Algemeen
Vreselijk groot drama voor Ronald Koeman!
Het is een bittere pil voor Ronald Koeman. De bondscoach van het Nederlands elftal heeft al ruim een jaar zijn luxe penthouse in Noordwijk te koop staan, maar een koper heeft zich nog steeds niet gemeld. Ondanks meerdere forse prijsverlagingen lijkt de verkoop muurvast te zitten, waardoor hij nu dreigt met een flink financieel verlies te blijven zitten.
Met een spectaculaire locatie aan zee en gelegen in het prestigieuze Domaine Huis ter Duin, is het penthouse op papier een droomwoning. Toch lijkt de exclusieve uitstraling en toplocatie niet voldoende om de woning aan de man te brengen. Potentiële kopers blijven uit, en hoe langer het penthouse te koop staat, hoe groter het risico dat Koeman zijn luxe vastgoed ver onder de oorspronkelijke vraagprijs moet verkopen.
Een droompenthouse zonder kopers
Het penthouse dat Ronald Koeman in de verkoop heeft staan, bevindt zich op de tiende verdieping van het luxueuze wooncomplex Domaine Huis ter Duin. Dit complex staat bekend als een van de meest exclusieve plekken om te wonen in Nederland. De locatie biedt een fenomenaal uitzicht op de Noordzee, en de bewoners kunnen genieten van alle luxe die het chique complex te bieden heeft, zoals conciërgeservice, beveiliging en directe toegang tot het strand.
Toen Koeman zijn penthouse vorig jaar op de markt bracht, had hij er een stevige vraagprijs van 2,7 miljoen euro op geplakt. Gezien de locatie en de luxe faciliteiten leek dat geen onrealistisch bedrag, maar ondanks de exclusieve uitstraling bleef serieuze interesse uit.
Flinke prijsverlagingen zonder succes
Omdat er in eerste instantie geen biedingen kwamen, besloot Koeman de prijs al vrij snel aan te passen. De eerste verlaging bracht het bedrag terug naar 2.595.000 euro, waarmee hij hoopte alsnog een koper te vinden. Toch had ook deze correctie niet het gewenste effect.
Naarmate de maanden verstreken zonder enig serieus bod, nam de bondscoach een rigoureus besluit. Hij haalde het penthouse tijdelijk van de markt om mogelijk later een nieuwe verkoopstrategie te bepalen. Nu, enkele maanden later, heeft hij het penthouse opnieuw te koop gezet, dit keer voor een nog lager bedrag: 2.395.000 euro.
Dat betekent dat Koeman inmiddels de vraagprijs met 305.000 euro heeft verlaagd. Ondanks deze aanzienlijke korting lijkt er nog steeds geen haast bij potentiële kopers om toe te happen. Dit roept de vraag op: is zelfs de huidige prijs nog te hoog, of is het simpelweg een kwestie van een stagnerende vastgoedmarkt?
Een fors verlies dreigt voor Koeman
Ronald Koeman had bij de verkoop waarschijnlijk gehoopt op een mooie winst, maar de werkelijkheid pakt minder rooskleurig uit. Volgens vastgoedplatform BekendeBuren kocht de bondscoach het penthouse in 2020 voor 1.298.000 euro. Na de aankoop sloot hij een hypotheek af van maar liefst 2,5 miljoen euro.
Zelfs als hij erin slaagt zijn woning voor de huidige vraagprijs van 2.395.000 euro te verkopen, betekent dat niet automatisch winst. De hoge hypotheeklasten en bijkomende kosten zoals onderhoud, renovaties en makelaarskosten zorgen ervoor dat hij een fors verlies dreigt te lijden.
Experts stellen dat Koeman mogelijk nog verder met de prijs moet zakken om het penthouse eindelijk te kunnen verkopen. Dit zou betekenen dat hij nóg dieper in de buidel moet tasten om de resterende hypotheekschuld af te lossen.
Waarom verkoopt Koeman zijn penthouse?
De exacte reden waarom Ronald Koeman zijn luxe penthouse van de hand wil doen, is niet officieel bekendgemaakt. Wel zijn er verschillende theorieën over waarom de bondscoach juist nu zijn vastgoedportfolio lijkt te herzien.
Een mogelijkheid is dat hij simpelweg wil investeren in andere onroerend goed of een nieuw project. Koeman heeft in het verleden meerdere huizen in binnen- en buitenland gehad en is niet onbekend met het afwisselen van vastgoedbezit op basis van zijn professionele en persoonlijke situatie.
Daarnaast kan de huidige vastgoedmarkt een rol spelen. Met de stijgende hypotheekrentes en een afkoelende economie is het mogelijk dat Koeman dit moment ziet als een laatste kans om zijn woning tegen een redelijke prijs te verkopen, voordat de markt mogelijk verder inzakt.
