Algemeen
Ex-vrouw van Rob de Nijs weigert te reageren op overlijden: ´Hebben zoveel samen gedeeld´
Maandag werd bekend dat de legendarische zanger Rob de Nijs op 82-jarige leeftijd is overleden in zijn woning in Bennekom. De zanger, bekend van tijdloze klassiekers zoals Het werd zomer en Banger Hart, laat een indrukwekkend muzikaal erfgoed achter. Zijn overlijden roept veel emoties op in de Nederlandse muziekwereld en onder zijn fans. Een opvallende stilte kwam echter van een persoon die jarenlang zeer nauw met hem verbonden was: zijn ex-vrouw, Belinda Meuldijk.
Belinda Meuldijk: stilte na intens verleden
De 70-jarige Belinda Meuldijk, actrice en tekstschrijfster, heeft zich kort na het nieuws van Robs overlijden nog niet publiekelijk uitgelaten. In een korte reactie aan het ANP gaf ze aan dat ze op dit moment niet in staat is om te reageren. “We hebben zoveel samen gedeeld,” was alles wat ze kwijt wilde. Die enkele woorden zeggen echter meer dan genoeg over de diepe band die zij jarenlang met hem had.
De emotionele lading van deze terughoudendheid is begrijpelijk. Ondanks dat hun huwelijk in 2006 werd ontbonden, bleef hun relatie complex maar intens – zowel op persoonlijk als op creatief vlak.
Een gouden duo in de Nederlandse muziek
De samenwerking tussen Rob de Nijs en Belinda Meuldijk was niet alleen romantisch, maar ook professioneel bijzonder vruchtbaar. Belinda schreef vele van zijn grootste hits, waaronder Hou Me Vast, Alles Wat Ademt en Banger Hart. Deze nummers werden niet alleen commerciële successen, maar groeiden uit tot iconen in de Nederlandse muziekgeschiedenis.
Als tekstschrijver wist Meuldijk op unieke wijze Robs stem en uitstraling te vertalen naar teksten die het publiek diep raakten. Hun samenwerking was symbiotisch: zijn stem gaf haar woorden leven, en haar teksten gaven zijn muziek diepgang.
Een huwelijk vol creativiteit en uitdagingen
Rob en Belinda trouwden in 1984. Hun huwelijk was een mix van liefde, muziek, creativiteit en uitdagingen. Samen kregen ze twee zonen. Hun jongste zoon, met een vorm van autisme, werd zelfs onderwerp van een ontroerend lied dat Rob vertolkte met voelbare emotie.
Hoewel hun huwelijk uiteindelijk strandde, bleef de band tussen hen bestaan. Niet alleen vanwege hun kinderen, maar ook door de muzikale geschiedenis die hen onlosmakelijk verbond. In interviews liet Rob zich regelmatig lovend uit over Belinda’s talent en impact op zijn carrière.
Een onvervulde wens: samen nog één keer scoren
In een interview met Story sprak Belinda over haar wens om samen met Rob nog eenmaal een nummer 1-hit te scoren. Die droom ging terug naar het nummer Alles Wat Ademt, dat in 1985 de tweede plaats behaalde in de hitparades. Ze hoopte op een heruitgave, veertig jaar later, die deze keer wel de top zou halen.
Het nummer werd samen met Lennaert Nijgh en Gerard Stellaard geschreven, en Belinda noemde het “het ultieme vredeslied”. Volgens haar was het Robs wens om muziek te maken die verder ging dan liefde en verdriet. Hij wilde zingen over maatschappelijke thema’s zoals vrede en anti-discriminatie – onderwerpen die volgens Belinda actueler zijn dan ooit.
Het was een ambitieus idee: opnieuw aandacht genereren voor een klassieker met een boodschap. Helaas mocht het niet zo zijn. Rob de Nijs overleed voordat deze gezamenlijke wens werkelijkheid kon worden.
Muzikale erfenis van Rob en Belinda
Rob de Nijs laat een indrukwekkende muzikale erfenis na. Met een carrière van meer dan zestig jaar, talloze albums en vele hits, blijft hij een onmisbaar onderdeel van de Nederlandse cultuurgeschiedenis. Maar zijn succesverhaal is niet compleet zonder de naam van Belinda Meuldijk.
Zonder haar teksten zouden veel van zijn nummers nooit dezelfde impact hebben gehad. Hun samenwerking is een prachtig voorbeeld van hoe liefde en kunst elkaar kunnen versterken. Ondanks hun persoonlijke scheiding bleef de artistieke band lang voelbaar – in elk optreden, elk lied, elke herinnering.
Belinda’s reactie raakt een gevoelige snaar
Hoewel Belinda Meuldijk zich tot nu toe terughoudend opstelt, is haar stilte veelzeggend. Voor iemand die zo nauw verweven is geweest met het leven en werk van Rob de Nijs, is het verlies ongetwijfeld overweldigend. De zin “We hebben zoveel samen gedeeld” omvat een heel verleden: liefdesgeluk, artistieke hoogtepunten, gezinsmomenten en ongetwijfeld ook moeilijke tijden.
