Algemeen
NPO-presentatrice overwoog ontslag om te veel witte collega’s!
De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) is opnieuw het middelpunt van een verhitte discussie over diversiteit en inclusie. Dit keer draait het om presentatrice Amber Kortzorg, die kritiek heeft geuit op de samenstelling van het presentatieteam van het programma Bar Laat. Volgens haar wordt er te weinig rekening gehouden met representatie, en dat ging zelfs zo ver dat ze overwoog haar baan op te zeggen. Haar uitspraken zorgen voor veel ophef en hebben het debat over diversiteit binnen de media opnieuw doen oplaaien.
Rel rond het programma Bar Laat
Het programma Bar Laat wordt gepresenteerd door bekende NPO-gezicht Jeroen Pauw en Sophie Hilbrand. Wanneer een van hen niet beschikbaar is, neemt journalist Tim de Wit hun rol over als vervanger. Maar die beslissing viel bij Kortzorg niet in goede aarde. Volgens haar is het onacceptabel dat alle vaste gezichten van het programma wit zijn, en ze had gehoopt op een meer diverse invulling van het team.
Amber Kortzorg: “Drie witte gezichten is gewoon te veel”
In een interview met Vrouw deed Kortzorg haar beklag over de situatie. Ze benadrukte dat ze zich al jaren inzet voor inclusiviteit binnen de NPO, maar dat ze in de praktijk te weinig vooruitgang ziet. “Ik zit in allerlei adviescommissies voor inclusie en diversiteit. Er wordt mij altijd gevraagd mee te denken, en dat doe ik met liefde,” stelt Kortzorg. “Maar als je na vijf jaar praten nog steeds zulke beslissingen neemt, dan vraag ik me af wat al die inspanningen waard zijn.”
Haar frustratie bereikte een hoogtepunt toen Tim de Wit werd aangesteld als vaste vervanger in Bar Laat. Kortzorg geeft aan dat ze zich hierdoor niet serieus genomen voelt binnen de NPO. “Als je het hebt over representatie, dan is het niet meer van deze tijd om enkel witte presentatoren aan te stellen. Drie witte gezichten is gewoon te veel,” aldus Kortzorg.
Wie had de plek moeten krijgen?
Op de vraag wie dan de plek van Tim de Wit had moeten innemen, had Kortzorg een helder antwoord: “Nou, ik denk wel dat ik het had gekund. Maar als het in elk geval een vrouw was geworden, het liefst van kleur, had ik dat prima gevonden.”
Volgens Kortzorg had zo’n beslissing een krachtig signaal kunnen afgeven dat de NPO serieus werk maakt van diversiteit en representatie op televisie. In plaats daarvan vindt ze dat er vooral wordt gepraat over inclusie, zonder daadwerkelijk actie te ondernemen.
Waarom diversiteit belangrijk is in de media
De discussie over diversiteit en inclusie in de media is niet nieuw. Onderzoek wijst uit dat representatie een grote rol speelt in hoe mensen zich kunnen identificeren met de samenleving en hun kansen daarin. Als er op televisie voornamelijk witte presentatoren en journalisten te zien zijn, kan dat bijdragen aan een eenzijdig wereldbeeld en minder kansen voor mensen met een migratieachtergrond om door te breken in de media-industrie.
Daarbij komt dat de publieke omroep wordt gefinancierd met belastinggeld en geacht wordt een afspiegeling van de samenleving te zijn. Met de groeiende diversiteit in Nederland verwachten steeds meer mensen dat dit ook terug te zien is in televisieprogramma’s en presentatieteams.
Sociale media ontploft: heftige reacties op Kortzorgs uitspraken
De uitspraken van Amber Kortzorg hebben geleid tot een storm van reacties op sociale media. Veel mensen steunen haar pleidooi en vinden dat de NPO dringend stappen moet zetten om meer inclusie te waarborgen. Anderen zijn het daar niet mee eens en vinden dat de NPO zich moet focussen op kwaliteit en ervaring, ongeacht huidskleur of afkomst.