Is de vraagprijs nog steeds te hoog?
Ondanks de forse prijsverlagingen lijkt de interesse van kopers uit te blijven. Dit roept de vraag op of het penthouse nog steeds boven de marktwaarde wordt aangeboden.
De woning heeft absoluut unieke kenmerken:
- Toplocatie – Het penthouse is gevestigd in een van de meest exclusieve wooncomplexen van Nederland, direct aan zee.
- Adembenemend uitzicht – Bewoners kunnen genieten van een panoramisch zicht op de Noordzee en de omliggende natuur.
- Hoogwaardige afwerking – De woning beschikt over moderne voorzieningen en luxe inrichting.
Toch zijn er ook factoren die de verkoop bemoeilijken:
- Economische onzekerheid – De huizenmarkt is niet zo stabiel als een paar jaar geleden, en in het hogere segment zijn kopers momenteel extra voorzichtig.
- Vraagprijs vs. marktwaarde – Zelfs met de prijsverlaging is het mogelijk dat de vraagprijs nog steeds niet in lijn ligt met wat kopers bereid zijn te betalen.
- Beperkte doelgroep – Luxe penthouses zijn niet voor iedereen weggelegd, waardoor de groep potentiële kopers veel kleiner is dan bij een reguliere woning.
Wat betekent dit voor Koeman?
Voorlopig lijkt Ronald Koeman geduldig te blijven, maar de situatie wordt steeds nijpender. Nu hij de vraagprijs al met meer dan drie ton heeft laten zakken, lijkt het slechts een kwestie van tijd voordat een koper zich meldt – al dan niet tegen een nóg lagere prijs.
Mocht hij besluiten nog verder te zakken in de prijs, dan is de kans groot dat hij met een flink financieel verlies blijft zitten. Een andere optie zou kunnen zijn om de verkoop opnieuw uit te stellen in de hoop dat de markt zich herstelt, maar dat brengt natuurlijk ook risico’s met zich mee.
Conclusie: weet Koeman zijn penthouse ooit te verkopen?
Het blijft onzeker of en wanneer Ronald Koeman eindelijk een koper zal vinden voor zijn luxe penthouse in Noordwijk. Ondanks de enorme prijsverlagingen blijft het stil aan het front en dreigt de bondscoach een flinke financiële klap te krijgen.
Zal hij binnenkort eindelijk een koper vinden, of moet hij de prijs nog verder laten zakken om van zijn woning af te komen? Een ding is zeker: de tijd dringt en de vastgoedmarkt wordt er niet eenvoudiger op.
Wat denk jij? Is de vraagprijs nog steeds te hoog, of heeft Koeman gewoon pech met de timing?
Het was een prachtige dag toen Emma met haar kersverse echtgenoot Dylan over de dansvloer bewoog. De lucht was doordrenkt met de romantische melodie van de muziek, en het zachte licht van de kroonluchters weerkaatste in de tranen van vreugde die af en toe over Emma’s wangen rolden. Alles leek perfect: hun liefde vulde de ruimte en de gasten stonden even stil om het moment te absorberen.
Toch hing er een onzichtbare schaduw over Emma’s hart. Ondanks haar immense geluk kon ze de afwezigheid van haar ouders niet negeren. Ze hadden het huwelijk van hun dochter moeten meemaken, maar waren er niet om deze vreugdevolle gebeurtenis te delen. Terwijl Emma in gedachten verzonken was, kwam de hotelmanager, meneer Scotliff, op haar af. Zijn gezicht droeg een ongemakkelijke uitdrukking.
“Excuses voor de onderbreking,” begon meneer Scotliff, duidelijk nerveus. “Maar er is iemand buiten die u wil spreken, mevrouw Henderson.” Emma fronste en keek Dylan aan, die de verstoring met een lichte frons opmerkte.
“Wie?” vroeg ze met een mengeling van nieuwsgierigheid en bezorgdheid. “Ze zei dat ze uw oma is,” antwoordde de manager zachtjes. “Martha.” Dylan’s grip op Emma’s hand werd strakker terwijl hij haar bezorgd aankeek. “Ik zal met haar praten en haar vragen te vertrekken,” bood hij aan, zijn beschermende instinct in volle kracht.
Maar Emma schudde haar hoofd en zuchtte diep. “Nee,” antwoordde ze zachtjes. “Als ik niet met haar praat, zal ze waarschijnlijk een scène maken. Laat me maar even gaan kijken wat ze wil.” Emma liep naar buiten en zag haar grootmoeder Martha staan. Martha, een vrouw die Emma de afgelopen jaren had vermeden, had haar ogen verlicht toen ze haar kleindochter in haar bruidsjurk zag.