Het is niet verwonderlijk dat zij even de tijd neemt om het nieuws te verwerken voordat zij met een uitgebreide reactie komt. In de Nederlandse showbizz wordt dit als een teken van respect gezien – een moment van stilte voor een man met wie zij zoveel geschiedenis deelt.
Robs laatste jaren: afscheid in fases
Rob de Nijs kampte al enige tijd met gezondheidsproblemen. In 2020 maakte hij bekend dat hij de ziekte van Parkinson had, waarna hij langzaam afscheid nam van het podium. Zijn afscheidsconcert in de Ziggo Dome werd een emotioneel hoogtepunt, waar ook Belinda bij aanwezig was.
De laatste jaren bracht hij door in huiselijke kring in Bennekom, waar hij werd verzorgd door zijn vrouw Henriëtte. Zij speelde een grote rol in zijn laatste levensfase. De liefdevolle zorg die hij van zijn omgeving kreeg, werd vaak genoemd door familie en vrienden.
Een leven vol muziek, liefde en verlies
Rob de Nijs leefde een leven vol muziek, passie, liefde en uiteindelijk ook afscheid. Zijn liedjes vormden de soundtrack van het leven van miljoenen Nederlanders. Door de decennia heen wist hij jong en oud te raken met zijn unieke stem en oprechte teksten.
Zijn samenwerking met Belinda Meuldijk blijft een onmiskenbaar onderdeel van dat levensverhaal. Ondanks hun persoonlijke breuk bleef hun gezamenlijke muzikale werk mensen ontroeren en inspireren. En ook nu, na zijn overlijden, leeft hun creatieve nalatenschap voort.
Wat blijft is de herinnering
Het overlijden van Rob de Nijs markeert het einde van een tijdperk in de Nederlandse muziek. Zijn warme stem, iconische uitstraling en de bijzondere teksten van Belinda Meuldijk zullen nog lang voortleven in de harten van zijn fans.
Hoewel Belinda voorlopig kiest voor stilte, spreekt haar eerdere betrokkenheid boekdelen. Het is duidelijk dat haar liefde voor de muziek en haar respect voor Rob nog steeds diepgeworteld zijn.
In een tijd waarin veel artiesten elkaar snel vergeten, laat dit verhaal zien dat sommige creatieve partnerschappen een leven lang meegaan. Wat blijft, is de muziek. Wat blijft, is de herinnering.
Laat ons stilstaan bij het leven van een man die Nederland wist te raken met zijn stem, en bij de vrouw die die stem hielp vormgeven. Rob de Nijs mag dan overleden zijn, zijn ziel leeft voort in elk lied dat we blijven zingen.
Leo Beenhakker
Een groot hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis is afgesloten. Leo Beenhakker, de man die generaties voetballiefhebbers wist te boeien met zijn kennis, charisma en karakteristieke stijl, is op 82-jarige leeftijd uit het leven verdwenen. Zijn familie heeft het droevige nieuws bevestigd aan de NOS. Vanuit de voetbalwereld stromen de reacties binnen: clubs, oud-spelers en fans eren de man die bekendstond als ‘Don Leo’.
Jongste coach in het betaald voetbal
De carrière van Beenhakker begon al op jonge leeftijd. In 1968 nam hij als 26-jarige het roer over bij Veendam en werd daarmee de jongste hoofdtrainer in het Nederlandse betaalde voetbal. Wat volgde was een indrukwekkende reis langs topclubs, nationale teams en historische momenten.
Zijn stijl was direct, zijn visie helder en zijn persoonlijkheid onvergetelijk. Al vroeg werd duidelijk dat Leo anders was dan anderen: hij combineerde tactische scherpte met charisma en had de gave om spelers op scherp te zetten.
Succes bij zowel Ajax als Feyenoord
Beenhakker behoort tot een zeldzaam rijtje coaches die bij zowel Ajax als Feyenoord titels wonnen. Met Ajax pakte hij in 1980 en 1990 het landskampioenschap, met Feyenoord werd hij in 1999 kampioen. Een unicum dat hem in beide kampen tot een gerespecteerd figuur maakte.
In Amsterdam liet hij jeugdspelers bloeien, in Rotterdam straalde hij rust en controle uit. Zowel de Johan Cruijff ArenA als De Kuip is vandaag in rouw, en dat zegt alles over zijn unieke positie in het Nederlandse voetbal.
Gloriejaren bij Real Madrid: ‘Don Leo’
Internationaal maakte Beenhakker furore bij het machtige Real Madrid. Tussen 1987 en 1989 werd hij drie keer op rij kampioen van Spanje. Onder zijn leiding schitterden sterren als Hugo Sánchez, Butragueño en Michel.