Voorstanders van Kortzorg wijzen op het feit dat er nog steeds te weinig mensen van kleur op prominente televisieposities zitten. “Het is 2025, en nog steeds hebben we dit soort discussies. Dat laat zien dat er iets fundamenteel mis is in de mediawereld,” schrijft een Twitter-gebruiker.
Critici daarentegen vinden dat Kortzorg haar kritiek op de verkeerde manier uit. “Een baan moet je verdienen op basis van je kwaliteiten, niet op basis van je huidskleur,” stelt een andere gebruiker.
Wat zegt de NPO?
De NPO heeft nog niet officieel gereageerd op de uitlatingen van Kortzorg. Het is onduidelijk of de omroep de kritiek intern bespreekt of dat er maatregelen zullen worden genomen om meer diversiteit in het programma Bar Laat te brengen.
Toch is dit niet de eerste keer dat de NPO wordt bekritiseerd vanwege haar diversiteitsbeleid. In eerdere gevallen hebben verschillende media-experts en presentatoren aangegeven dat er meer werk moet worden verzet om een inclusieve omroep te realiseren.
Wat betekent dit voor de toekomst van diversiteit bij de NPO?
De situatie rondom Kortzorg laat zien dat de discussie over inclusie in de media nog lang niet voorbij is. Hoewel de NPO in de afgelopen jaren stappen heeft gezet om meer diversiteit te bevorderen, vinden veel critici dat het nog niet genoeg is.
Een mogelijke oplossing zou kunnen zijn om meer structurele maatregelen in te voeren, zoals diversiteitsquota of gerichte trainingen en programma’s om meer mensen van kleur de kans te geven door te stromen naar prominente mediafuncties. Daarnaast zou de NPO transparanter kunnen zijn over haar beleid en hoe beslissingen over personeelskeuzes worden genomen.
Conclusie: Een blijvende discussie zonder duidelijke oplossing
De uitspraken van Amber Kortzorg hebben een belangrijk maatschappelijk debat op scherp gezet. Haar kritiek op de NPO en het gebrek aan representatie in Bar Laat heeft zowel bijval als weerstand opgeleverd. Wat de NPO uiteindelijk met deze kritiek zal doen, blijft vooralsnog onduidelijk.
Wat vind jij? Moet de NPO actiever werk maken van diversiteit en inclusie, of is de huidige selectie van presentatoren terecht? Deel je mening in de reacties en laat weten hoe jij hierover denkt!
Shania Gooris openhartig over paniekaanvallen: “Soms heb ik gewoon iemand nodig die op me inpraat”
Shania Gooris staat bekend als een zelfverzekerde en energieke persoonlijkheid, zowel op televisie als op sociale media. Toch schuilt er achter haar glimlach en stralende uitstraling ook een kwetsbare kant. In een openhartig interview met Flair vertelt Shania dat ze jarenlang heeft geworsteld met stress en paniekaanvallen — en dat die soms nog steeds de kop opsteken.
“Ik was vroeger echt een stresskip”
De dochter van zanger Sam Gooris en voormalig Miss België Kelly Pfaff deelt dat haar mentale gezondheid niet altijd vanzelfsprekend is geweest. “Vroeger was ik echt een stresskip,” vertelt Shania. “Ik maakte me constant zorgen en had vaak last van paniekaanvallen. Alles moest perfect zijn, en als dat niet lukte, sloeg ik helemaal tilt.”
Toch ziet ze nu verbetering. “Sinds ongeveer een jaar gaat het stukken beter. Ik leer steeds beter loslaten. Niet alles hoeft meer onder controle te zijn, en dat geeft rust. Maar als ik iets nieuws moet doen en niet weet wat me te wachten staat, komt de spanning toch vaak terug. Op dat vlak blijf ik wel een beetje een controlefreak.”