“Je bent de mooiste bruid die ik ooit heb gezien,” zei Martha met een warme glimlach terwijl ze Emma’s hand pakte. Maar Emma trok zich terug, haar ogen koud en afstandelijk. “Wat doe je hier?” vroeg ze scherp. “Je was niet uitgenodigd.” Martha’s glimlach vervaagde en haar ogen vulden zich met tranen. “Ik weet het, Emma,” antwoordde ze zachtjes. “Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de bruiloft van mijn enige kleindochter te missen. Ik moest je zien, al was het maar voor een moment.”
Emma sloeg haar armen over elkaar, haar houding stijf en defensief. “Je moet nu gaan,” zei ze koel. “Je aanwezigheid hier is niet gewenst. Als het niet was voor wat jij hebt gedaan, zou mijn vader hier vandaag zijn.” De pijn in Martha’s ogen was duidelijk, maar ze bleef vastberaden. “Het spijt me, lieverd,” fluisterde ze. “Ik heb spijt van mijn fouten. Maar ik kwam niet om pijn te doen. Ik kwam om je een huwelijkscadeau te geven.” Martha reikte naar haar tas en haalde een klein, rood sieradendoosje tevoorschijn. “Dit is alles wat ik je kan geven,” zei ze, terwijl ze het doosje in Emma’s handen legde. “Ik hoop dat je het mooi vindt.”
Emma keek naar het doosje met een mengeling van walging en verontwaardiging. “Wat is dit?” vroeg ze, haar stem ijskoud. “Een goedkoop sieraad? Hoe heb je dit in vredesnaam kunnen betalen?” Emma’s scherpe woorden sneden door Martha’s hart, maar de oudere vrouw hield zich staande. “Emma, ik weet dat je boos op me bent,” zei Martha zachtjes. “Maar ik vraag je om me te vergeven. Dit is een kostbare ring die al generaties in onze familie is. Ik wilde dat jij het zou hebben als symbool van mijn liefde.”
Maar Emma was niet onder de indruk. “Als het niet was voor jouw hebzucht,” beet ze Martha toe, “zou mijn vader hier vandaag zijn. Hij zou hier zijn geweest om mij naar het altaar te begeleiden. En nu… is hij er niet. Wegens jou.” Tranen begonnen te stromen terwijl Emma vocht om haar emoties onder controle te houden. “Ik wil je nooit meer zien. Verlaat dit feest en kom nooit meer in mijn buurt.”
Martha keek verdrietig naar haar kleindochter. “Emma,” begon ze nog een keer, maar de woorden kwamen niet uit. Ze wist dat er niets was dat ze kon zeggen om het hart van Emma te verzachten. Met een zucht draaide ze zich om en liep weg, haar wandelstok het enige geluid dat door de nachtelijke stilte weerklonk.
Emma bleef staan, alleen en verward, terwijl de herinneringen aan haar vader en het verleden haar overweldigden. Haar boosheid jegens haar oma was niet zonder reden; het was het resultaat van een diepe wond die nog steeds niet was genezen.
Jaren geleden, lang voordat ze haar trouwjurk droeg, had Emma te maken gehad met een nachtmerrie die haar leven veranderde. Haar vader, Johnny, was aangeklaagd door een groep mensen die compensatie eisten voor iets wat hij had gedaan. Emma had de details nooit volledig begrepen, maar ze wist dat het ernstig was. Ze herinnerde zich hoe ze in het kantoor van de advocaat had gezeten, terwijl meneer Morgan, een ernstige man met een no-nonsense houding, haar uitlegde wat er zou gebeuren als ze het geld niet konden betalen.
“Als we ze niet betalen, gaan we naar de rechtbank en zal meneer Colby hoogstwaarschijnlijk een lange gevangenisstraf krijgen,” had meneer Morgan gezegd. Emma’s hart zonk bij die woorden. Ze wist dat haar vader geen heilige was, maar de gedachte aan hem in de gevangenis was ondraaglijk. Ze wist dat ze iets moest doen om hem te helpen, maar ze had geen idee hoe.
Emma’s enige optie was haar oma, Martha. Ze had naar haar huis gerend, uitgeput en wanhopig, en Martha alles verteld. Ze smeekte haar oma om de bakkerij te verkopen en haar vader te redden. Maar Martha had geweigerd. Ze kon haar levenswerk niet opgeven, zelfs niet voor haar familie.
Emma had die dag haar oma vervloekt en gezegd dat ze haar nooit meer wilde zien. En ze had woord gehouden. De band tussen hen was gebroken, en hoewel Emma vaak aan haar oma had gedacht, was haar boosheid nooit verdwenen. Het verdriet om haar vaders overlijden had haar hart gehard en elke mogelijkheid tot verzoening onmogelijk gemaakt.