Zijn bijnaam ‘Don Leo’ kreeg hij niet voor niets: hij combineerde Rotterdamse nuchterheid met Spaanse flair. Hij hield van controle, maar liet ook ruimte voor creativiteit. Met zijn karakteristieke houding en scherpe persconferenties groeide hij uit tot een van de meest herkenbare coaches in Europa.
Oranje: ambitie en teleurstelling
Als bondscoach van het Nederlands elftal kende Beenhakker hoogte- en dieptepunten. In 1986 liep Oranje op het nippertje kwalificatie voor het WK mis, na een pijnlijke tweestrijd met België. In 1990 leidde hij Nederland wel naar het WK in Italië, maar het toernooi werd overschaduwd door interne spanningen.
Veel is er gespeculeerd over wat er precies misging, maar Beenhakker bleef altijd discreet. “Sommige dingen houd je voor jezelf,” zei hij daar later over. Die houding leverde hem zowel respect als vragen op – maar hij week nooit van zijn principes.
Wereldreiziger met een missie
Na zijn tijd bij Oranje bleef Beenhakker actief in het internationale voetbal. Hij coachte onder meer Saudi-Arabië, Trinidad en Tobago en Polen. En met succes: met Trinidad kwalificeerde hij zich voor het WK in 2006, met Polen voor het EK in 2008.
Wat hem bijzonder maakte, was zijn vermogen om zich aan te passen aan totaal verschillende culturen. Hij leerde snel, paste zich aan én wist het beste uit spelers te halen, ongeacht waar hij werkte. Dat maakt hem tot een van de meest veelzijdige coaches die Nederland ooit heeft voortgebracht.
Meester van de oneliners
Beenhakker was meer dan een coach. Hij was ook een taalvirtuoos. Zijn scherpe uitspraken en droge humor zorgden voor legendarische momenten voor de camera. Termen als “de patatgeneratie” (voor verwende jonge spelers) en “de cup met de grote oren” (voor de Europa Cup I) zijn onlosmakelijk met hem verbonden.
Zijn persmomenten waren nooit saai. Soms cynisch, vaak raak, altijd memorabel. Hij had de gave om dingen kernachtig te verwoorden en hield niet van mooipraterij. Dat maakte hem geliefd bij journalisten én supporters.
Massale steunbetuigingen
Na het nieuws over zijn afscheid deelden talloze clubs, spelers en voetbalorganisaties hun herinneringen aan Beenhakker. Ajax, Feyenoord en Real Madrid plaatsten een eerbetoon op sociale media. Oud-internationals zoals Giovanni van Bronckhorst en Wesley Sneijder spraken hun respect uit.
“Leo was geen man van oppervlakkigheid. Hij had een scherpe blik en een groot hart,” aldus Van Bronckhorst. Ook de KNVB liet weten dankbaar te zijn voor zijn bijdrage aan het Nederlandse voetbal. “Hij was een gezicht, een stem en een bouwer van generaties.”
Invloed op meerdere generaties
Wat Beenhakker uniek maakte, was zijn langdurige impact. Spelers uit de jaren ’70 en ’80 kennen hem als een veeleisende vakman. Latere generaties zagen hem als analist, mentor en voetbaldenker. Hij overbrugde generaties en wist zich altijd relevant te houden.
Hij stond bekend als iemand die zijn spelers serieus nam, maar ook durfde te confronteren. Hij eiste inzet, maar gaf vertrouwen. En dat maakte hem een echte leermeester.
De man achter de coach
Achter het publieke figuur ging een warme, betrokken man schuil. Collega’s roemen zijn loyaliteit, zijn aandacht voor het individu en zijn oprechte interesse in mensen. Hij kon streng zijn, maar had ook altijd oog voor het menselijke aspect van topsport.
Zijn favoriete uitspraak, vaak herhaald in interviews: “Voetbal is het belangrijkste van de minst belangrijke dingen.” Het laat zien hoe diep hij in het spel zat – en tegelijk hoe goed hij het wist te relativeren.
Een onuitwisbare erfenis
Leo Beenhakker laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in prijzen of statistieken, maar vooral in invloed. Hij hielp spelers groeien, bouwde teams met visie en liet overal een herkenbare signatuur achter.
Zijn nalatenschap leeft voort in trainersopleidingen, in de voetbalcultuur van Nederland én ver daarbuiten. De impact van Don Leo zal nog jaren voelbaar zijn – op velden, in kleedkamers en in herinneringen.
Conclusie: Don Leo blijft voor altijd een voetbalicoon
Met het afscheid van Leo Beenhakker verliest de voetbalwereld een man die veel méér was dan alleen een coach. Hij was een inspirator, een denker, een leider en een persoonlijkheid. Hij maakte van voetbal een kunstvorm, met oog voor detail en respect voor het spel.
Zijn stem zal gemist worden, zijn lessen blijven bestaan. Don Leo heeft het veld verlaten, maar zijn invloed blijft voelbaar in elke wedstrijd waar passie, discipline en visie samenkomen.
Leo Beenhakker