Dancing with the Stars: meer stress voor dan op het podium
Een recent voorbeeld van zo’n spannend moment was haar deelname aan Dancing with the Stars. “Eigenlijk had ik meer stress vóór de opnames begonnen dan wanneer ik uiteindelijk op het podium stond,” blikt Shania terug. “Dat wachten en die onzekerheid: hoe gaat het gaan, wat wordt er van mij verwacht, ga ik het wel goed doen? Dat zijn de momenten waarop het in mijn hoofd begint te tollen.”
Toch wist ze zichzelf telkens te herpakken en groeide ze tijdens de show zichtbaar. “Zodra ik er stond en kon dansen, voelde ik me vrij. Dan dacht ik: oké, ik heb dit onder controle. En dat is eigenlijk heel bijzonder, want vroeger kon ik zelfs in het dagelijks leven al helemaal vastlopen op kleine dingen.”
Geen standaardoplossing voor paniek: “Ademhaling werkt niet bij mij”
In het interview benadrukt Shania dat mentale gezondheid iets heel persoonlijks is. Wat voor de één helpt, werkt voor de ander soms averechts. “Veel mensen zeggen dat je bij een paniekaanval moet letten op je ademhaling. Maar bij mij helpt dat juist niet. Integendeel, het maakt me vaak nog onrustiger.”
In plaats daarvan zoekt ze steun bij haar omgeving. “Als ik paniek voel opkomen, bel ik meestal naar iemand van mijn inner circle. Mijn mama, mijn beste vriendin of mijn opa. Gewoon iemand die tegen me praat, die me geruststelt en me weer met beide voeten op de grond zet. Dat helpt me het meest.”
“Alsof ik mezelf knuffel”
Maar wat als niemand bereikbaar is? Ook daar heeft Shania een bijzondere manier voor gevonden om zichzelf tot rust te brengen. “Dan wikkel ik een groot deken stevig om me heen en trek ik eraan, alsof iemand me stevig vasthoudt. Het klinkt misschien gek, maar het geeft me troost. Het voelt als een knuffel, en dat helpt.”
Ze benadrukt dat het belangrijk is om naar je eigen behoeften te luisteren, ook als die niet volgens het boekje zijn. “Iedereen is anders. Voor de één helpt meditatie, voor de ander een warm bad of een wandeling. Het belangrijkste is dat je iets vindt dat voor jou werkt.”
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Dat Shania zo openhartig spreekt over haar mentale welzijn, is voor veel fans herkenbaar en inspirerend. Ze hoopt dan ook dat het onderwerp meer bespreekbaar wordt. “Er heerst nog steeds een soort schaamte rond paniekaanvallen of angstgevoelens. Mensen denken vaak dat je dan zwak bent of overdrijft. Maar het is net sterk om erover te praten en er iets mee te doen.”
Ook via haar sociale media laat Shania af en toe doorschemeren dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. “Ik wil tonen dat het oké is om niet oké te zijn. Je mag je onzeker voelen, je mag hulp nodig hebben, en je mag daarover praten. Dat maakt je niet minder waard, integendeel.”
Zelfliefde en mildheid
De weg die Shania bewandelt, is er een van vallen en opstaan, maar ook van groei en zelfliefde. “Ik leer mezelf steeds beter kennen. En ik probeer milder te zijn voor mezelf. Vroeger vond ik het zwak als ik angst voelde. Nu weet ik: het hoort bij mij, en ik mag daar ruimte voor maken.”
Tegelijk blijft ze ambitieus en positief. “Ik ben blij dat ik het nu beter kan plaatsen. Het neemt niet alles over, het beheerst mijn leven niet meer. En dat is een enorme stap vooruit.”
Conclusie:
Shania Gooris laat zien dat achter elk sterk persoon ook een
kwetsbare kant schuilgaat. Door haar verhaal te delen, maakt ze
mentale gezondheid een stuk bespreekbaarder — en dat is misschien
wel net zo krachtig als elke dans op het podium.