Maar nu, op haar bruiloftsdag, werd Emma geconfronteerd met de realiteit van haar eigen harde woorden en daden. Terwijl ze naar het sieradendoosje in haar handen keek, voelde ze de spanning in haar borst toenemen. Ze opende het doosje en smeet het met kracht op de grond. Dylan, die net naar buiten was gekomen om haar te zoeken, schrok van haar plotselinge uitbarsting.
“Emma, wat doe je?” vroeg hij bezorgd. Maar Emma besteedde nauwelijks aandacht aan hem. Het doosje was bij de impact gebroken, en een glanzende ring rolde eruit. Dylan bukte zich om de ring op te rapen en hield hem omhoog. “Emma, dit is geen goedkope ring. Dit is een smaragden ring. Hij moet een fortuin waard zijn.” Emma knielde naast Dylan en pakte de ring op. Ze bestudeerde hem nauwkeurig en voelde haar hart sneller kloppen. Hoe had haar oma zoiets kunnen betalen? Ze keek naar het kapotte doosje en zag dat er een klein stukje papier uitstak. Voorzichtig haalde ze het eruit en vouwde het open.
De woorden die ze las, deden haar hart beven. In de brief legde Martha uit waarom ze destijds de bakkerij niet had verkocht. Ze vertelde over Johnny’s donkere verleden en hoe hij haar dochter, Emma’s moeder, in een onhoudbare situatie had gebracht. Martha had Johnny nooit kunnen vergeven voor wat hij had gedaan, en ze had besloten om de bakkerij te behouden voor Emma, in de hoop dat ze het ooit zou begrijpen.
Martha had ook geschreven over haar diagnose. Ze had kanker in een vergevorderd stadium en wist dat ze niet lang meer te leven had. Ze had haar huis verkocht en het geld opzijgezet voor Emma, zodat ze het leven kon leiden dat ze verdiende. De ring was slechts een klein deel van het geschenk; de rest zou via de advocaat aan Emma worden overgedragen.
De volgende dag besloot Emma om haar oma op te zoeken. Ze voelde een brandend verlangen om alles goed te maken, om de banden die ze had doorgesneden weer te herstellen. Ze reed snel naar het huis van haar grootmoeder, maar toen ze aankwam, zag ze tot haar verbazing twee grote verhuiswagens voor de deur staan. Mensen waren druk bezig om meubels en dozen in te laden.
Emma stapte uit en liep naar de verhuizers toe. “Wat is hier aan de hand?” vroeg ze verbaasd. “Dit is het huis van mijn oma.” De verhuizers keken haar aan alsof ze gek was. “Het huis is verkocht,” zei een van hen schouderophalend. “We zijn bezig met het verhuizen van de nieuwe eigenaren.” Verward en met een groeiend gevoel van paniek klopte Emma op de deur van de buurvrouw, Judy. Judy was een lieve oude vrouw die al jaren naast Martha woonde. Ze glimlachte hartelijk toen ze Emma zag. “Wat een verrassing om je te zien, lieverd! Hoe gaat het met je?”
“Judy,” begon Emma met trillende stem, “weet je waar mijn oma is? Ik moet haar spreken.” Judy’s gezicht betrok. “Ach, lieverd, wist je het niet? Martha is enkele weken geleden verhuisd. Ze vertelde me dat ze het huis had verkocht en het geld voor jou had gereserveerd.” Emma’s hart zakte in haar schoenen. “Waarom heeft ze me dat niet verteld?” vroeg ze met een mix van verdriet en verwarring.
Judy legde haar hand zachtjes op Emma’s arm. “Martha had niet lang meer te leven, lieverd. Ze had kanker, en het was in een vergevorderd stadium. Ze wilde dat jij het geld zou hebben, zodat je een goed leven zou kunnen leiden. Ze was zo trots op je, Emma. Ze sprak altijd over je.” Emma’s ogen vulden zich met tranen. “Weet je waar ze nu is? Ik moet haar zien, Judy.” Judy knikte en wees in de richting van het plaatselijke motel, Frank’s. “Ze verbleef daar in haar laatste dagen. Ze wilde niemand tot last zijn.”
Emma bedankte Judy en rende naar haar auto. Ze reed zo snel ze kon naar het motel, maar toen ze bij de receptie aankwam, kreeg ze het hartverscheurende nieuws te horen dat Martha de avond ervoor was overleden. Ze had haar laatste adem uitgeblazen, alleen in een kleine motelkamer. Emma’s hart brak op dat moment in duizend stukjes. Ze had nooit afscheid kunnen nemen, nooit kunnen zeggen dat ze haar oma vergaf. De pijn van het verlies en het schuldgevoel over de harde woorden die ze ooit had uitgesproken, zouden haar voor altijd bijblijven.