-Arabië, Trinidad en Tobago en Polen. En met succes: met Trinidad kwalificeerde hij zich voor het WK in 2006, met Polen voor het EK in 2008.

Wat hem bijzonder maakte, was zijn vermogen om zich aan te passen aan totaal verschillende culturen. Hij leerde snel, paste zich aan én wist het beste uit spelers te halen, ongeacht waar hij werkte. Dat maakt hem tot een van de meest veelzijdige coaches die Nederland ooit heeft voortgebracht.

Meester van de oneliners

Beenhakker was meer dan een coach. Hij was ook een taalvirtuoos. Zijn scherpe uitspraken en droge humor zorgden voor legendarische momenten voor de camera. Termen als “de patatgeneratie” (voor verwende jonge spelers) en “de cup met de grote oren” (voor de Europa Cup I) zijn onlosmakelijk met hem verbonden.

Zijn persmomenten waren nooit saai. Soms cynisch, vaak raak, altijd memorabel. Hij had de gave om dingen kernachtig te verwoorden en hield niet van mooipraterij. Dat maakte hem geliefd bij journalisten én supporters.

Massale steunbetuigingen

Na het nieuws over zijn afscheid deelden talloze clubs, spelers en voetbalorganisaties hun herinneringen aan Beenhakker. Ajax, Feyenoord en Real Madrid plaatsten een eerbetoon op sociale media. Oud-internationals zoals Giovanni van Bronckhorst en Wesley Sneijder spraken hun respect uit.

“Leo was geen man van oppervlakkigheid. Hij had een scherpe blik en een groot hart,” aldus Van Bronckhorst. Ook de KNVB liet weten dankbaar te zijn voor zijn bijdrage aan het Nederlandse voetbal. “Hij was een gezicht, een stem en een bouwer van generaties.”

Invloed op meerdere generaties

Wat Beenhakker uniek maakte, was zijn langdurige impact. Spelers uit de jaren ’70 en ’80 kennen hem als een veeleisende vakman. Latere generaties zagen hem als analist, mentor en voetbaldenker. Hij overbrugde generaties en wist zich altijd relevant te houden.

Hij stond bekend als iemand die zijn spelers serieus nam, maar ook durfde te confronteren. Hij eiste inzet, maar gaf vertrouwen. En dat maakte hem een echte leermeester.

De man achter de coach

Achter het publieke figuur ging een warme, betrokken man schuil. Collega’s roemen zijn loyaliteit, zijn aandacht voor het individu en zijn oprechte interesse in mensen. Hij kon streng zijn, maar had ook altijd oog voor het menselijke aspect van topsport.

Zijn favoriete uitspraak, vaak herhaald in interviews: “Voetbal is het belangrijkste van de minst belangrijke dingen.” Het laat zien hoe diep hij in het spel zat – en tegelijk hoe goed hij het wist te relativeren.

Een onuitwisbare erfenis

Leo Beenhakker laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in prijzen of statistieken, maar vooral in invloed. Hij hielp spelers groeien, bouwde teams met visie en liet overal een herkenbare signatuur achter.

Zijn nalatenschap leeft voort in trainersopleidingen, in de voetbalcultuur van Nederland én ver daarbuiten. De impact van Don Leo zal nog jaren voelbaar zijn – op velden, in kleedkamers en in herinneringen.


Conclusie: Don Leo blijft voor altijd een voetbalicoon

Met het afscheid van Leo Beenhakker verliest de voetbalwereld een man die veel méér was dan alleen een coach. Hij was een inspirator, een denker, een leider en een persoonlijkheid. Hij maakte van voetbal een kunstvorm, met oog voor detail en respect voor het spel.

Zijn stem zal gemist worden, zijn lessen blijven bestaan. Don Leo heeft het veld verlaten, maar zijn invloed blijft voelbaar in elke wedstrijd waar passie, discipline en visie samenkomen.

Leo Beenhakker

Lees verder